again | Banginho/Minchan [PL]

12

Kiedy Jeongin spał, Chan i Minho poszli do swojego pokoju. Usiedli opierając się o wezgłowie. Zanim zadzwonili do państwa Lee.

Kiedy pani Lee odebrała telefon, po powitaniu zapytała, czy Minho czuje się lepiej niż poprzedniego dnia. Po czym młodsza para poprosiła ją, aby również zawołała tatę Minho, ponieważ musieli im obojgu coś powiedzieć.

Wtedy gdy Pan Lee przyszedł, zaczęła się poważna rozmowa.

Chan powiedział im, że Minho spodziewa się dziecka, ale para nie spodziewała się gratulacji i rozweselenia. Pani Lee zaoferowała również, że złoży wizytę Minho i zaopiekuje się nim w kluczowych dniach.

Pan i Pani Lee czuli się naprawdę szczęśliwi, wiedząc, że para spodziewa się kolejnego dziecka, ponieważ wiedzieli, jak bardzo ich syn kocha dzieci.

Kiedy połączenie się skończyło, Chan odwrócił się do minho z westchnieniem. – To było łatwe. Teraz musimy tylko powiedzieć twoim rodzicom. – Minho nucił z uśmiechem, podczas gdy Chan dzwonił do swoich rodziców.

Ponownie, po powitaniu, para zapytała o stan zdrowia Minho, na co Chan odpowiedział – Uh... tak... właśnie po to zadzwoniliśmy. – nerwowość w głosie Chana sprawiła, że Pani Bang, zmartwiła się. – Wszystko w porządku, prawda?
– Uhm... tak... chodzi o to, że... uhm... Minho jest w ciąży. – te słowa sprawiły, że oczy starszej pary rozszerzyły się. – Co?!
– Uhm... tak...

Pani Bang miała mieszane uczucia co do tego samego. Uwielbiała fakt, że para spodziewała się dziecka, ale jednocześnie nie czuła się z tym dobrze.
– Ale co ludzie powiedzą? Chan masz całą firmę rozrywkową, którą musisz się zająć i Minho, masz kanał na YouTube do prowadzenia. Wszyscy się dowiedzą. Ludzie będą mówić tyle bzdur, a potem, Changbin. On ma prawie dwadzieścia lat i wkrótce planuje poślubić tego chłopca, Felixa. Byłoby to dla niego takie dziwne, gdyby miał rodzeństwo tylko o kilka lat młodsze od jego własnego dziecka. – Pani Bang westchnęła. – Słuchaj, nie mówię, że jestem temu przeciwna, ale nie mogę tak po prostu całkowicie zignorować tych rzeczy. Bardzo szanuję, że jesteście w tym razem za obopólną decyzją, ale... nie wiem... – urwała, zanim wzięła głęboki oddech i znów zaczęła mówić spokojnym głosem. – Po prostu wiedz, że jesteśmy z tobą. Jeśli potrzebujesz pomocy, po prostu skontaktuj się z nami. Prawdopodobnie złożę wam również wizytę, aby zająć się Minho. – uśmiechnęła się, podobnie jak Pan Bang, zanim wymamrotał gratulacje dla młodszej pary.

Po przerwaniu połączenia Chan przytulił Minho. – Widzisz? wszyscy są z nami i wiem, że Changbin również nas wesprze, nawet jeśli zajmie mu to trochę czasu. – wyrwał się z uścisku, uśmiechając się do męża. – Teraz daj mi swój piękny uśmiech. Uśmiech, w którym się zakochałem. – dodał, wywołując chichot Minho, po czym wtulił twarz w pierś Chana, mówiąc: – Kocham cię, Channie.
– Też cię kocham Min. – Chan pocałował męża w czoło, zanim powiedział: – Chcesz iść już spać? – Minho skinął głową i para się położyła.

Gdy tylko Chan zamknął oczy, poczuł ciężar na swoich udach i spojrzał w dół, by zobaczyć, jak noga Minho owinęła się wokół niego, podczas gdy maleńki facet wtulał się w jego wielkie, muskularne ramię, obejmując swoim małym ramieniem pierś starszego mężczyzny.
– przytulasy~ – zaskomlał uroczo, sprawiając, że Chan zachichotał i odwrócił się w jego stronę, obejmując go ramionami, opierając podbródek nad głową młodszego. – Dobranoc moje duże dziecko.
– hehe... dobranoc, Channie~ – Minho ziewnął, sprawiając, że i Chan zrobił się jakiś śpiący.