CAN ÖZÜM

Bölüm 34

-Karan Korhan-

Bade gittiğinden beri kafamı işe veremiyordum. Acaba gerçekten de gitmiş miydi?

Bade'ye hemen cevap vermek istememiştim ama bu duygularımdan emin olup olmamamla alâkalı değildi. Eğer ona "evet" deseydim gerçek bir çift olacaktık. Sonra da ben onu sürekli istemeden de olsa kıracaktım.

Sinirlerime hâkim olabilen bir adam değildim maalesef ki. Onu kırıp incitmekten çok korkuyordum.
Ki zaten yapmadığım da bir şey değildi.

Telefonum çaldığında arayanın Derin olduğunu gördüm ve hemen açtım.

"Efendim." dedim.

"Abi sen bize böyle bir yalanı nasıl söylersin ya? Senin ailene olan sevgin, saygın bu mu?"

"Ne oluyor? Ne yalanı?" Yoksa Bade her şeyi anlatmış mıydı? Kahretsin.

"Sen daha iyi bilirsin ne yalanı olduğunu. O sahtekâr kız bize her şeyi anlattı. Evliliğiniz bir düzmeceden ibaretmiş."

"Evet, evliliğimiz sahte, kabul ediyorum. Ama buna beni mecbur bırakan da ailemdi Derin, unutma bunu. Şimdi eve geliyorum, evde konuşuruz." deyip telefonu kapatmıştım.

Yolda Bade'yi aramıştım ama açmıyordu telefonunu. Ona bir sürü mesaj göndermiştim telefonumu açması için ama nafileydi. Bana haber vermeden nasıl gerçekleri söylerdi?

Eve varır varmaz annemlerin yanına gitmiştim. Derin bana düşmanıymışım gibi bakıyordu.

"Anne, bak san-" Lafımı bölen annemin tokadı olmuştu. Bu yaşıma kadar asla ailemden fiske tokat yememiştim.

"Bana anne deme Karan! Ben sana yalan söylemeyi mi öğrettim? Cevap ver bana."

"Anne, lütfen beni dinle. Buna beni siz mecbur ettiniz. Benim de yalan söylemek hoşuma gitmiyor ama kafayı takmıştınız Didem ile beni evlendirmeye. Didem'i sevmiyorum ben anne. Ayrıca ister yalan, ister gerçek olsun evliliğimiz Bade ile hiç fark etmez. Çünkü ben Bade'ye âşık oldum.
Sizden de yalan söylediğim için özür dilerim."

"Sevgili karın gitti abiciğim." dedi Derin, kinayeli bir şekilde.

"Nereye?"

"Biz nereden bilelim? Gitti işte."

"Derin, bana ters ters cevaplar verme. Abinim ben senin."

"Öyle mi? Abimsin ama bize yalan söylerken hiç abi olduğun aklına gelmemiş. Ya ben o kıza yengem dedim, kendi öz ablammış gibi davrandım. Meğerse yalandan yengeymiş."

"Sus Derin! Zaten sinirliyim, sinirimi senden çıkarmayayım."

"Bade'yi bulunca ne yapacaksın? Geri evimize mi getireceksin?" dedi annem.

"Evet, çünkü karımı seviyorum. Tamam, başta her şey oyundu ama sonra zamanla ona âşık oldum anne."

"Bir de parayla tutmuşsun abi ya, inanamıyorum sana gerçekten. Kaç paraya tuttun? Kesin dünyanın parasını istemiştir. Yalnız bayağı da iyi rol yapıyor ha, oyunculuk yapsa iyi para kazanır." dedi Derin.

"DERİN, YETER!" diye bağırdım. Kalbini kırmak istemedikçe üstüme geliyordu.

"SEN ÇOK KÖTÜ BİR ABİSİN!" deyip ağlayarak yukarı odasına çıkmıştı.

"Bir daha başkaları için sakın kardeşine bağırma Karan." dedi annem.

"O da karım hakkında ileri geri konuşmasın."

"Derin doğru söylüyor, para avcısının teki belli ki. Yoksa normal bir insan bu saçma teklifi asla kabul etmez. Sakın ola sen de o kızı evimize geri getirme hatasında bulunma." deyip gitmişti annem de.