Berdel

49

-8 ay sonra -

Can'la Melis'in arasını yapacak son hamlemi oynamış ve karşı tarafın hamlesini bekliyordum. Karşı taraf da Can oluyordu bu arada. Çok mükemmel bir plan kurmuş. Can'a ne yapması gerektiğini elli kere anlatmıştım. Ortam tamamen hazırdı. Her şeyi halletmiştik. Araları zaten çoktan tamamdı. Can kesinleşmesini istiyordu sadece. Evlilik teklifi edecekti.

Odada koltuğa yatmış haber bekliyordum. İnsan bir mesaj atardı durumu haber etmek için ama bu salak onu da unutmuştur. Çoktan üç saat olmuştu evden çıkalı ve ben saniye saymaya başlamıştım artık saati de geç. Sıkıntıdan ölüyordum. Benim kocam da daha gelmemişti. Yemek de hazırdı. Resim çizmek de istemiyordum. İki haftalık oğlum da uyuyordu sakin sakin. Kısaca yapacağım ya da uğraşacağım hiç bir şey yoktu. Annemle Melek de alışverişe gitmişti. Elimi başımın altında birleştirip yatağın yanındaki beşiğinde yatan oğlumla konuştum.

"Annem bu amcan dan hala haber yok. İnşallah bir şeyleri yanlış yapmadı. Baban da bir gelemedi zaten. Ulan neden ben bu gün tek kaldım evde."

Sesime tepki olarak sadece kıpırdandı paşam. Karnı toktu. Gazı yoktu. Paşanın keyfi yerindeydi. Kapı açılıp içeri Ali girdiğinde doğruldum.

" Hoş geldin hayatım."

Yanıma gelip sarıldığında boynundan öptüm.

" Hoş buldum güzelim. "

" Yoruldun mu? "

"Biraz. Can'dan haber var mı?"

"Yok. Üzerini değiş hadi."

"Hiç de uğraşamam."

"Hadi hadi. Rahatsız eder."

Ceketini çıkarıp kendini koltuğa attı. Gömleğin düğmelerini çözerken konuştu.

"Ne zaman uyudu Yağız?"

"Oldu biraz."

Koltuk altımdan tutup kucağına oturttu.

"Duş almam lazım."

"Sırtımı kesele mi diyorsun yani?"

Güldüğümde o da sırıttı.

"Yani ben yapardım ama yoruldum be."

"Eh iyi madem."

Öpüp beni indirmeden kalktı. Banyoya girip lavaboya oturtu ve gömleğini çıkardı. Kısa ama güzel bir duș alıp çıktık. Yağız bey faktörü vardı ortada sonuçta. Zaten üzerimi giyindikten sonra ağlamaya başlamıştı. Onu doyurup odadan çıktım. Ali yemek yemek için mutfağa inmişti.

"Hayatım."

"Güzelim."

"Afiyet olsun."

"Sağ ol güzelim."

"Çay mı kahve mi?"

"Çay."

Ketıla su koyup yanına oturdum ki kapı çaldı. Kapıyı açtığımda gözümün önünde gördüğüm el ve eldeki yüzük ile güldüm.

"Aayyyy. Eline yüzüne bulaştırmadan başardın galiba."

Arkadaki Can yüzünü astı yalandan.

"Biraz bulaştırmıș olabilir. Ama olsun kabul ettim sonuç olarak."

"Ayy. Çok sevindim hayatım. Kapıda kaldık gel."

"Paşam uyukluyor. Yerim lan seni. Hem teyzen hem de yengenim ben senin. Ama sen teyze diyeceksin bana. Anlaştık mı Yağız bey? Anlaştık biz onunla annesi sen teyze öğret ilk kelime olarak."

"Bende hem dayı hem amca oluyorum. Biz nası böle iki taraf birden olduk? "

"Senin beynine ben Can. Yürü mutfağa."

Çayı demleyen Ali'ye öpücük attığımda gülümsedi. Yerim. Çok şanslıyım nası güzel adama denk geldim var ya.

"Hoş geldiniz."

"Hoş bulduk kardeşim. Bize çay mı demledin sen?"

"Ne sana olacak be! Karıma."

"Satıldık yine iyimi. Ben senin kanınım bi kere."

"Bende karısıyım. Sen sus üvey."

"Ulan bu kıza vuramıyorumda ben. Elindeki kozlar benden fazla. Yine yenildik iyimi? Verin yeğenimi bana bakim."

"Al dayısı."

"Dayı mı? Amcayım ben kızım."

Yağız'ımı kucağına verip Ali'nin yanına oturdum. Kolumu beline doladığımda saçlarımı öptü.

"Çüş kızım çüş. Belin ayrılacak."

"Of sen yeğenine bak bana değil. Bir şeycik olmaz bana. Hem sen neyi batırdın bakim?"

"Neyi batırdım?"

"Biraz bulaştırmıș olabilir' diyen ben değildim sonuçta. Neyi yanlış yaptığını siz söyleyeceksiniz. Ben bilemem."

"He o."

"He ne o?"

"Teklifi edememiş olabilirim biraz."

"Biraz mı sadece?"

"Tamamını unuttum."

"Geri zekalı. Dua et benim kuşum anlayışlı biri."

Alttan ayağına vurduğumda bağırdı.

"Kucağımda oğlun var!"

"Ayağın kucağın mı?"

"Ya acıyla düşürseydim."

"Seni öldürürdüm. Hem daha sertlerini de vurdum ben bir şey olmadı da bunda ölür müsün?"

"Bir an unuttum babanenin genlerini sana bir şey demeyeceğim daha."

"Aferin."

Çay eşliğinde dövüşe dövüşe sohbet ettik. Yağız'ımı da hiç odaya falan yatırmadım. Sese alışsındı.