CAN ÖZÜM

Bölüm 26

Yeni bölümü biraz geciktirdim, o yüzden sorry.😬

Veeee bugün Can Özüm'ü yazalı tam 1 sene olmuş! İlk kurgumdu ve geçen seneki ramazanın ilk günlerinde başlamıştım bu kurguma. Çok duygulandım, zaman hızlı geçiyor gerçekten. :')

Son olarak hayırlı bir ramazan geçirmenizi dilerim, bu mübarek ay herkese huzur ve mutluluk getirsin...

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Sabah Karan'la hiç konuşmadan şirkete gelmiştik. Belli ki hâlâ bana sinirliydi. Dün gece gözüme uyku girmemişti bu yüzden. Bir karar almıştım, boşanmak istiyordum artık. Karan'a daha fazla bağlanmak istemiyordum. Bir süre daha evli kalırsak ona daha da bağlanacaktım ve kopmam da kolay olmayacaktı. Kendime bu kötülüğü yapmak istemiyordum.

Bütün günümüz şirkette konuşmayarak geçmiş, sonra da eve gelmiştik. Beni görmemezlikten geliyordu. Madem bana böyle davranıyordu, ben de ayrılırdım ondan. Gitsin kendine başka bir oyuncu bulsun. Karan, banyo yapmak için duşa girmişti. Çıktığında ise onunla konuşmak için hamle yapmıştım.

"Karan, ben seninle konuşmak istiyorum."

"Konuşacak bir şey kalmadı." Sesi ürkütücü geliyordu. Ama pes etmek yok Bade. Artık bu saçma salak oyunu oynamak zorunda değilsin.

"Konuşmak istediğim konu başka. Karan, biz boşanalım artık." Oh be! Sonunda söylemiştim.

"Ben ne zaman boşanmak istersem, boşanma da o zaman gerçekleşecek küçük hanım." Ne demek bu ya? İstemiyordum işte, anlamıyor muydu?

"Ya bak, ben seninle daha fazla evli kalmak istemiyorum, anlasana be adam. Boşanalım ve bitsin işte her şey."
Tek adımda dibimde bitmişti.

"Hayır diyorsam hayır! Asıl sen anla!"

"Ne zaman boşanacağız peki?" Sıkılmıştım artık her şeyden. Gitmek istiyordum buralardan. Her şeyden ve herkesten uzaklaşmak istiyordum.

"Bilmem, bir zaman belirlemedim. Canımın istediği zaman."

"Hay canına da, sana da!" deyip odadan sinirle çıkmıştım. Resmen beni elinde oyuncak etmiş oynuyordu! En sonunda kaçacaktım bu evden de, bu adamdan da.

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

(Bir hafta sonra)

Bir haftadır kocam olacak adamla tek kelime etmemiştim. Bazen canımı çok sıkıyordu. Kör şeytan diyordu ki; kaç git bu evden, kurtul bu adamdan. Ama yapamıyordum da işte, onu çok seviyordum maalesef...

Şirketteydik ve bana bu bir hafta içinde doğru düzgün bir iş bile vermemişti. Ama yine de evde durmaktan iyiydi. Karan'ın yanına gelen bir sekreteri, Karan'ın içine düşecek gibiydi. Sinirlerim hopluyordu onu başka kadınlarla görünce. Dayanamayıp yanlarına gitmiştim.

"Karan Bey, önemli bir şey konuşmam lazım sizinle." dedim yalandan. Şu kızı Karan'ın yanından uzaklaştırmam lazımdı, yoksa elimde kalacaktı.

"Sonra." dedi umursamayarak. Bu adam beni deli ediyordu!

"Önemli diyorum Karan Bey!" Sesim ilkine nazaran yüksek ve sert çıkmıştı.

"Peki, konuşalım madem. Serenciğim, çıkabilirsin." Hay senin Serenciğine!

Seren denilen kız odadan çıkınca, ben de geri yerime dönmek için adım atmıştım ki Karan tarafından çekildim.