South Boys #3: Serial Charmer

Chapter 54

TAMA NA.

Nakasubsob pa rin si Isaiah sa dibdib ko. Hindi na siya umiiyak pero ang higpit ng yakap niya sa bewang ko. Marahan kong kinalas ang mga braso niya sa akin. "Isaiah..."

Lalo lang niyang hinigpitan. Lalo lang din siyang sumiksik sa dibdib ko. Binigyan ko siya ng ilang minuto para kumalma. Sa sumunod ay hindi ko na siya kailangang itulak, kusa na siyang kumalas.

Nakayuko pa rin siya. Sa pagkakayuko ay nasisilip ko ang pamumula ng dulo ng matangos niyang ilong.

"Isaiah, naiintindihan mo naman ang mga sinabi ko kanina," malumanay na paalala ko sa kanya. "Mula ngayon, mag-focus na lang tayo kay Vien, ha? Puwede pa rin tayong maging mabubuting magulang, di ba?"

Nang tumayo na siya ay tumayo na rin ako. Hindi siya sa akin nakatingin, mas tamang sabihin na blangko ang mga mata niya. Nakatutok sa kawalan. Hindi mawawari ang tumatakbo sa isip niya.

Nakarinig kami ng katok mula sa baba. Malalakas na katok, sunod-sunod. Parang naiinip at nauubusan na ng pasensiya. Kailan pa ba iyon? Ngayon lang namin narinig pero mukhang kanina pa.

"Ayusin mo sarili mo." Paos ang boses ni Isaiah nang magsalita siya.

Napatingala ulit ako sa kanya. Nasa akin na ang tingin niya. Namumula ang mga mata niya at ang ilong. Umiwas siya sa akin ulit ng tingin.

"Ako na ang magbubukas ng pinto niyo. Pero bago ka sumunod sa ibaba, ayusin mo muna ang sarili mo. Magpalit ka ng damit. Basa ka ng pawis." Tumalikod na siya pagkatapos at tumungo sa pinto.

Pagbaba ng aking paningin sa katawan ko ay naka-shirt na malaki nga lang pala ako. Wala akong nasa ilalim nito maliban sa suot kong manipis na panties.

Paglabas ni Isaiah ng pinto ay inayos ko ang aking sarili. Kumuha ako ng damit ko sa aking traveling bag. Shirt na sky blue at tokong. Pagkabihis ay saka pa lang ako bumaba.

Pagbaba ko ay napakatahimik sa kusina. Ang nadatnan ko roon ay isang lalaking nakayuko sa mesa. Iisa lang ang bukas na ilaw, iyong nasa may bandang hagdan, kaya malabo ang liwanag. Hindi ko makita ang ekspresyon ng lalaki.

Humakbang ako palapit. "Eli."

Tumayo siya at pumunta sa lababo. May paper bag doon na galing sa isang restaurant. "Nagdala ako ng pagkain. Baka kasi hindi ka pa kumakain."

"Napakagastos ka pa. Okay lang naman ako. May stocks naman dito." Nahihiya ako dahil baka narinig niya ang pagsigaw ko kanina.

Hindi siya kumibo. Nakayuko pa rin siya habang nakatalikod sa akin. Tahimik na inilabas niya ang mga food box mula sa paper bag.

Ang mga mata ko ay kusang tumingin sa sala. May kadiliman din doon. Walang bukas na ilaw at dahil sarado ang mga bintana. Sarado rin ang pinto. Bigla kong narinig ulit ang boses ni Eli, "Umalis na si Isaiah Gideon."