Σοφία pov:
Σήμερα επιτέλους θα φύγω από το σπίτι του πανίβλακα.
Ο γιεςςςς! Ο γιεςςςς!
Ναι, τέλος πάντων.
Σηκώθηκα νωρίς και πήγα να ξυπνήσω τα παιδιά.
Μπήκα στο δωμάτιο και κατευθύνθηκα προς το κρεβάτι του Αντρέα.
« Αντρέα;;;» είπα γλυκά και του χάιδεψα τα μαλλιά
« Πρέπει να σηκωθείς » πρόσθεσα και τα μάτια του άρχισαν να ανοίγουν σιγά σιγά
« Καλημέρα » μου είπε με μία αγουροξυπνημένη φωνή (ίδια με του αδελφού του) και του χαμογέλασα
« Μαρ- » πήγα να πω γυρνόντας προς το κρεβάτι της Μαρίας αλλά εκείνη ήταν ήδη ξύπνια
Όρμησε πάνω μου και με έριξε στο πάτωμα.
« Καλημέρααααα » φώναξε και άρχισε να γελάει
« Καλημέρα » είπα ενώ την πήρα στην αγκαλιά μου και σηκώθηκα από το πάτωμα
Πήγαμε προς την ντουλάπα της και διαλέξαμε μαζί ρούχα.
Χτενιστήκαμε και κατεβήκαμε κάτω για να φύγουμε.
Στο σαλόνι όμως καθόταν μόνο Αντρέας και κοιτούσε το κινητό του χαμογελώντας.
Αχχ καλέ! Αυτό είναι ερωτοχτυπημένο!
Κοίταξα γύρω μου αλλά πουθενά το γίδι.
Θα πήγε να βοσκήσει μάλλον.
« Ο Λουκ που είναι;» ρώτησα τον Αντρέα και εκείνος με κοίταξε
« Δεν έχω ιδέα. Δεν τον είδα καθόλου από το πρωί.» είπε χαλαρά και ξαναγύρισε στο κινητό του
Πρόσεχε μην σου κοπεί ο ύπνος από την ανησυχία για τον αδελφό σου!
Άφησα την Μαρία στον καναπέ και άρχισα να ψάχνω σε ολόκληρο το σπίτι.
Πουθενά ο Λουκάς.
Τι κακό συνήθειο έχει αυτό το παιδί! Όλο εξαφανίζεται και δεν αφήνει και ένα σημείωμα να ξέρουμε αν ζεί ή αν πέθανε!
Όχι ότι μας νοιάζει, απλά σε περίπτωση κηδείας χρειάζομαι καινούργιο φόρεμα.
Αφού έψαξα παντού στο σπίτι- μέχρι και κάτω από τους καναπέδες - κάθησα στον καναπέ και ξεφύσηξα.
« Θα τον σκοτώσω τον αδελφό σας!» είπα στα παιδιά αλλά δεν μου έδωσαν καμία απολύτως σημασία
Μα καλά τόσο αδιάφορη είμαι;
Βέβαια θα μου πεις, όσο αγνοείται ο αδελφός τους αυτοί χάνουν το σχολείο, οπότε και εγώ στην θέση τους ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι δεν θα κουνούσα για να βρεθεί.
YOU ARE READING
Make Hate
Romance« Σε μισώ, όσο δεν έχω μισήσει ποτέ κανέναν στην ζωή μου. Στο ορκίζομαι.» του είπα ψυχρά « Σε αγαπάω » « Μην τολμήσεις να το ξαναπείς αυτό. Δεν με αγαπάς. Αυτό δεν είναι αγάπη, Λουκ! » η φωνή μου έσπασε Το στόμα του άνοιξε και έκλεισε, ανίκανο να πρ...
