Fall in Love to the Delinquent Princess [ COMPLETED ] [ EDITING ]

CHAPTER VII - CRAZY + HILARIOUS = SECTION E

Georgina Reyes

Tumakbo ako ng mabilis para hindi ako maabutan ni Hunter. I should run fast and hide from him because he'll definitely kill me if he found me!

"GEORGINAAA!!!"

O my god! Here he comes! He's gonna—!!

Nanlaki ang mata ko nung bigla na lang may humapit sa'kin sa isang tabi at tinakpan nito ang bibig ko!

"Mmmpphh!!" nagpumiglas ako pero mahigpit ang pagkakahawak nito sa'kin. Tinangka kong tumingala at nagulat ako nung makilala ko ito.

Skyler?!

"Sssshhh.." senyas niya at tumango ako.

"GEORGINAAAAA—!"

Hunter! Nakita ko itong dumaan at sinundan ko na lang ito ng tingin hanggang sa mawala ito. Lumuwang ang pagkakahawak ni Skyler at agad akong nagpasalamat sa kanya.

"Thanks.."

Ngumiti siya sa'kin. "You're welcome."

Jusme, swerte ko naman ngayong araw. Hindi na 'ko badtrip ngayong nakita ko na siya. Afterall, hindi naman pala masama 'tong araw na 'to.

"Are you alright?" tanong niya at tumango agad ako. "That was dangerous. Why are you running away from.. Hunter? Did he do something?"

"A-Ahh! N-No..! It's.. nothing." sagot ko at mukhang na-misunderstand yata niya ang nangyari. Pero parang hindi pa rin siya convince sa sinabi ko.

"Are you sure?"

"Yes." Mabilis kong sabi. "That's really nothing.. I just.. did something wrong that's why he's chasing me." Tatawa tawa kong sabi at sana naman maniwala siya.

"What did you do?"

"Ha?"

"I'm sorry.. masyado na kitang tinatanong. I don't mean to interfere. I'm just worried that's all."

"No. Hindi sa gano'n. That's really nothing kaya 'wag mo na iyon isipin. I just call him monkey that's all so there's really nothing to worry about it." Hindi nga niya pwedeng malaman ang nangyari pero ayoko naman siyang magalala. Isa pa, kailangan ko rin ang ganitong time para naman makausap ko siya, yays!

"That's right!"

"Hmm? What is..?"

Oh shoot! "Ah.. eh.. wala.. I'm just talking to myself." bigla naman siyang tumawa.

"You're really weird." wika niya pero hindi ba't insulto 'yon? Pero hindi, siya ang mahal ko kaya okay lang kung sabihan niya 'ko no'n. That's right. "Wala ka bang pasok?" tanong niya at ngumiti ako.

"Naku, meron." Pero ayoko talaga sa PE kaya nandito ako ngayon. Hindi ko naman masabi 'yon sa kanya at baka ma-turn off siya. Maya isipin niya na isa akong masamang estudyante. Hay, ayoko no'n no! "Actually, pabalik na 'ko." Ha? Papa'no pumasok sa isip ko 'yon? No way! Hindi ako babalik!

"Ah, gano'n ba. Then I guess, take care on your way." nakangiti niyang sabi at halos matunaw ako sa ngiti niya. Jusko. Kung ganito lang din siya, hindi ngang malabo na malito ako at kung anu-ano ang masabi ko. Oh hinde!

"Thanks. Ikaw din, mag-ingat ka." Uwaa! Bakit ako pumayag? Ano ba 'tong pinagsasasabi ko? Seryoso ba 'to, babalik nga ako? Jusme!

Sinulyapan ko siya at nahuli ko siyang nakatingin sa'kin. Nahiya ako at sa huli, naglakad na 'ko palayo. Habang papalayo ako, nakangiti ako sa kanya. Pero bakit pa siya nakatingin sa'kin? Is he making sure na papasok nga ako? Uwaa! Papa'no ako makakatakas kung titig na titig siya??