Eski adıyla Ruh-u Revan
! - Aşk karın doyurmuyor kızım, resmen seninki alttan inip eşşeğe binmek oldu. Koskoca Malikhaneyi bırak, gel burda iki göz evde yaşa!
& - Anne delirtme beni, ben evimden de ailemden de memnunum. Uzatma!
●●●●
Saçma sapan yor...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birkaç saat sonrası Yağız Demirkan
Belki bundan böyle biz devam ederdik, yolumuza bakardık yada yasa devam ederdik. Ederdik, ben ederim.... Babam gibi asker olacağım, varsa şahadet bende babama kavuşurum. Hayat kısa, yaşam kısa ve babasızlık çok zor. Ceylan'ım içine kapandı, kendini suçluyor hemde suçu yokken. Doğum gününü kutlamak için bir araya geldikte babamız gelemedi diye kendini suçluyor. Ona ne dersek diyelim kendini suçlamayı kesmiyor, çok kötü oldu. Daha çok küçükler, eminim ki onlara yaşananları kaldırmak daha zor geliyordur.
Ben onları nasıl toparlarım bilmiyorum ama yanlarında olacağım. Babamız yoksa ben varım, ben onlara yeterim. Gerekirse babaları da olurum, tabi babamızın yerini tutamam ama onun gibi severim. Keşke babam şehit olup bizden ayrılmasaydı ama kader, şehit oldu.
Patlama dediler. Tam olarak ne oldu, olay nasıl gerçekleşti diyen yoktu. Tuzakmış, kalleşler babamlara pusu atmış. Babam, Yiğit abi, Hilal abla... Hepsi bir bir ailesinden ansızın kopartılmıştı, vatana hizmet yolunda ansızın ailelerinden kopartılmışlardı. Çok üzülüyorum :(
Yağız : Baba ben çok yoruldum.
Dedim elimde ki resmini öperek sonra da çerçeveyi göğsüme gömerek sıkıca sarıldım. Ona sarılamam, dokunamam, koklayamam, saçını okşayamam. Sesini duyamam.
Yanağıma doğru bi yaş aktığını hissederken babama ait olan yatağa yattım. Bu odaya pek girip çıkan yoktu, zaten odada kilitliydi. Dedem kilitleyip anahtarını bana verdi, odaya sadece kardeşler olarak biz girelim istedi. Başka birisine müsade etmedi, dünkü aramaysa, şey hâlâ aklım ordaydı. Birisi aradı, bana sadece "Bayram geliyor var mı bi eksiğin?" dedi, sesi hiç tanıdık değildi. Babam değildi, olmasını deli gibi istedim ama değildi.
O aramadan kimseye bahsetmedim, sessizim. Dedem derdimin olduğunu anlayarak öğrenmek istedi ama bu şeyi demedim. Ses erkek sesiydi, kadife sesli ve çok şefkatliydi. Ilk defa duyduğum, öncesinde asla denk gelmediğim bi sesti. Neyden şüphe ettim biliyor musunuz? Acaba dedim, acaba babamın komutanlarından birisi olabilir mi? Sonuçta cenaze bitse bile bizi tek koymadılar, babamın timi çok destek oldu. Hepsi koca yürekli adamlardı, aslan gibiler. Bende onlar gibi, babam gibi olmak istiyorum. Asker olabilmek istiyorum, olacağım. Asla pes etmeyeceğim, askine kurduğum hayale daha sıkı sarılacağım.
Gelecekte babam gibi vatana bağlı iyi bir asker/ komutan olacağım. Bu arada annemiz, Inci Kurtbeyli asker olursam beni birdaha asla oğlum diye sevmezmiş. Yanımda da durmayacakmış, sanki çok duruyor ya şimdi de bana rest çekiyor. Cidden komik kadındı, benim annem sevginin değerini bilmeyen adi bir kadındı. Babamı aldatması hâlâ dün olmuş gibi aklımda, şuana bakıyorum ve onun yerine ben utanıyorum. O resmen koca arayan kadınlar gibi davranıyor. Cidden acınası hâlde, onun yerine biz utanıyoruz. Babamın kalbiyle oynayarak ne kadar adi olduğunu belli etti, Akif amcamsa Efsun meselesini komple kapattı. Gerçi kapatmasa aile içi kıyamet kopardı ya, hem kadın babamın eski sevgilisiydi. Aile içi bu durum hiç hoş karşılanmazdı.
