Kum Tanesi

Bayılan bayılana...

Bir okuyucumun yoğun ısrarıyla elimden geldiğince hızlı yazıp atıyorum, umarım seversiniz. Oy ve yorum atmayı unutmayın!
23 Nisan Salı...

Aren Demirkan

  Karşımda bana şaşkınca bakan askerler vardı. Beni tanıyor gibiler, nasıl oldu bitti bilmem ama savaş bitti. Çolak denilen herif kaçmıştı yani en azından askerin birisi öyle demişti. Sonra da benimle denk geldiler, şuansa helikopterdeyiz. Hepsinin odak noktası bendim, yarbaya haber etmişlerdi. Aşık lakaplı sıhhıyeci asker yaralarıma ilk müdahaleyi yapmıştı, sessizlerdi. Daha doğrusu hepsi şoktaydı, gerçi şoka girmeleri gayet doğaldı. Şehit biliniyordum ama hayattaydım.

Bu arada sonunda ismimi öğrendim, ben Aren... Aren Demirkan'ım ve 3 çocuğum varmış. 2 oğlum 1 kızım, sahi ne kadar zamandır yoktum? Onlar beni unutmuş olabilir mi? Ya eşim, o hâlâ beni bekler mi? Sonuçta evli birey olarak eşim vardır demi? Peki mutlu muyuz, aramız nasıl, benden memnun mu?

Yavuz : Herkes sizi şehit biliyordu komutanım, yaşamanız bir mucize!

Mücahit : Yada şans,  o patlamadan sağ çıkmak bile zordu. Yiğit komutan ve Hilal'im (kardeşi) şehit oldu.

Ne şans be, ne şans! Böyle şans olmaz olsun, eminim ki şehitlik benim için daha iyi olacaktı. En azından huzur bulmuş olacaktım, olmadı. Her işkenceyi çektim, sırtımda ki izler çoktu. Hastane tedavisi lazım olduğunu diyorlar, ben bunu sanki bilmiyorum. Ama en büyük hasar beynimde ve ruhumdaydı.

Sahi ben kimin için hayatta kaldım, ne uğrunda yaşıyorum? Kim için varım? 3 evladım varmış ama ben birinin bile adını hatırlamıyorum. Neye benzerler, kaç yaşına bastılar bilmiyorum. Beni severler mi, babaları olmamdan yana memnunlar mı bilmiyorum. Onlara iyi baba olabildim mi bilmiyorum, ben hiçbir halt bilemiyorum.

Niye lan, bunca acı niye? Ne yaptımda belayı çekiyorum, neden yaşıyorum? Tam olarak kim için savaşıyorum?

Fethi : Biliyoruz boş hissediyorsun, zihnin bomboş.

Dediğinde boş ifadeyle ona baktım, o ise bakmamı beklemez gibi irkildi. Haline içten gülüp yeniden önüne baktım, lan benim hayatım sıfırlandı. Ölüyüm lan, ben şehit oldum diye bas basağı gömülmüşüm. Peki şimdi kimlik işleri nasıl olacak? Kimligi ne diyipte alacağım?

Pardon ben az öldüydüm ama sonra orayı beğenmeyip geri mi geldim diyeceğim? Öyle hemen inanıp kimlik verirler mi la? Kimlik çıkarması çok mu kolay? Ulan ben dahaca neyim, kimim bilmiyorum. Ailemi bile hatırlamıyorsam niye yaşıyorum ben? Niye hayattayım? Adımı bile yeni yeni öğreneceksem niye varım lan? Ne günahım vardı da bu şey başıma geldi?

Kime ne hata ettimde bunlar oldu yoksa sana karşı mı hata ettim Allah'ım? Hikmetine sual olunmaz rabbim ama ben ne günah işledim de bunlar başıma geldi? Yoksa dinsiz miydim, pis bi adam mıydım da bunlar oldu? Ben neler ettim, ne yaptım? Allah'ım sana yalvarırım kafam yerine gelsin, izin ver neyi unuttuysam yeniden hatırlayayım.

Yavuz : Hastaneye gideceğiz sonra sizin timle iletişime geçeceğiz. Oraya dönüşte de ailenizle görüşürsünüz, eminim sizi görünce çok sevineceklerdir. Tahminen sizi almaya babanız gelecek, malum evin yerini de...

Dirip durdu, 'unutmuştursunuz' diyemedi. Niye utandı, tam olarak kimden çekindi? Allah'ın bildiği kuldan saklanır mıydı? Niye diyemedi?

3 gün sonra

  Şehrime/ yaşadığım yere tilki misali geri dönmüştüm, tedavim olmuştu. Timle bir kere daha tanışmıştım ama biliyorum eskisi gibi olamayacağım. Eskisi gibi olacağımı hiç sanmıyorum, biliyor musunuz eşim beni aldatmış. Tim bunu bana zor dedi, boşa hayallerim olmasın diye söylediler.