Make Hate

Κεφάλαιο 51ο

1 εβδομάδα μετά:

« Άντε ρε Σοφία! Διακοπές στην Χαλκιδική πάμε, δεν μετακομίζουμε στην Αλάσκα! » φώναξε ο Λουκ από το αυτοκίνητο

« Μισό λεπτό να ελέγξω αν τα πήρα όλα! » φώναξα πίσω

« Μα αυτό το έκανες ήδη οχτώ φορές!»

« Ε και τι νομίζεις, ότι είναι αρκετές; »

« Τσσσ, απλά τελείωνε, μεσημέριασε! Και μας περιμένουν και τα παιδιά!»

« Πωω καλά, τώρα, έρχομαι!» είπα και βγήκα από το σπίτι μου κλειδώνοντας την πόρτα

Εκείνος βγήκε από το αμάξι και ήρθε προς το μέρος μου ξεφυσόντας.

Με πλησίασε και πήγε να πάρει τις βαλίτσες από τα χέρια μου αλλά τον σταμάτησα αμέσως.

« Ευχαριστώ, αλλά δεν είμαι κουλή.» είπα ειρωνικά

Σήκωσε τα χέρια του ψηλά ως ένδειξη παραίτησης αλλά δεν έφυγε από κοντά μου.

Έπιασα τις βαλίτσες μου και πήγα να κάνω ένα βήμα μπροστά αλλά...

Οι βαλίτσες δεν κουνήθηκαν.

Άκουσα ένα πνιχτό γέλιο από τα δεξιά μου και γύρισα απότομα προς τα εκεί.

Του έριξα ένα δολοφονικό βλέμμα και μετά πήγα και στάθηκα πίσω από τις βαλίτσες.

Ακούμπησα την παλάμη του ενός χεριού μου στην μία βαλίτσα και την άλλη στην άλλη βαλίτσα και τέντωσα το αριστερό μου πόδι προς τα πίσω.

« Τι κάνεις;» με ρώτησε παραξενεμένος

Δεν απάντησα, πήρα μια βαθιά ανάσα και άρχισα να σπρώχνω τις βαλίτσες με όλη μου την δύναμη.

Κουνήθηκαν μισό χιλιοστό και εγώ είχα ήδη ιδρώσει.

Ηλίθιες γυναικείες αποσκευές! Ελέφαντες να είχα πάρει, πιο ελαφροί θα ήταν!

Ξεφύσηξα και γύρισα προς το μέρος του.

Με κοιτούσε με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο που έλεγε: Το ήξερα. Θέλεις την βοήθεια μου, εμπρός λοιπόν,ζήτα την.

Άι στον διάολο, ηλίθιε!

« Μην με κοιτάζεις έτσι, με εκνευρίζεις και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ » γρύλισα

Αλλά το χαμόγελο του απλά πλάτυνε περισσότερο.

Γύρισα πάλι προς της βαλίτσες και τις έσπρωξα ξανά μετακινώντας τες 1 ολόκληρο χιλιοστό αυτή την φορά.

Ουυυ σημειώνουμε πρόοδο πάντως!

Πήγα να ξανά σπρώξω αλλά...