Make Hate

Κεφάλαιο 53ο

« Λοιπόν, τι περιμένετε;» είπε ο Λουκ γνέφοντας προς το εσωτερικό του σπιτιού

Τα παιδιά άρχισαν να περπατάνε προς την πόρτα αλλά εγώ δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου.

Το σπίτι ήταν πανέμορφο!

Οι αποχρώσεις του λευκού και του γκρί κυριαρχούσαν. Ανοιχτόχρωμοι ξύλινοι τοίχοι και σκουρόχρωμη κεραμιδένια σκεπή.Το σπίτι ήταν κατασκευασμένο από ένα είδος ξύλου που δεν έχω ξαναδεί ποτέ στην ζωή μου. Η όψη του ήταν αιχμηρή, αλλά η επιφάνεια αφής εντελώς λεία. Μεγάλες ξύλινες κολόνες στήριζαν το κατώφλι ενώ παράθυρα μεσαίου μεγέθους πλαισίωναν την λευκή επιφάνεια της πρόσοψης.

Απλά...

Απερίγραπτο!

Χαμήλωσα το βλέμμα μου και συνειδητοποίησα πως ο Λουκ, στεκόταν ακόμα στην πόρτα και με περίμενε.

Άρχισα να περπατάω προς το μέρος του, στάθηκα μπροστά του και του χαμογέλασα πλατιά.

Ανταπέδωσε το χαμόγελο μου και πήρε την βαλίτσα μου από τα χέρια μου κάνοντας μου νόημα να περάσω πριν από αυτόν.

Αχ καλέ, μα τι ΤΖΈΝΤΛΕΜΑΝ!

Μπήκα στο σπίτι διστακτικά και επιθεώρησα τον χώρο.

Στα δεξιά μου βρισκόταν το σαλόνι ενώ στα αριστερά μου υπήρχε μια πόρτα που πιθανότατα οδηγεί στην κουζίνα.

Η διακόσμηση ήταν μοντέρνα αλλά ταυτόχρονα και κλασική.

Μείναμε όλοι ακίνητοι για ένα δευτερόλεπτο και αμέσως μετά...

Ορμήσαμε προς την κεντρική σκάλα του σπιτιού, που βρισκόταν μπροστά μας, σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον.

Ανεβήκαμε στον επάνω όροφο τρέχοντας και αρχίσαμε να ανοίγουμε μία μία τις πόρτες ψάχνοντας δωμάτιο.

Ανοιγόκλεινα τις πόρτες προσπαθώντας να βρω τον ιδανικό χώρο για την διαμονή μου αλλά παρόλο που όλα τα δωμάτια ήταν υπέροχα, κανένα δεν μου έκανε το "κλικ".

Άνοιξα ακόμα μία πόρτα και ένα βαθύ μπλε δωμάτιο εμφανίστηκε μπροστά μου.

Πήγα να κάνω ένα βήμα προς το εσωτερικό αλλά...

« Επ, άργησες.» είπε ο Νίκος από πίσω μου και με ένα σάλτο βρέθηκε μπροστά μου

Έχω δύο πράγματα να πω:

Πρώτον: Τι ευκινησία είναι αυτή; Ούτε πρωταθλητής παρκούρ να ήσουν!

Και δεύτερον: Άντε γαμήσου ρε μαλάκα, που θα μου πεις εμένα ότι άργησα!