Kum Tanesi

18

2 gün sonra Aren'den...

   Gözlerimi diktiğim çocuk benim miydi emin değilim ama bana çok benziyordu. 8 gibi duruyordu, yetimhane bahçesinde tek başına oturmuş gökyüzünü izliyordu. Simsiyah saçları vede simsiyah gözleri vardı, tıpkı benimkiler gibiydi. O tamamen ben gibiydi. Evet normalde Ceylan'ım ile 3 evladım vardı ama ilk çocuğum doğumda ölmüştü. Tabi ben öyle sanıyordum, eşim bile onu bulmasına rağmen benden saklamıştı. Şimdiyse bebeğim karşımdaydı, çok tatlı birşeydi. Yavaş yavaş ona yaklaştım çünkü kokmasını istemiyordum, zaten kim evladı ondan korksun isterdi ki?

Aradan geçen zaman sonra yanına oturdum, o anda beklemediğim bir şekilde gülümseyip benim boynuma sarıldı. Bi saniye o beni tanıyor mu?

$- Babam gelmiş!

Yazardan...

Onun iki kelimesiyle Aren'in bedeni taş kesilmişti, o an içinden yazıklar olsun dese de dışa sesini duyuramadı. Kala kalmıştı, içinden avaz avaz bağırıyordu ama sesini tek kendi duyuyordu. Bu yüzden de gözünden bir damla yaş akıp gitmişti, ağır bir kriz geçirecek gibiydi. Çünkü yıllar sonra oğlu kucağındaydı, ona sarılıyordu. En önemlisi de kolları arasında ki çocuk onu tanıyor, babası oluşunu bile biliyordu. Çocuksa ona sokulup gözlerini kapatmıştı çünkü onun geleceği günü iple çekmişti. Her günde yolunu beklemiş hattâ gecesini gündüz etmişti.

$ - B-baba sonunda geldin, nerdeydin?

Dedi tatlı bir tonda ama cevap alamıyordu, o anda ilk ayak sesleri gelmiş daha sonra da bir ses gelmişti.

.. - Demek sonunda onu almaya geldiniz Aren Bey!

Dedi kinayeli bir sesle ama onun halini görünce korkuyla şunu söylemişti.

..- Iyi misiniz Aren Bey?

Dediğinde Aren değilim demek istemişti ama sesini bulamıyordu. Bedeniyse titremeye başlamıştı, az önce ki konuşan kişiyle korkuyla çocuğu almak istemişti. Fakat sadece istemekle kaldı çünkü Aren bırakmıyordu. Ama iyi de değildi, nefesine kadar titriyordu, siyahlarına ağır bir hüzün çökmüştü...

1 saat sonra / Barut Ailesi ve Demirkan Ailesi...

   Hepsi hastaneydi çünkü Aren fenalaşınca hepsi gelmişti ama görememişlerdi. Çocuksa Aren'in olduğu odadaydı, bu yüzden de onu görende yoktu. Evet zorda olsun çocuğu yanına sokabilmişlerdi, fakat aile bilgi alamadıkça deliye dönüyordu.

Mirza B - Allah aşkına biri cevap versin, neyi var oğlumun?

Dediği sırada yan tarafta saatlerdir oturan adam konuşmuştu. Bununla hepsi ona bakmıştı.

..- Ufak çaplı bir kriz, merak etmeyin kendine gelir. Hem zaten oğlu yanında!

Mirza B - Kayra evde!

..- Kayra dedim mi?

Botan - Ne yani o i-içeride mi?

..- Aynen babasıyla, tıpkı yıllar önce olması gerektiği gibi...

Diyince hepsi heyecan yaparken konuşan Arslan Bey olmuştu.

Arslan B - Kime benziyor, kaç yaşında?

..- 8 yaşında, Aren Bey'e benziyor vede ismi Yağız!

Mirza B - Yağız, adını kim koydu?

Dedi zorlukla çünkü onu yıllar sonra öğrenmişti, adamsa geri yaslanıp şunu söylemişti.

..- Inci hanım koydu, bize verirken adı Yağız olacak dedi.