Berdel

45

"Ceyda."

"Efendim kız."

"Hamileyim."

"Ne!"

"Bağırma kız."

Ağzını kapattığım için sesi boğuk çıkmıştı. Ağzını açtığımda tekrar etti.

"Ciddi misin sen?"

"Bunun şakası yapılır mı Ceyda? Ciddiyim tabii."

"Oha. Bende."

"Sende? Hamile misin?"

"Evet onu demek için geldim."

Sanki az önce bağırma diyen ben değilmişim gibi bağırarak ona sarıldığımda o da bağırarak bana sarıldı.

"Ayyy çok güzel. Birlikte büyürler."

"Kaç haftalık?"

"Yedi."

"Ayyy bende altı."

"Maşallah sana da pek yakışacak annelik."

"Annemlere nasıl söyleyeceğim?"

"Ben söyledim. Burda değiller o yüzden telefon ettim."

"Ayşe anne, annemi çaya çağırdı tam da bu gün. Birazdan gelirler."

"Kız buldum ben bir şey ikimizi de öğrenirler."

Can biz konuşurken bizi bastığı için öğrenmişti. Annem gelmişti. Çayın yanına bir şeyler koyup salona geçmiştik. Onlar kendi sohbetini yaparken biraz seslice konuşmaya başladı Can.

"Ee ne olacak cinsiyetleri?"

"Daha erken onun için Can."

"Evet. Dördüncü aydan sonra belli olur o."

"Adlarını ne zaman düşünüyoruz?"

"Bilmiyoruz."

"Sen şimdiden başla listeye."

"Ayyy yeğenlerim birdi üç olacak. Maşallah. Kime benzer acaba?"

"Doğunca göreceğiz onu da."

"İnşallah meymenetsiz kardeşim gibi olmaz Sultanım. Ceyda seninki belki Cenk'e benzer ama. Mehmet benziyor."

"Benim çocuğum her türlü güzel olur bir kere. Güzel karım genlerini verecek. Sen kendini düşün daha kız yok ortada."

"Ay yemedik çocuğunu. Hem daha doğmadı. Doğsa nolur acaba?"

"Baba olurum."

"Çok salaksın Ali."

"Çok bekarsın Can. Sus. Çocuğuma laf etme."

"Hem sende amcası oluyorsun Can. Ya senin çirkinliğini alırsa."

Cenkin dediği şey hepimiz güldürmüștü. Annemler hariç. Çünkü şaşkın şaşkın bize bakmakla meşguldüler.

"Çocuk mu?"

"Evet."

Annemler Ceyda'ya döndü.

"Hamile misin?"

"Hamileyiz."

Bu sefer de bana döndüler.

"İkiniz de mi?"

"Evet."

"Evet. İki torun daha geliyor size. Hadi yine iyisiniz."

Sonuçta Ceyda'lar da ailedendi.

Şokla kalkıp bize bakmaya devam ettiler.

"Hayırlı olsun kızlarım. Allah analı babalı büyütsün inşallah ."

"Amin dedem."

"Amin."

Şaşkınlığı atan diğerleri de gelip sarıldı ve iyi dileklerini dile getirdiler. Bir süre bu konu konuşuldu. Hatta uzun bir süre. Sonra biri kız olurda diğeri erkek olursa evlensinler bile dendi. Odaya döndüğümüzde saat on ikiyi geçiyordu.

"Annemler çok mutlu oldu. Ceyda'ya da ama çoğunlukla senin için."

"Torun sevmek hakları. Bırak mutlu olsunlar."

"Çocuk düşünüyor muydun güzelim?"

"Yengen sorduğunda dedim ya 'Allah nasip ederse' diye."

"Evet."

"Ondan sonra düşündüm aslında."

"Aklında bir korku var mı peki?"

"Hayır. Yanımda sen oldukça her şeyi atlatırım ben."

"Allah nasip ettikçe ben hep senin yanındayım güzelim. İnşallah ölene kadar."

"Yüzün kırıș kırıș olunca ütülemeyi deneyelim."

"Ne?"

Güldüğümde boynumu öptü.

"Ay acıktım ben geri."

"Oy benim karım acıkmış mı? Sabahtan beri doğru düzgün yemedin gerçi normal."

Yataktan kalkıp benim tarafıma geçti. Tam doğrulmuștum ki kucağına alması ile küçük bir çığlık attım.

"Heyy!"

"Neee?"

"Ya biri görürse."

"Görse ne olur sanki? Karıma hizmet ediyorum şu an."

"Ama ayıp."

"Değil ayıp. Hamilesin sen. Yorgunsun da. Hiç de ayıp değil. Sus."

Tam bir şey diyecektim vazgeçtim. Bacaklarımı beline sıkıca dolayıp sarıldım. Boynunu koklayıp öptüğümde güldü.

"Güzelimmm."

"Hayatımmm. Ben bebek yüzünden ağırlașınca da beni kucağına alabilecek misin?"

"Seni her şekilde kucağıma alabilirim. İstersen iki yüz kilo ol. Ben bir yolunu bulurum her türlü."

Güldüğümde mutfak masasına oturtup yanaklarımı öptü.

"Gülüşünü sevdiğim. Ne yiyeceksin?"

"Tercihen seni."

Güldüğünde dudaklarından öptüm.

"Oh. Sandviç yapalım."

"Yap diyecektin herhalde."

"Yok doğru dedim. Yapalım lütfen."

"Otur sen güzelim."

"Ben seninle birlikte yapmak istiyorum."

"Peki o zaman. Gel."

Masadan indirip öptü. İkimize de bol malzemeli birer sandviç yapıp afiyetle yedik.