Sevgili okurlar Derinlerimde Ellerin adlı kitabımızın yeni ismi KESKİN'le devam ediyoruz.
-Eğer evlenmeyi başarırsak gerisi kolay. Zaten kağıt üzerinde yapacağımız bir evlilik olacak. Sadece ailelerimizin yanında evli ve mutlu bir çift gibi davrana...
"Hüma ben aslında..." Cümlesini yine yarıda kestim.
"Sarp korktuğum cümleyi söylemeyeceksin değil mi..?" Bir kaç saniye sonra bana olan bakışları değişti. Çok derin bakışlarla bana bakıyordu. Beni sevmesinden korkuyordum. Yapmaz böyle bir şey. Yapmamalı. Onun kitabında, onun için sevmek doğru ola bilirdi. Ama benim kitabımda, benim için sevmek doğru değildi. Çok yanlış bir şey benim için...
"Özür dilerim Hüma. Söylediğim cümlenin yanlış anlaşılacağını düşünmemiştim. Benim seni sevdiğime inanmıyorsun değil mi?"
"Ben sadece... bir anlık korktum."
"Kıraç bir şarkısında "Seni seviyorum", desem de. Sakın inanma. Şimdi seni sevmelerime. Kulak asma..."
"Sarp..."
"Hüma "Sana aşık olmamak elde değil" dediğimde kendim için ciddi değildim. Ben "Seni seviyorum" desem inanma. Çünkü aramızdaki sevgi sadece arkadaşlık sevgisi. Ondan öte bir şey olamazdı da zaten..!"
Sarpın bu söylediklerine nedense çok utanmıştım. Benim yanlış anlamam sonucunda sanırım Sarpta utanmış olmalıydı.
Benim utancımdan yanaklarımın kızardığını fark eden Sarp biraz daha yanıma yaklaştı.
"Nasıl klişe cevap verdim ama?" Diyip 32 diş gülümsedi.
"Anlamadım?"
"Yav sende hep sohbetin içindesin. Ama hep kenarından anlıyorsun." Hâlâ aynı gülümsemeyle bana bakıyordu. Bir şeyler kaçırmış olduğumun farkındaydım. Ama anlamakta zorluk çekiyorum. Hele bu Sarpın anlattığı şeyse hiç anlamam. Genellikle o beni anlamaz. Bizim arkadaşlığımız bir birimizi anlamamakta kurulu. Hâlâ gülüyordu. Gülümsemesi sinirimi bozuyordu.
"Sarp ya..! Ne gevşek gevşek gülüyorsun?"
"Hüma sana aşığım."
Bu dediği şeyin doğru olup, olmadığını sorgulayarcasına Sarpın yüzüne uzunca baktım. Sarp benim can dostum olmuştu. Dudaklarımı bir birinie bastırarak burnumdan derin nefes alıp, verdim. Diğer yandan sabırlı olmam gerektiğini kendime hatırlattım. Pekâlâ. Bu işi çözebilirim.
Tam ağzımı açacakiken Sarp büyük bir kahkaha patlattı. Acaba ayarımı kaçtı bu çocuğun? Ben ona hala anlam veremediğim bakışlarla bakarken Sarp yanıma gelmiş, kahkahalarla gülmeye devam ediyordu. Elini saçlarıma daldırıp karıştırdı. Bu neydi şimdi?
"Şaka yaptım kızım. Sende hemen inanıyorsun."
Allah'ım benim sabrımı mı sorguluyorsun? Yoksa bu geri zekalının aklını mı sorguluyorsun?
