Άρης pov:
ΝΤΡΙΝΝΝΝΝΝ ΝΤΡΙΝΝΝΝΝΝ
Αμήν! Δεν θα άντεχα ούτε άλλο ένα δευτερόλεπτο σε αυτήν την κωλοτάξη.
Σηκώθηκα απότομα από την θέση μου και πέρασα την τσάντα μου στον δεξί μου ώμο πριν ακουστεί το δεύτερο Ντριν.
« Τα λέμε μπρο » μου είπε ο Νίκος περνώντας από μπροστά μου και κάναμε την αντρική μας χειραψία προτού αρχίσει να τρέχει πίσω από την Θάλεια
Γέλασα χαμηλόφωνα με την κατάσταση του φίλου μου και γύρισα από την άλλη πλευρά στρέφοντας το βλέμμα μου στην Καλλιόπη η οποία στεκόταν δίπλα μου κάπως σκεπτική.
Τα χείλη της σχημάτιζαν μια λεπτή γραμμή και τα μάτια της ήταν καρφωμένα στο πάτωμα.
Χμμμμ... Κάτι δεν πάει καλά εδώ.
Την πλησίασα με αθόρυβα βήματα και στάθηκα πίσω της προσπαθώντας να μην με καταλάβει.
Και 1
2
3
« Εεεε » φώναξα και χτύπησα τις παλάμες των χεριών μου μεταξύ τους δίπλα στο αυτί της τόσο δυνατά που άρχισαν να κοκκινίζουν
Εκείνη πετάχτηκε απέναντι από την τρομάρα της βγάζοντας μια κραυγή φόβου και πέταξε την τσάντα που κρατούσε στο χέρι της προς το μέρος μου.
Ο σάκος προσγειώθηκε στο κεφάλι μου και άρχισα να βλέπω αστεράκια και φεγγαράκια.
Μα καλά τι κουβαλάει αυτή η κοπέλα; Κοτρώνες;
Μισόκλεισα τα μάτια μου και έφερα την παλάμη του χεριού μου στο καρούμπαλο που είχε αρχίσει ήδη να σχηματίζεται στο κεφάλι μου.
Άντε να δω πως θα κυκλοφορώ τώρα με ένα εξόγκωμα στο κεφάλι μου!
« Αουτσσ » ψυθήρισα γελώντας και εκείνη χαλάρωσε τους σφιγμένους ώμους της σχηματίζοντας ένα αμυδρό χαμόγελο στα χείλη της
« Ουψψψ, σόρρυ. Αντανακλαστικό.» είπε και ανασήκωσε τους ώμους της
Γέλασα και άρχισα να κινούμαι προς το μέρος της παίρνοντας την τσάντα της από τα χέρια της και περνώντας την στον αριστερό μου ώμο.
Μόλις έφτασα κοντά της της έγνεψα να περάσει μπροστά μου και αρχίσαμε να περπατάμε προς την εξώπορτα.
(...)
Μόλις φτάσαμε στο δικό της σπίτι στάθηκα στην εξώπορτα και περίμενα να μπει μέσα αλλά εκείνη παρέμεινε ακίνητη.
YOU ARE READING
Make Hate
Romance« Σε μισώ, όσο δεν έχω μισήσει ποτέ κανέναν στην ζωή μου. Στο ορκίζομαι.» του είπα ψυχρά « Σε αγαπάω » « Μην τολμήσεις να το ξαναπείς αυτό. Δεν με αγαπάς. Αυτό δεν είναι αγάπη, Λουκ! » η φωνή μου έσπασε Το στόμα του άνοιξε και έκλεισε, ανίκανο να πρ...
