KESKİN

17 Bölüm (Yarım kalan başlanğıçlar)

Selam sevgili okurlarım. Uzun bir aradan sonra yeniden sizlerleyiz. Bölümü okumadan önce vote atmayı unutmayınız. Bol yorum yapmayıda. Değerli fikirleriniz benim için çok önemli. Sizleri çok seviyorum.

Annemin mezarını bulduğumuzdan bu yana kaç gün geçti. Bunca yıl çektiğim onca çabanın yorgunluğu , sanki şimdi üstüme sinmiş ve ben o yorgunluğu kaç gündür yataktan çıkmayacak , bedenimden atmaya çalışıyorum .

Halimden anlayan Sarp , beni rahatsız etmemek için evde ruh gibi sessizce dolaşıyordu. Ben uyuduğum zaman başucumda ki komodinin üstüne , tepside atıştırmalık şeyler bırakıp gidiyordu.

Odamin kapısı çalmadan , bodoslama içeri dalan Sarpa şaşkınlıkla baktım.

"Bu kadar depresyon modunda kalmak yeterli bence. Tamam büyük bir darbe almış ola bilirsin.Annen sandığın kadının öz annen olmadığını öğrendin . Öz anneni aradın ve onunda öldüğünü öğrendin . Zor olduğunu biliyorum ama hayat senin için devam ediyor ve mutlu olmayı hak ediyorsun. Tamam ya yeter, yıldım." değip üzerimdeki battaniyeyi üzerimden bir çırpıda çekip kenara bıraktı . "Kalk hadi hazirlan. Seni çok mutlu olacağın bir yere götüreceğim ."

Hep beni mutlu etmek için çabalıyor olması benide mutlu ediyordu. Onun gibi bir arkadaşımın olması benim için büyük bir şans. Ama bu saatte ayağa kalkıp bir yere gitmeye hiç mecalim yok.

"Nereye gidiyoruz? Hava soğuk ya, gelemem ben."

Sarp küçük bir çocuk gibi ayağını yere sürterek gardrobuma doğru yöneldi . Kime ne diyorum ki ben.

"Of Hüma . Seni boşarım, o olacak. Öyle güzel bir yere götürüyorum ki seni, ah keşke ayağa kalkip kendi rızanla hazırlanıp gelsen benimle."

"Sarp inan hiç havamda değilim ."

Sanki beni hiç dinlemiyor gibi gardrobumdan kıyafet seçmeye devam ediyordu. Bir kaç saniyeden sonra aradığını bulmuş ve gülümseyerek elindekileri yatağıma attı .

"Bu kombin gideceğimiz yer için çok uygun."

Yatağımın üzerindeki elbiseye uzanıp aldim. Elbiseyi incelemeye başlarken dolabımı Sarpin düzenlediğine bir kez daha sevindim. Size Sarpin moda/tasarim kursuna gittiğini söylemiş miydim? Kızı Kayra için gitmişti. Kayra daha dogmadan Sarp onun icin her sey yapmaya başlamıştı. Moda kursuna gitmesinin sebebide Kayranın büyüdüğünde gitmesi gereken yerler için kiyafet seçmekte zorlanmasın. Eğer Kayra burada Sarpın yanında olsaydı eminim çok iyi bir baba olacaktı. umarım tez bir zamanda kızına kavuşur .

Şimdi aklıma bir şey takıldı . Kazım amca Sarpa benimle evlenmesinin karşılığında ona kızını vereceğini söylemişti. Peki neden hala Kayrayı Sarpa vermedi? Şimdi bunu Sarpa sormamın yeri değildi , bellii ki özenmiş gideceğimiz yere. En iyisi akşam eve geldiğimizde bu soruyu ona sormaktı. Zaten Kayrayla ilgili her hangi bir gelişmede bana haber veriyor.

Belkide haber vermeyi unutmustur? Bu ola bilir. Annemin durumundan dolayi bana söylemeye fırsat bulamamıştı. Bunlari dusunmek bile beni yoruyor artık. Bir an önce bütün bunların bitmesini umuyorum. Buralardan mutlu bir şekilde gitmek istiyordum. Bu evden, bu ülkeden ... Kaybettiğim her şeyi burada bırakıp gideceğim günü umutla bekliyorum. Annemden bana kalan tek hatıra boynumdaki kolye.

Bana seçdiyi sade, zarif, dekoltesi olmayan, rengi saks mavisi olan bir elbiseydi.

"Araf mavi rengi çok severdi."

"Evet canim Araf tuvalete gitmeyide severdi, her insan gibi."

Sarpa bakip "Sesli mi soyledim ya?" diye sordum.