Him and Her (highschool series #1)

35

"Hey, are you okay?" nag-aalalang tanong ni James. "Hindi, pagod na 'ko tangina."

"Ikwento mo, makikinig ako." saad ni James. "Pagod na pagod na 'ko maging tao."

"Kakapagod maging ako." usal ko "Bakit naman ako iiyak diba? strong independent woman kaya ako" gumagaralgal ang boses ko habang nag kukwento.

"May kahinaan din pala ako, akala ko lagi akong malakas." akala. "Bago ko mabuo yung self-esteem ko tapos masisira lang ng mga bibig nilang walang kwenta."

"Tanggap ko naman na pangit ako, pero putangina wag naman nila sabihin harap harapan ko."

"attitude is more important than appearance, just ignore them. Alam kong hindi yun ganon kadali pero pilitin mo kasi you know you're pretty the way who you are mas nakikilala mo ang sarili mo higit kanino man. Kaya nga kita nagustuhan." sambit ni James.

"I believe in equality well some people don't know what is mean 'equality'. Hindi lang talaga nila ang meaning ng pangit, lahat ng tao gawa ni Jesus kaya you are not a mistake your a masterpiece" inalo niya ako

"I'm so exhausted."

"Hindi mo kailangan ng maraming taong pagsasabihan mo ng problema andyan naman si Tita at Kuya mo suportado ka, andito ako kaya dimo kailangan ng mga tao na walang pakialam at mag kakaroon lang ng pakialam pag may kailangan"

"Hoy anak ni Thalia! ang landi nyo ng nanay mo!"

"HAHAHAHA di na 'ko magtataka mare kung trese anyos pa lang buntis na 'yan"

"Hoy may chismiss, alam nyo bang nakantot na daw 'yan no'ng kasama nyan no'ng nakaraan?"

"Eh saan pa nga ba mag mamana diba? syempre sa ina"

"Mga malalantod! HAHAHAH pustahan hindi makakatapos 'yan"

"Ayaw gagaya sa pinsan nya eh simple manamit, hindi naglalagay nang kung ano-anong kolorete sa mukha."

"Eh sa pangit ng putanginang yan paano hindi mag aayos 'yan?"

"Trying hard kasi maging maganda, pangit na pangit naman."

"Aba eh kumare, tingnan mo naman ang suot sya lang sa mga mag pipinsan nila ang tanging ganiyan ah"

"Napakalandi nga talaga kulang na lang eh maghubad, baba at taas na lang ang may taklob."

"At saka ang labi ba, pulang pula parang kakagaling lang sa laplapan."

Kinuwento ko lahat ng mga salitang narinig ko simula pagkabata ko.

Umiyak ako sa balikat niya. "Learn to talk back kasi sa mga ganyan di na biro yan kasi nakakasakit na sila ng balonbalonan"

"Don't put your self in the dark, wag po ipunin yung kalungkutan mo" niyakap niya 'ko ng mahigpit this hug.

"Iniisip ko kung paano pa 'ko makakasurvive, kung kaya ko pa ba" pagod na saad ko.

"Lahat ng tao may kahinaan, pero yung kahinaan na yan gawin mong inspiration."

"Sana ganon kadali lahat." kibit balikat kong saad.

"Minsan naisip ko na lang mag pakamatay eh, gagaan at mawawala ba lahat pag ginawa ko 'yon?"

"Wag mong subukan, did you think mawawala lahat ng problema mo by doing that thing? Sa totoo lang mas pinaparusahan mo sarili mo kung gagawin mo yun" medyo nag iba ang tono nya, yung kaninang malambing ay naging nakakatakot ngayon.

Hindi ako nagsalita, umiyak lang ako sa bisig nya. "Minsan naiisip ko din mag suicide but then boom always ko naaalala kung saan ako mapupunta 'heaven' or 'hell' choice wisely. It will be a forever unforgettable sins"

"Kung salutatorian kaya ako ipagmamalaki rin ako ng buong angkan ko?" biglang tanong ko rito.

"Salutatorian or not, i'm always proud of you. No need to pursue it kung hindi talaga kaya."

"it's always 'sanay na ako' sa harap ng maraming tao. But the truth is, i'm not." i lied to those people who think i'm brave.

"Mas malawak ang kalangitan kaysa sa lupa, at mas maraming solusyon kaysa sa problema" he said.

"how dare me to laugh and saying 'kaya mo yan' to other people tapos ako di ko kaya gawin." wala nang lumabas na kahit isang salita sa bibig ni James.

Bagkus niyakap nya 'ko ng mahigpit. I know i'm safe with him.

"Tanggap kita kahit ano at sino ka." he said. "Kahit madami akong insecurities?"

"Ofcourse, hindi naman kita minahal dahil sa insecurities. Wala akong pakialam, basta mahal kita."

I love you my safe place.

Simula noon, pinanindigan ko nang hindi mag ayos at mag suot ng maiikling damit. Pero ganon pa rin, malandi at malandi ako sa paningin nila.

Pinaandar nya ang kotse nya at natahimik kaming parehas matapos kong sabihin lahat ng laman ng puso ko.

"Thank you" biglang usal ko ng makarating na kami sa bahay. "Always here, lovey."

Pumasok na kami sa bahay.

"Anak, what happened?" nag aalalang tanong ni mama. "Yung magaling mong kapatid, nakasalubong ko." mangiyak ngiyak kong saad.

Ramdam ko naman ang pagyakap niya sa'kin, walang kahit ano ang lumabas sa bibig niya. Niyakap nya lang ako ng sobrang higpit gaya nang ginawa ni James sa 'kin.

"Shhh, i'm so proud of you anak. Alam kong malalampasan mo lahat 'yan" sa sinabing 'yan ni mama tumulong muli ang luha ko.

A/N;

don't let them hurt you with their sharp mouths, having a bad day is okay, you don't have to be perfect, small steps are also progress, people love and appreciate you, making mistakes is also part of life, saying 'no' is okay, authenticity is better than perfection, you're amazing just the way you are!

-juwi^⁠_⁠^