"ප්‍රතාප්...."
ඒ හඬට ප්‍රතාප් ගැස්සී ගියේය.ඔව් ඒ මාසයක් පුරා මන්දනා එවූ පුංචි පුංචි වොයිස් රෙකෝඩ් වලින් ඇසූ කටහඩ.හැමදාම ආදරෙන් මගේ අයියේ..මගේ දෙයියෝ කියපු ඔහු අද ප්‍රතාප් යැයි කියද්දි ඔහු ගැස්සී ගියේය.
"නේ...නේශූ..."
"නේශූ තමා..තාම මතකද මාව ඔයාට..ඇයි මට මෙහෙම කරන්නේ ආහ්..ඇයි කියනවකෝ මට මෙහෙම කරන්නේ..මට සමාවෙන්න දෙයියනේ...මේ දෙන වේදනාව මදි නැද්ද අයියේ..හැමදාම හැම තප්පරේම බලන් උන්නා ඔයා කතා කරයි..අඩුම මැසේජ් එකක් හරි දායි කියලා..මං මටම සාප කර ගත්තා හැම තප්පරේම..මං මටම වෛර කරා..ඔයා කොහොමද හිතුවේ මං දරාගෙන ඉදී කියලා..මගේ දරුවා නැති වෙද්දි ඒ එක්කම මගේ මහත්තයා මගෙන් ඈත් වෙද්දි..ඒ සේරම මගේ වැරදි නිසා කියලා දැනෙද්දි...මං පිච්චි පිච්චි ඉන්නේ අයියේ..මට ඕනි උනේ ඔයාට තුරුළු වෙන්න..මට ඕනි උනේ දරුවා නැති උනේ මගේ වරදින් උනත් ඔයාට තුරුළු වෙලා මගේ හිත හදා ගන්න..මට ඔයාව ඕනි වෙලේ දාලාම ගියේ ඇයි මගේ දෙයියෝ...දාලා ගියේ ඇයි කියන්නකෝ...ඇයි මාත් එක්ක කතා නොකර මට හොරෙන් අක්කාට ගන්නේ අයියේ..ඇයි මාව මගහරින්නේ මයේ දෙයියෝ..."
මන්දනාගේ අතෙහි වූ ෆෝන් එක උදුරාගත් නෙහාරගේ කටහඬ මුලින් කෝපාන්වි වූවත් වචන දෙක තුනක් කතා කරන්නට පෙරම ඔහුගේ හඩ සැලෙමින් වෙව්ලද්දි ඔහු අඩන බව ප්‍රතාප් තේරුම් ගත්තේය.
"ඕකයි කතා නොකරන්නේ නේශූ..අඩන නිසයි කතා නොකරන්නේ..අක්කාට ෆෝන් එක දෙන්න..මං හැම සතියෙම සිකුරාදා 3ට කෝල් එකක් ගන්නවා මන්දනාට..එතකොට කතා කරන්න..හැබැයි අඩන්නයි කියවන්නයි තියා ගන්න එපා..අනිත් දේ ආයේ ප්‍රතාප් කියලා මට තනි නමින් කතා කරන්න ලෑස්ති වෙන්නත් එපා..බුදුසරණයි..පරිස්සමට ඉන්න.."
"අයියේහ්..."
"ම්ම්ම්..."
"අනේ චුට්ටක් ඉන්නකෝ..."
"කියන්න..."
"ඔයා කෑවද අයියේ..ඔහේ හොඳයිද..?ඔයාට මහන්සීද..?"
"ම්ම්ම්.."
"විඩියෝ කෝල් එකක් ගමුකෝ..ඔයාව බලන්න ඕනි මයේ දෙයියෝ මට..."
