Fall in Love to the Delinquent Princess [ COMPLETED ] [ EDITING ]

Chapter XXIX - Changes

A/N: Before reading this chap, I wanted to thank you guys for spending a little time to read my story. Especially yung nagvo-vote sa story ko at hindi nagsasawa sa pagbabasa. I do appreciate it and you made me so happy. You keep my hopes up in continuing this story so God Bless you dear readers! I promise to work hard to write you a good story. Thank you. :')

==================

Georgina Reyes

"Oi. Are you done?" tawag ni Hunter dun sa labas.

I collected my things and get my back pack before I rush to the door. Naabutan ko siyang nakatayo dun sa may ding-ding at napansin ko agad ang itsura niyang hindi mo maipinta.

"Tsk. Ba't ba kasi hindi kapa mauna?!" naiinis kong sabi bago ako nagmartsa pababa ng building. Nakasunod siya sa likuran ko at nagmukha tuloy siyang bodyguard ko. Huminto ako at humarap sa kanya. "Ano? Susundan mo na lang ako diyan at hindi magsasalita?!" naiinis ko pa ring sabi.

"I'm just making sure-"

"What Hunter? You're making sure na ano? Na baka mapahamak ako? What is really happening? Care to explain why are you acting like this?" magkakasunod kong tanong. Sa totoo lang ayoko 'tong ikinikilos niya. Simula nung bumalik kami sa room, nag-iba na rin ang aura niya lalo na nung makasalubong namin yung bagong principal. Yes, I never thought na principal pala ang isang 'yon. Pero bakit ganun na lang ang reaksyon ni Hunter nung makita niya yung lalaking 'yon? Bakit umaakto siya ngayon sa harap ko na para bang anumang oras eh mawawala ako? Arrgh. I hate this. May kailangan ba 'kong malaman na hindi ko alam? "Say something." I said as I crossed my arms and wait for his reply.

"You should not be here alone. That's what I'm thinking." He just said. Pero hindi ako satisfied sa sagot niya. I need to know more.

"Why? Bakit ngayon samantalang parati naman akong mag-isa rito?"

"It's not safe."

"Why is it not safe?" I inquired and he stare me so hard that I could be pinned in my position right now.

"Bakit ba andami mong tanong? Would you just shut up?" naiirita niyang sabi at kating-kati na 'tong mga kamay ko para batukan siya. "Look, just stay out of that guy's view. I don't trust him." He said that caught me in surprise.

So he felt that way towards the guy.

Hm.. "But he's not doing anything."

"Yet." mabilis niyang sabi bago niya 'ko hinarap. Agad kong napansin ang pagiging seryoso ng mukha niya at kung anuman ang sasabihin niya, I am to be expected na susundin ko ang mga sasabihin niya whether I like it or not. "I have seen you tremble while he stares you. And I don't really like it when he did that. Alam kong mahirap paniwalaan but there's something about this guy and I can also sense that he's not just some dude. He's dangerous." He explained and all I did is shut my mouth. Inisip ko ang sinabi niya at hindi ko maiwasan na magbalik ang nangyari kanina sa isipan ko lalo na ang mukha nito habang nakatitig siya sa'kin. He was really creepy.

"Let's go. Ihahatid na kita sa inyo." Hunter said before he walks ahead of me. Nanatili akong nakatayo ro'n at nakatitig lang sa likuran niya. I don't know kung anong magiging reaksyon at gusto kong malaman kung bakit niya 'ko sinasabihan ng ganito. Pero hindi ba dapat inisip rin niya ang kanyang sarili?

< ... >

Right. Naka-disguise nga pala ako at alam ng mga 'to na isa akong weak at loser. Pero hanggang kelan ako magpapanggap ng ganito sa harap nila kung alam kong may panganib na nagaabang sa'kin? Anong gagawin ko kapag nagkataon kinakailangan ng mga 'to ang tulong ko? Sh*t.