werd verliefd op mijn slachtoffer

ღ16ღ

"Goedemorgen goed geslapen Djes?" Vroeg ik met een glimlach. Ze schudde. Ik maakte ondertussen haar handen los en maakte ik een van haar voeten vast aan het bed met een ketting.

" Je weet dat je de komende jaren hier nog wel bent en je weet dat je geen vrijheid krijgt zolang je je misdraagt en telkens naar je familie wilt. Mischien zodra dat ophoudt dat je dan wat meer vrijheid krijgt." Zei ik.

POV Djeslynn
Moet ik nou echt mijn familie vergeten voor mijn vrijheid. Ik zie hem mij nog wel iets geven waardoor ik alles ga vergeten. Ik kan letterlijk niks. "Mhm." Probeerde ik. Hij haalde de ketting uit mijn mond.

"Wat is er?!" Vroeg hij geïrriteerd. "Z-z-zorg maar dat ik ze vergeten." Mompelde ik met tranen in mijn ogen. "En nu zonder te mompelen en te stotteren! " Riep hij kwaad. "Zorg maar dat ik ze vergeet! Nu blij!" Riep ik daarna.

"He he we komen ergens. Ik ga Xavier vragen hoe we dat kunnen doen en hopelijk weet die een ook een manier hoe jij van mij afhankelijk word." Zei hij volmondig. Het enige waar ik aan dacht was wat heb ik nu weer gedaan.

Een week later kwam Xavier langs. Ik zat nogsteeds vast aan het bed. "Heey broertje dankje dat je mij wilt helpen heb der eindelijk zover dat ze toe stemd om der familie te vergeten."  Zei Ian toen Xavier in de kamer was.

"Je weet het is niet goed om dit te doen maar ja je bent mijn broer. Hier zijn al vast de medicijnen waardoor ze tijdelijk paralyse raakt." Begon Xavier. Ian gaf mij 3 van die pillen. " De bij werking zorgt er voor dat ze alles vergeet. Bij een te hoge dosis." Vervolgde Xavier zich.

Ik voelde even daarna een prik in mijn benen. "Die zorgt er voor dat alles wat sneller gaat werken." Zei Xavier daarna. Ik werd ineens onwijs misselijk. Ik probeerde te gaan staan, maar viel gelijk om.

"W-w-wat gebeurt er met mij?" Vroeg ik bang. " Je gaat alles snel vergeten lieverd." Zei Ian. Xavier ging inmiddels weer naar huis. "Zo nu ben je eindelijk van mij." Zei Ian vol trots. Ik probeerde te gaan zitten.

Paar dagen later was ik alles vergeten... "Goedemorgen lieverd goed geslapen?"vroeg een onbekende stem. "Wie ben jij en waar ben ik? Wie ben ik?"vroeg ik angstig.

" Ik ben het schat je vriend. Je bent thuis. En jij bent Djeslynn." Zei Ian. "Wat is er gebeurd waarom ik het niet meer herinner?" Vroeg ik. " Er was een zwaar ongeluk waar door je verlamd bent geraakt in je benen en alles bent vergeten." Zei hij.

POV Ian
Ik heb haar volledig los gemaakt ze weet toch niks meer en ze kan toch nergens heen. " Ik zal een film op zetten voor je. Blijf maar lekker op bed liggen ik haal violet wel en wat eten. " Zei ik terwijl ik weg liep.

Toen ik terug kwam lag ze weer te slapen. " Lieverd ik heb eten voor je." Zei ik. Violet begon steeds meer te praten. Ze is inmiddels al bijna 2. Pa-pa Liep ze de hele tijd te zeggen.

"Dankje."zei Djes zwak. "Hier zijn je medicijnen." Vervolgde ik. Eindelijk ik heb haar in mijn macht "heey Djes." Hoorde ik even later geroepen worden. Shit Ruby.