ᴅᴇ'ᴀᴍᴏʀ|𝟾

|Kabus|

Doktoru ortalıkta göremeyince endişem iki katına çıkarken neler olduğunu sorgulayıp duruyordum. Kapı neden açılmıyordu ve doktor şu an neredeydi? Ve orada gördüğüm kişi gerçek miydi yoksa son birkaç gündür olduğu gibi kuruntularımdan biri miydi?

Ben endişeyle bunları düşünürken birden hemen çaprazımda ki kapı açıldığında yerimden sıçramıştım. Bakışlarımı oraya çevirdim korkuyla.

DR- Jennie

Şaşkınlıkla bana bakan onu gördüğümde sevinmiştim. Burnumu çekip derin bir nefes vermiştim. Onu göreceğim için sevineceğimi hiç düşünmemiştim cidden.

Hızla yanına gittiğimde bir iki adım mesafe bırakıp yanında durmuştum.

Ona bu kadar yaklaşmamdan dolayı daha da bir şaşkınca bakıyordu. Şu an cidden korkmuştum ve birilerinin yanımda olduğunu bilmem iyi hissetirdiği için yakınında durmuştum. Şaşkın bakışları umrumda bile değildi yani.

Bakışlarım üzerine kaydığında şaşkınlığı yaşayan kişi ben olmuştum bu sefer. Gömleğinin önü tamamen açıktı ve karın kaslarının hepsi net bir şekilde görünüyordu. Siyah saçları dağınık duruyordu ve kaslı göğsünün üzerinde tam olarak göremediğim bir dövmesi duruyordu. Bu görüntüsü o kadar... Değişikti ki kasılmama neden olmuştu. Bakışlarımı yüzüne çıkardığımda bu durumu gram takmayıp bana odaklı olduğunu görmüştüm.

DR- Gitmemiş miydin sen?

J- Gidecektim ama kapı açılmadı

dedim sessizce.

Neden sessizleşmiştim ki? Saçma sapan düşüncelerim aklımda belirmeye başladığında kendime küfredip bunun sebebini korkuma bağlamıştım. Kaşlarını çattığında bir şey söyleyecekti ama kaşlarını birden eski haline getirmesi uzun sürmemişti.

DR- Ahh tabii ya. Sekretere çıkmadan önce kapıyı kilitlemesini söylerim her zaman. Ondan açamamışsındır

dediğinde tuhaf bir şekilde ona baktım.

J- Neden kilitliyorsun ki?

DR- Sence? Bir ormanın ortasında klinik açmam yeterli bir cevap olur mu?

J- Yine de ben buradayken kitlemesi çok saçma

diye homurdandığımda bakışlarını yüzümde gezdirip gülümsememişti.

DR- Korktun mu?

J- Sa-saçmalama. Tabii ki de hayır.

Ben tam bir aptaldım. Kekelemiş olmam resmen ben korktum diye itiraf edişimdi. Ağzımı açmasaydım daha iyiydi. İçimden kendime küfürler yağdırırken bakışlarımı kaçırmıştım.

DR- Pekala, öyle olsun

derken bakışlarım ona kaydı tekrar.

Gömleğinin alttaki düğmelerini iliklerken bunu söylemişti. Bakışlarımı ondan kaçırıp bekledim. Hala iliklerken antika çalışma masasının yanına gitti.

Çekmeceyi açıp içinden bir anahtar çıkardı. Bakışlarımı ondan çekip önünde durduğum aralık kapıya çevirdim. Doktorun yanıma ne zaman geldiğini bilmiyordum ama kapıyı kapatmasıyla oraya bakmayı kesmiştim.

DR- Hadi gel. Sana kapıyı açayım.

Üstten üç düğmesi hala açıktı ve dövmesinin küçük bir kısmı görünüyordu. Dövmesine daha dikkatli bakacaktım ama yaptığım şeyin farkına varıp kaşlarımı çattım.

Bugün gözlerime hakim olamıyordum bir türlü. Gözlerimi başka yerde oyalayıp kafamı sallamıştım. Beraber kapıdan dışarı çıktığımızda yakınında yürümeye dikkat ediyordum. O da bunun farkındaydı eminim ama sesini çıkarmıyordu.