Fall in Love to the Delinquent Princess [ COMPLETED ] [ EDITING ]

Chapter XLI - My Downfall

A/N: Updaaate!! Aww. I never thought that I've come this far. Thanks and keep on supporting! (^,^)

==================

Georgina Reyes

I keep tapping my foot on the floor and my hands are folded together while waiting for Hunter. Anong oras ba siya lalabas?? Tagal haa.

"Is this okay?" I heard him but when I look at him.. hindi ko mapigilan ang pagbuka-sara ng bibig ko. I swallowed hard when I realized that the shirt fits him perfectly.

He looked so gorgeous.

I felt my cheeks getting warm and I look away.

Gosh! That was close!! Ano ba 'to?! Sinasadya ba niya ang nangyayaring 'to at lahat nalang ng suotin niya eh bagay sa kanya?! Ang plain na nga nung napili ko tas nagmukha pa siyang boy next door??? Bwisit!

Tinalikuran ko siya kasi ayokong makita niya yung reaksyon ko. I started to panic dahil ayaw magslow down ng puso ko sa pagtibok! Oh yea and I don't know why?!

"Okay kalang?" narinig kong tanong niya pero hindi ako tumingin. Mahirap na at baka malaman pa niya 'tong epekto niya sa'kin. Bakit ba kasi hindi ko mapigilan ang mapablush?! Bwisit! Hindi naman ako ganito dati ah! No! Hindi 'to puwede.

Ipinilig ko nalang ng maraming beses ang ulo ko at pagkatapos nun isang desisyon ang nabuo sa utak ko. It shouldn't be like this.

"Tara na." malamig kong sabi bago ako naunang naglakad sa kanya.

Cold and Heartless Mode Active.

Napansin ko yung mga tao sa labas ng shop at nakatingin nanaman ang mga 'to kay Hunter. My expression hardened.

"At anong tinitingin tingin niyo jan? May show ba at nandirito kayo?" mataray at malamig kong sabi sa mga 'to. Napansin ko ang pag-irap nila at yung iba naman masama na kung makatingin sa'kin. Pero hindi ko sila pinansin at nagpatuloy ako sa paglalakad. "Umalis na tayo. Oras na." sabi ko ulit kay Hunter na alam kong nakasunod sa'kin sa likod. Hindi ko pa rin siya tiningnan at nanatili sa harap ang tingin ko. Pero ramdam ko yung titig niya na bumabaon sa likuran ko; habang matutulis naman ang natatanggap ko mula sa mga taong nadadaanan namin sa tabi.

"Ano bang klaseng babae yan? Hindi naman siya 'tong tinitignan natin kung makareact.. tss."

"Kaya nga! Kung makakilos parang walang pinag-aralan."

Hindi ko sila pinansin. Hindi naman ito ang unang beses na makarinig ako ng ganito. Diyan naman sila magaling.. ang manghusga. Pero kaya ko 'tong tiisin. Ano paba at natiis ko ang pangungutya ng ibang tao sa'kin noon? Wala na 'to sa'kin. Hindi na 'to bago. Manhid na 'ko.

"Teka, hindi ba't Lawson yung uniform na 'yon?"

"What? Yung sikat na school?"

"Wag niyong sabihin na may mga katulad niya ang nag-aaral doon?! Nakakahiya!"

"Tsk! Bagay nga sa'yo."

"Alam mo namumukhaan ko siya."

I stiffened in my position.

"Diba siya yung kaklase natin noon diba? Yung pinatalsik dahil pinangunahan niya yung away noon?"

"OMG! Siya ba yun?"

"Oo. Grabe pati ba naman dito dinadala niya yung ugali niyang barbaric?"

I bit my lips.