Νίκος pov:
Αχχχχχχχ...
Αυτή η κοπέλα με εκπλήσσει κάθε μέρα με διαφορετικό τρόπο.
Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να είναι τόσο αθώος και καλόκαρδος;
Από την μία είναι εκείνη... Όμορφη, καλοσυνάτη, φιλόζωη, γλυκιά, ευγενική, υπερ- Ναι εντάξει το καταλάβαμε είναι τέλεια. Δεν χρειάζεται να αναφέρεις όλα τα θετικά επίθετα της ελληνικής γλώσσας φίλε μου.
Και από την άλλη είμαι εγώ... Εγώ που οι καλές μου πράξεις μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, εγώ που ακόμα και τώρα λέω ψέματα...
Δεν της αξίζω.
« Νίκο » είπε βγάζοντας με από τις άθλιες και αξιολύπητες σκέψεις μου
Σήκωσα απότομα το βλέμμα μου και τότε συνειδητοποίησα ποσό κοντά βρισκόμασταν.
Τα χείλη μας απείχαν ελάχιστα εκατοστά και τα σώματα μας ήταν κολλημένα με αποτέλεσμα ο παγωμένος αέρας να μην μπορεί να με επηρεάσει.
« Ναι;» την ρώτησα γλυκά και κατέβαλα τεράστια προσπάθεια για να μην χαϊδέψω το ακάλυπτο μάγουλο της
« Ήρθε το λεωφορείο » είπε χωρίς να πάρει τα μάτια της από τα δικά μου και έδειξε με τον αντίχειρα του χεριού της το λεωφορείο που ήταν σταματημένο δίπλα μας
Ξεκόλλησα με μεγάλη δυσκολία από πάνω της και κοίταξα το μικροσκοπικό γατάκι που κοιμόταν πλέον στα χέρια μου.
Ο οδηγός του λεωφορείου κόρναρε και εγώ του φώναξα να περιμένει.
« Τι θα κάνεις με αυτό;» με ρώτησε η Θάλεια γνέφοντας προς το γατάκι
Κοίταξα γύρω μου προσπαθώντας να εντοπίσω την μαμά του αλλά τίποτα.
Μάλλον ήταν μόνο του.
« Θα το πάρω μαζί μου » είπα αποφασιστικά και ο οδηγός ξανακόρναρε
Ε ΤΙ ΘΈΛΕΙ ΠΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΌΣ Ο ΜΑΛΆΚΑΣ? ΔΕΝ ΒΛΈΠΕΙ ΌΤΙ ΈΧΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΙΆ?
Καθίστε να δείτε τι έχει να γίνει τώρα που θα ανέβουμε στο λεωφορείο.
Απελευθέρωσα το ένα μου χέρι και έπιασα τον καρπό της Θάλειας τραβόντας την προς την μπροστινή είσοδο του λεωφορείου.
Την άφησα να μπει πρώτη και μετά μπήκα και εγώ.
« Πάρε αυτό και πήγαινε να καθίσεις. Εγώ θα έρθω σε λίγο » της είπα δίνοντας της το γατάκι και εκείνη έγνεψε καταφατικά
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Make Hate
Romantizm« Σε μισώ, όσο δεν έχω μισήσει ποτέ κανέναν στην ζωή μου. Στο ορκίζομαι.» του είπα ψυχρά « Σε αγαπάω » « Μην τολμήσεις να το ξαναπείς αυτό. Δεν με αγαπάς. Αυτό δεν είναι αγάπη, Λουκ! » η φωνή μου έσπασε Το στόμα του άνοιξε και έκλεισε, ανίκανο να πρ...
