BİR AKIM MESELESİ /TEXTİNG (TAMAMLANDI)

2.4

"Kortaç uyan!"

Omzundan dürterken bir yandan da bağırıyordum ama tık yoktu.

"Kortaç uyan artık."

Elim ayağıma dolanmıştı. Pusat abiyi pek fazla görmesem de Kortaç'ın abisiydi ve zaten annesinden bu denli yaralıyken bir çiziği daha kaldıramazdı.

"Korkuyorum lütfen!"

Bir anda gözleri aralanırken biraz olsun geri çekildim. Ne olduğunu anlamaya çalıştığı sırada yattığı yerden doğrulup kolumu tuttu.

"İyi misin Ela, ne oluyor güzelim?"

"A-Asya aradı beni, Pusat a-abi dükkana gelmiş."

Kaşları çatıldı.

"Yani?"

"Yaralıymış."

Ellerimde duran elleri adeta bir anda buz keserken yataktan kalkıp Yaz'ı kucağıma aldım.

"Ben hazırlanıyorum sende duşuna al çıkalım."

Başını salladığı gibi aşağıya indim. Kendi önemli olan ve Yaz'ın lazım olabilecek eşyalarını çantaya koyup aşağıda beklemeye başladım.

Asya dediği üzere ambulansı aramıştı ve Pusat abiyi kafeye yakın merkez hastanesine götürmüşlerdi.

Koşar adımlarla merdivenlerden indiği gibi gösterdiğim çantayı alıp arabaya ilerledi. Bende kucağımda Yaz ile beraber kapıyı kilitleyip arabaya bindim.

Her ne kadar korkusu olduğu için bir şey demek istemesem de bu kadar hızlı kullanması çok canımı sıkıyordu. Arkada oturmaya rağmen kemerimi bağlayıp Yaz'ı koltuğuna yatırdım.

"Kafenin oradaki hastanedelermiş."

Bakışları bana dönmezken başını sallayıp sürmeye devam etti. İki saate yakın sürmesi gereken yol kırk beş dakikada biterken Yaz'ı da kucaklayıp arabadan indim.

Kortaç'ın arkasından ilerlerken koridorun sonunda volta atan Asya bizi gördüğü gibi durdu.

"Ela!"

Yanıma geldiğinde kollarını sıkı sıkı bana sarıp derin bir nefes aldı. Kolay kolay ağlayan biri değildi ve çok fazla panik yapmıştı.

Babasının onda bıraktığı bir diğer travma da buydu.

"Durumu nasıl? Bir şey dedi mi doktor?"

Asya başını iki yana sallarken Kortaç danışmaya doğru ilerlemeye başladı.

Her şey çok karışmıştı. Daha dün çok mutluyduk, evimizdeydik. Şimdi ise Pusat abi ameliyatta ve hastanedeydik. Yandaki sandalyelere oturmak için eğildiğimde kasıklarıma giren ince sancı ile gözlerimi kapattım.

Hala acısı geçmemişti.

"İyi misin?"

Kortaç bir anda yanımda belirirken Asya Yaz'ı kucağımdan aldı.

"Korkulacak bir şeyi yok, baygınken bile bana laf yetişirdi taksiye zorla bindirmesem yürüyecek gidecekti hastaneye."

Arabanın anahtarını alıp onunla beraber kalmak için dışarıya çıkan Asya ile doktor da ameliyat olunan geniş kapıdan çıktı.

"Pusat Ertekin'in yakınları?"

İkimiz de aynı anda ayaklandık.

"Abim."

Doktor başını sallarken bir yandan da ikimize bakıyordu.

"46 raporu var değil mi?"

"Ne?"