Kupa Kızı Ve Sinek Valesi

17.

Üstümü değiştirdikten sonra görüntüme bakmaya başladım beyaz diz üstü fırfırlı elbisem, kahverengi açık saçlarıma taktığım beyaz fiyonk toka hafif çıkıntılı karnım beni beş yaşında şeker toplamaya giden çocuklara benzetmişti. Annemin evindeydim ve bu akşam Bora annemden beni istemeye gelecekti annemi ikna etmem hiç kolay olmamıştı fakat başarmıştım Bora' ya sevinçle haber verdiğimde bana ve İpek' e elbise yollayacağını söylemişti.

Elbiseler tam olarak elimize bu sabah ulaşmıştı, ikimizde heyecanla kutuları açıp incelemiştik ben de en az İpek kadar sevinmiştim Bora' nın bana elbise yollamasına heycanla elbisleri incelemiştik, şimdi de üstümüzdeydi ben odamdan çıkacağım sırada kapı ardı ardına çalındı.

-Gir.

Dediğimde İpek hoplaya zıplaya odama girmişti.

-Ablacım nasıl olmuşum ?
-Harika olmuşsun bir tanem.

Gülerek kucağıma atladığında İpek' i kucağıma alamadım, birincisi hamileliğim bu kadar riskliylem kaldıramazdım, ikincisi kaldırsam bile kusardım ve elbiselerimiz mahvolurdu.

-Güzelim elbiselerimiz kırışmasın olur mu ?
-Tamam ablacım, bir de şey annem hazırsan seni bekliyormuş.
-Gidelim o zaman, gel hadi.

İpek' e elimi uzattığımda gülümseyerek elimi tutmuştu. El ele tutuştuğumuzda kapıdan heycanla çıktık hemen karşı odaya annemin yanına yürüdük.

-Annecim, ablama bak ne kadar güzel olmuş.
-Görüyorum kızım ikiniz de çok güzel olmuşsunuz.

İçten bir gülümsemeyi bize sunduktan sonra yanındaki boşluğa elini 'gel' dercesine hafifçe vurdu.

-Mine gel otur kızım, İpek kuzum bizi ablanla biraz yanlız bırakır mısın ?
-Tabi annecim, ben zaten tuvalete gireceğim.

İpek odadan çıktığında annemin yanına çoktan oturmuştum.

-Ne oldu annecim ?
-Bir şey yok, sadece eğer olurda evleneceğin adam sana baban gibi davranırsa...

Annemin cümlesini kestim.

-Annecim Bora öyle bir adam değil aklın kalmasın.

Annem gözleri dolu dolu bana sarıldığında ağlıyordu.

-Şi Sezen sultan sakın ağlama.
-Ben seni iyi yetiştiremedim umarım çocukların senden daha şanslı olur.
-Olur mu öyle şey annem, hatırla biz seninle resimler yaptık sen bana renkleri öğrettin.

Öğrendiğim ilk renkler mor ve yeşildi onları vücudumda tanımıştım babam hortumla vurduğunda, kemerle dövdüğünde, kan oturur morarırdı ardından yaralar iyileşmeye başlar yeşile dönerdi, annemle sarılırken kapı' nın zili çalındı.

-Annecim topla kendini bak geldiler.

Annem yaşlarını silip derin bir nefes aldı ikimizde ayaklanıp kapıya yürüdük, kapıyı açtığımda karşımda gördüğüm manzara taktire şaayandı. Bora, Deniz, İnci ve yanında adını bilmediğim yirmili yaşlarda bir çocuk vardı Bora elindeki çiçeği bana uzattı.

-Hoşgeldiniz.

Diyerek güler yüzle hepsini içeri davet ettim, sırayla tokalaşarak içeri geçtiler herkes oturduğunda annem terlik getirmek için yatak odasına girdi.

-Bora bu hal ne ?
-Bebeğim, annem, babam buda kardeşim.
-Anneniz ve babanız ne kadar genç Bora bey, annem kesin anlayacak.
-Sakin ol Mine kimse bir şey anlamaycak, hepsi profesyonel makyajdan geçtiler.

Cidden ikiside tıpkı Kayahan ve Milen Özdağ gibi olmuşlardı, annem terliklerle döndüğünde herkese terliklerini uzattı.

-Öhöm öhöm Sezen hanım babam Kayahan Özdağ, annem Milen Özdağ son olarak buda kardeşim İnci Özdağ.
-Memnun oldum, ben de Sezen Bolay, kızım Mine' yi tanıyorsunuzdur eminim, bu da küçük kızım İpek.