Καλλιόπη pov:
Επιτέλους τελείωσε άλλη μία βασανιστική μέρα στο σχολείο.
Μάζεψα τα πράγματά μου και βγήκα από το σχολείο.
Έβγαλα από την τσάντα μου, τα ασύρματα ακουστικά μου, τα έβαλα στα αυτιά μου και άρχισα να περπατάω προς το σπίτι μου ακούγοντας μουσική.
Λίγο πριν φτάσω στον προορισμό μου εντόπισα με την άκρη του ματιού μου κάποιον να περπατάει στο απέναντι πεζοδρόμιο από το δικό μου.
Γύρισα το κεφάλι μου προς το μέρος του και τα μάτια μου γούρλωσαν μόλις κατάλαβα ποιος ήταν.
Ο Άρης...
Φορούσε και εκείνος τεράστια μαύρα ασύρματα ακουστικά στα αυτιά του και ήταν αφοσιωμένος στον δρόμο μπροστά του.
Μα τι κάνει αυτός εδώ; Νόμιζα ότι μένει στην άλλη πλευρά της πόλης...
Δεν είχα καταλάβει πόσο επίμονα τον κοιτούσα μέχρι που γύρισε το κεφάλι του κοιτώντας προς το μέρος μου.
Έμεινε να με κοιτάει για λίγο έκπληκτος και εγώ έστρεψα αμέσως το βλέμμα μου αλλού αυξάνοντας την ταχύτητα του βηματισμού μου μέχρι που είχε χαθεί από το οπτικό μου πεδίο.
Μόλις έφτασα στο σπίτι μου μπήκα γρήγορα μέσα κλείνοντας με δύναμη την πόρτα πίσω μου.
« Καλλιόπη μου, γύρισες; » ακούστηκε η φωνή της μαμάς μου από την κουζίνα και ξεφύσηξα
« Ναι, μαμά » απάντησα και πήγα να ανέβω την σκάλα για το δωμάτιο μου αλλά...
« Έλα λίγο » φώναξε η μαμά μου πριν προλάβω να πατήσω το πόδι μου στο πρώτο σκαλοπάτι
Έσκυψα το κεφάλι μου και έβρισα από μέσα μου.
« Τώρα » είπα τελικά και άρχισα να κινούμαι προς την κουζίνα
Μπήκα μέσα και είδα την μαμά μου σκυμμένη στον φούρνο.
Μόλις κατάλαβε την παρουσία μου σηκώθηκε και γύρισε προς το μέρος μου τινάζοντας με το χέρι της την ποδιά που φορούσε.
« Τι έγινε;» είπα κάπως βαριεστημένα
Η μαμά μου έβγαλε την ποδιά της και κάθισε στο τραπέζι της κουζίνας γνέφοντας μου να κάτσω και εγώ.
Τράβηξα μια καρέκλα και κάθησα απέναντι της.
« Λοιπόν;» ρώτησα αγανακτισμένη
« Θέλω μια χάρη» είπε χαμογελώντας μου πλατιά
Ωχχχ... Ανησυχώ!
STAI LEGGENDO
Make Hate
Storie d'amore« Σε μισώ, όσο δεν έχω μισήσει ποτέ κανέναν στην ζωή μου. Στο ορκίζομαι.» του είπα ψυχρά « Σε αγαπάω » « Μην τολμήσεις να το ξαναπείς αυτό. Δεν με αγαπάς. Αυτό δεν είναι αγάπη, Λουκ! » η φωνή μου έσπασε Το στόμα του άνοιξε και έκλεισε, ανίκανο να πρ...
