🌸 ပန်းတစ်ပွင့်ရဲ့ရာဇဝင် 🌸
====================
Part-12
======
"ဖြောင်း.."
"အားး..အု"
ခွဆုံကို အကန်ခံလိုက်တာကြောင့် တိုက် နာကျင်စွာ အော်ပြီး တခုန်ခုန် ကျန်ခဲ့သည်။
"ကြိုး ပန်းကကြိုး နေဦးလေ.."
ကြိုး ဆံပင်လေးတွေ ဝဲခါနေအောင်ထိ မျက်စောင်းထိုးပြီး ပြေးထွက်သည်။
ထိုစဉ်... ၊
ရောင်နီ..ရောက်လာပြီး..ရူံ့မဲ့နာကျင်နေသော တိုက်ကို တွေ့သွားရသည်။
"သူဌေး ဘာဖြစ်တာလဲ အဆင်ပြေရဲ့လား ဘာလို့ကိုယ့်ဟာကို ကိုင်ပြီး.."
"ဟေ့ကောင်.. "
"ဆောရီး ကျွန်တော် ဆရာဝန် ဖုန်းဆက်လိုက်ရမလား "
"မလိုဘူး "
တိုက် နံရံကို ကိုင်ပြီး တဖြည်းဖြည်း ထရပ်သည်။ ထို့နောက်.. ၊
"သွားမယ်.."
"ပန်းကကြိုး လုပ်လိုက်တာမလား..ကျွန်တော် တစ်ခုခုလုပ်လိုက်ရမလား.."
"ရတယ် ငါလုပ်လိုက်လို့..သူပြန်လုပ်လိုက်တာ.."
"သူဌေးက ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ.."
"အဟွန်း... "
တိုက်က မဖြေဘဲ ပြုံးစိစိနဲ့ ထွက်ခွာသွားသည်။ရောင်နီက တိုက်တစ်ခါမှ ပြုံးရယ်တာမမြင်ဖူးတာမို့ မျက်နှာရှေ့ပြူးပြဲလာကြည့်သည်။
"ဘာဖြစ်နေတာလဲ "
"သူဌေး အီစလံဝေသွားတာတောင် ပြုံးနေနိုင်တယ်ဆိုတော့..မဟုတ်မှလွဲရော.."
တိုက်က ရောင်နီဖွင့်ပေးတဲ့ တံခါးကနေ ရုံးခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပြီး.. ၊
"ဘာလဲ "
"နမ်းလိုက်တယ်မလား.."
တိုက် တအံတသြ နောက်ပြန်လှည့်ကာ...၊
"မင်း ဘယ်လိုသိတာလဲ.."
တိုက်ပြန်မေးတော့ ရောင်နီက..တိုက်ထက် ပိုအံသြသွားရကာ...၊ံ
"ဟားးး.. တကယ်ပဲ နမ်းလိုက်တယ်ပေါ့ ပြောသာပြောလိုက်ပေမယ့် တကယ်မထင်ထားဘူး မုန်းတယ်မုန်းတယ် ပြောနေပြီး တကယ်အရှက်မရှိဘူးဘဲ.သူဌေးက "
