Make Hate

Κεφάλαιο 37ο

Άρης pov:

Γαμώτο, την άφησα τόση ώρα μόνη της... Ελπίζω να μην έφυγε... Δεν θέλω να έφυγε...

Έκλεισα το τηλέφωνο μου και άρχισα να κατευθύνομαι προς το σαλόνι προβληματισμένος.

Η Μέρα πλησιάζει και εμείς έχουμε ακόμα πολλές εκκρεμότητες να τακτοποιήσουμε!

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε, λίγο πριν φτάσω στο σαλόνι, η φωνή του αδελφού μου.

Σήκωσα το κεφάλι μου και γούρλωσα τα μάτια μου στο θέαμα που εκτεινόταν μπροστά μου.

Ο αδελφός μου κρατούσε την Καλλιόπη υπερβολικά κοντά του και της χαμογελούσε.

Το βλέμμα μου έπεσε στο χέρι του αδελφού μου, το οποίο ήταν περασμένο γύρω από την μέση της σφιχτά.

Τα αίμα μου πάγωσε, έμεινα ακίνητος στην θέση μου χωρίς να αναπνέω.

Δεν έχουν αντιληφθεί την παρουσία μου ακόμα...

Ο αδελφός μου έπεσε με φόρα στον καναπέ και τράβηξε και εκείνη μαζί του.

Έσφιξα αυθόρμητα τις γροθιές μου βλέποντας τον να γυρνάει προς το μέρος της.

Άνοιξε το στόμα του για να μιλήσει αλλά τον πρόλαβα.

« Αχιλλέα;» είπα σφίγγοντας το σαγόνι μου

Και οι δύο γύρισαν έκπληκτοι προς το μέρος μου και εγώ άρχισα να κινούμαι προς τον καναπέ, απέναντι από τον δικό τους.

Κάθησα αργά ακουμπώντας τους πήχεις των χεριών μου στα γόνατα μου.

Απομακρύνθηκαν λίγο ο ένας από τον άλλο και γύρισαν προς το μέρος μου ρίχνοντας κλέφτες ματιές μεταξύ τους.

« Δεν θα με συστήσεις στην ομορφούλα;» με ρώτησε μετά από λίγο ο Αχιλλέας κλείνοντας το μάτι στην Καλλιόπη

Εκείνη χαμογέλασε ντροπαλά και τα νεύρα μου βάρεσαν κόκκινο.

« Φυσικά » απάντησα προσπαθώντας να κρύψω τον εκνευρισμό μου

« Καλλιόπη, από εδώ ο μεγάλος αδελφός μου, ο Αχιλλέας. Αχιλλέα, από εδώ η-» άρχισα να λέω αλλά στα μισά της πρότασης έκανα μια απότομη παύση

Τι μου είναι;

Την κοίταξα στα μάτια προσπαθώντας να βρω την κατάλληλη λέξη για να περιγράψω αυτό που είμαστε.

« Από εδώ η Καλλιόπη » είπα τελικά προτιμώντας να αποφύγω να πετάξω καμιά βλακεία και την κάνω να αισθανθεί άβολα