Sabr-ı Sükut 7. Seri ( Kaymakam Beyin Küçük Yari )

Haklısın / 15

🌷🌷🌷🌷🌷🌷

Tuğrul bir şeyler döndüğünü anlıyordu. Çünkü anlamışı ki küçük karısı teyzelerinden destek buldukça hep bir adım ileriye gidiyordu.
" Zaten bugün o Sabri Bey aradı eve gelir gelmez önceden de defalarca aramış ama malum telefonu evde unutmuşum.  Konuştum ama canım oldukça sıkık...! Ben ona ilk gün göndermedim mi resimlerimizi ve videolarımızı, evlendik biz söyle o karına ve Canan'a bizden uzak dursunlar demedim m?! Kafaya göre iş yapıyorlar...! Neymiş Canan'a dönmeliymişim böyle giderse O' nlara söylemek zorunda kalacakmış...! Dünkü kız Hüma'ya 11-12 yıllık karımı mı değişiyormuşum aman ne karıydı ne karı...! Onca yıl toplasan parmakla saysan zor çıkar güzel bir an o zalim çenesi ve tuhaf egolu hallerini mi hatırlayacağım...!" deyip kravatanı gevşetip " bir de diyor ki, o Tufan sokaklarda her yerde karın Hüma'nın adını dilinden düşürmüyor!" Dedi ellerini yumruk yaparak " serseri Tufan...! Sabri Beyle konuştuktan sonra defalarca aradım o aşağılık Tufan'ı! Aradım ama ne hikmetse bakmıyor telefonlarıma bir baksa hesabını vereceğim...! Kalkıp İstanbul'a gitmemek için kendimi zor tutuyorum...! Ben evlendiğimizi gizledim mi ?! Evlendiğim ilk gününe söyleseydim duyarsaydı bunlar olmazdı...!" dedi sıkkın bir şekilde.

Hüma ve teyzeleri eve girdiler. Hüma yine telefonunu hemen kapatıp çantasına attı. Sabah kocası arar ulaşamazsa endişelenir diye düşünerekten açmıştı ama devamlı rahatsız etmişti o Tufan aramalarla mesajlarla. Utanmıştı onca insanın içerisinde. Sessize de alamamıştı Tuğrul ararsa duymam diye. Tuğrul kaşlarını çatarak karısının yine telefonunu kapatıp çantaya attığını fark etti
" sürekli böyle, kaç defa resmen sakladı benden arayanı ve mesajları...! Hiç bu kadar kafaya takmamıştım ama şimdi içimde dönüp duran bir ateş var hemde yakıcı...! O telefonun gizemi ne ?!" dedi içinden. Üçünün de elindeki poşete bakarak" hayırdır düğün mü vardı köyde ya da mevlüt mü?" dedi her zaman ki ciddi tavrıyla.

Hüma, hiç cevap vermeden kaçarcasına mutfağa gitti poşeti bırakmak için. Fadime teyze bembeyaz işlemeli dantelli örtülü divana oturup başörtüsünü boynunun altına atarak
" koşa koşa geldik neredeyse oğlum... Hüma çok endişelendi seni eve gelmiştir diye... Kızcağız ateş üstünde durdu adeta..." dedi.

Tuğrul, ev serin olduğu için ilk önce yakılmak için hazır olan sobayı yakıp çakmağı da yanına koydu. Elini ıslak mendille silip sobaya attı ve
kocaman cüssesini tekli koltuğa atıp takım jilet gibi siyah takım elbisesinin ceketini çıkarıp özenli bir şekilde yan tarafına koydu, kravatını da çıkarıp koydu. Karısının elinde yıkayıp ütülediği simsiyah, gömleğinin kol düğmelerini açıp geriye katladı " konu nedir teyzelerim de Hüma ateş üstünde durdu?!" Dedi.

Şadiye teyzesi de " işimiz var eve gideceğiz Tuğrul yavrum o yüzden açık ve net söylüyorum... Şu bizim ahiretlik Havva var biliyorsun ki oğlunu evlendiriyor..." diye tüm olanı biteni anlattı. Tuğrul başını sallayıp " Hüma!" diye bağırdı. Hüma bütün olanı biteni zaten mutfaktan dinliyordu kaçışı olmadığını da bilerek " teyzemler buradayken yüzleşmek daha iyi..."deyip korka korka dilinde dualarla odaya girdi.

Tuğrul başı önünde siyah feraceli ve yeşil şallı güzel karısına bakarak
" duyduklarım doğru mu birde senden duyayım!" Deyip heybetli bir şekilde ayağa kalkıp karısının tam dibine girdi.  Hüma kekeleyerek " e- evet " deyip kocasının gözlerine bakıp hemen tekrar başını yere eğdi " ne duyduysan o... Ama inan ki kadıncağız çok üzgündü yardımcı olmak istedim... Fena mı oldu
o da bana keçisini verdi" deyince Tuğrul oflayarak" keçi keçi diye kafayı yedin sen haberin yok! Bir daha benden habersiz hiçbir yere gitmeyeceksin duydun mu?! " dedi

Hüma başını sallayarak kısık bir
sesle" duydum ama lütfen dilenci muamelesi yapma lütfen... Ben keçi de istemedim Havva teyze ve teyzemler emeğinin karşılığı olarak kabul et...dediler Tuğrul ağabey" deyip derin bir soluk aldı ama Tuğrul ağabey demesine daha da kızmıştı hemde teyzelerinin yanında. Teyzeleri de gülüyorlardı " kız korkudan şaşırdı " dediler.