Our Impending Sunset (On Hold)

Chapter 33 - Who?

"30 minutes left, make sure to double check your answers and don't leave any questions undone." anunsyo ng propesora namin sa harap.

I breathe deeply for the nth time to release the anxiousness na kanina ko pa nararamdaman. Nakakakaba naman! Two pages yung sasagutan at nasa pangalawang page naman na ko. Puro essay! pigang piga na utak ko, please.

And just like that, the 30 minutes had passed. The first day of the examination day is finally over!

Nanlalata akong tumayo para isukbit ang dala kong bag. Dinunggol pa ko ni Sage sa balikat dahilan para muntikan akong mapasubsob buti nalang agad akong napahawak sa sandalan ng isang upuan.

"Namo." inirapan ko ito at lumakad papunta sa desk ni ma'am.

"Sunod ka nalang sa cafeteria kung may oras ka pa samin." rinig ko pang sambit nito saktong pagtalikod ko.

Ngunit hindi ko nalang siya pinansin at tuloy tuloy na naglakad papunta sa teacher's desk. Naabutan kong nagliligpit si ma'am at hindi man lang nag-angat ng tingin.

"Miss pulang bandila?" nag-angat naman ito ng tingin ngunit hindi nagsalita at nag taas lang ng kilay.

"Saan ka kakain?" I checked my wrist and it's almost lunch already.

"Plate." casual, malamig, at sarkistong sagot nito nang hindi tumitingin sakin tsaka siya bumalik sa pag-aayos ng mga test papers.

"Ahh." napatango-tango ako kunwari. "Ang cool naman no'n."

"Just help me with these so that we can eat together, let's go." mabilis itong tumayo dahilan para mabilis kong hablutin din ang tambak ng papel na inayos niya! what the duck?

Nakalabas na siya at pababa na ng hagdang nang makalabas ako sa room kaya wala akong choice kundi mag lakad takbo para lang maabutan siya.

"Gutom na gutom, ma'am Red?" hinihingal na usal ko sa tabi niya.

"Tss."

Napangiwi nalang ako dahil sa naging sagot niya. Kanina pa kasi siya ganyan. Hindi ko alam kung anong kinakagalit niya. Sabay naman kaming pumasok, sabay ding nag breakfast. Parang mas may galit pa siya sa mundo kaysa saaming katatapos lang sumabak sa grabehang exam.

Pagtapos ilapag sa table ni ma'am ang mga bitbit kong papel ay umupo ako sa sofang katapat ng desk niya. I watched her while she was busy taking off her black blazer, tumambad sakin ang white turtle neck na suot niya pangloob.

"What are you looking at?" she suddenly asked after sitting on her chair with crossed arms.

"I wonder who took your smile earlier, ma'am?" I curiously asked and copied her position.

Her brows automatically raised. "Come over here for an answer," she commands, tilting her head to the side.

"Magkatapat lang naman tayo, bakit kailangan pang lumapit?"

"I said come over here for an answer, didn't you hear me?"

"B-bakit ba muna ang sungit mo ma'am?"

"Don't.make.me.repeat.it.thrice."

"Eh- i-ito na nga, 'to naman." sambit ko sabay tayo at lumapit sa gilid ni ma'am. "Sino ba nang-away sa labidabs ko na 'yan? hmm?"

She didn't say anything instead she snaked her arms around my waist and rested her head on my tummy.

Nag-wala ang mga paru-paro sa tiyan ko at napangiti sa inasta ni ma'am. Kusang namang umangat ang kamay ko para haplosin ang likod ng ulo niya.