again | Banginho/Minchan [PL]

15

Minho obudził się czując łaskotanie pary ust pieszczących jego ramię, które było lekko widoczne przez jego za dużą koszulę.

Zachichotał i obrócił się twarzą do męża, zanim życzył mu dzień dobry. Chan pocałował go w nos, mówiąc: – Dzień dobry Min. Przygotujmy się. Musimy odwiedzić klinikę wujka Insika, prawda? – Minho skinął głową, po czym wtulił twarz w pierś Chana, mamrocząc – Jeszcze pięć minut~ – nieco stłumionym, płaczliwym głosem, co sprawiło, że starszy zachichotał.

★★★★★

– Umm... Chan, ponieważ jesteś moim siostrzeńcem, bardzo bym to polecił. Gdyby to był ktoś inny, po prostu bym zapytał. Ryzyko ciąży jest dość wysokie w wieku około czterdziestu lat, więc... – Chan odwrócił się, by spojrzeć na Minho i tylko po spojrzeniu mężczyzny wiedział, że mężczyzna chce dziecka bez względu na wszystko.

Chan przełknął ślinę. Wiedział, że to ryzykowne. Bał się. Zamknął oczy, analizując wszystkie dobre i złe strony, i westchnął głęboko, finalizując swoją decyzję, podczas gdy Minho nadal patrzył na niego z całą nadzieją.

Chan powoli odwrócił się, by spojrzeć na swojego wujka i powiedział: – Będziemy uważać i podejmiemy wszelkie niezbędne środki ostrożności, wujku. Po prostu tego chcemy. – lekarz odetchnął głęboko i skinął głową. – W takim razie możesz wysłać swoją próbkę moczu do jutra, Minho. – uśmiechnął się do młodego mężczyzny, który skinął głową. – Możesz też najpierw udać się do gabinetu do badań krwi, aby wykonać badanie, abym mógł zbadać twoją grupę krwi, czynnik rh i sprawdzić, czy nie ma std(s). – para skinęła głową.
– Teraz musiałbym zrobić badanie ciśnienia krwi. – podszedł do Minho. – Proszę, trzymaj rękę na wysokości serca, Minho. – powiedział po owinięciu szarego rękawa wokół ramienia mężczyzny.

Po mniej więcej minucie lekarz, który patrzył na minimonitor aparatu bp, powiedział: – Hmmm... więc twoje ciśnienie krwi jest w porządku, ale musisz być ostrożny. Nie stresuj się zbytnio. Masz zaszłe w przeszłości w ciąże, więc musisz wiedzieć, że stres może być szkodliwy, staraj się odpowiednio o siebie dbać.
Stosuj zdrową dietę i pozostań nawodniony. – powiedział, zapisując punkty, które mówił. – Jedz zdrowo, a jeśli masz na coś ochotę, sięgnij po to, chyba że jest to niezdrowe. a nawet jeśli jest niezdrowe. – zwrócił się do Chana. – Możesz znaleźć dla niego zdrową alternatywę. I proszę, nie uwzględniaj owoców i warzyw, które mogą wpływać na ciążę. Zapisuję ich nazwy tutaj. – wskazał na swój notes.

Po kilku minutach dyskusji lekarz z uśmiechem wyciągnął rękę w stronę Minho, pożyczając mu kartkę notesu. – Nie pracuj za dużo i dużo odpoczywaj... – mrugnął. – Pozwól Chanowi trochę popracować. – zaśmiał się, wywołując uśmiech na twarzy Minho. – Dobrze, więc możecie mnie teraz odwiedzić w czwartym tygodniu. – uśmiechnął się, wstając ze swojego miejsca i obejmując Chana i Minho po jednej ręce i mówiąc:  – Więc gratulacje, chyba...? – zachichotał.

★★★★★

– Chan, wiesz, że nienawidzę pobrań krwi~ – Chan skinął głową, zachowując stanowczy wyraz twarzy.
– Chan~
– Minho, dosłownie nosiłeś czworo ogromnych dzieci w swoim małym brzuszku. – wskazał na brzuch młodszego, chichocząc. – I nosisz teraz kolejne, ale boisz się wbić sobie tę malutką igłę w skórę. – Chan zachichotał, potrząsając głową, wskazując na igłę trzymaną przez pielęgniarkę, podczas gdy Minho tylko nadąsał się, wpatrując się w męża, który stał przed nim, podczas gdy on sam siedział na stołku.

– Mówisz tak, jakbyś nie bał się igieł, stary. – Chan roześmiał się z zachowania młodszego i wyciągnął rękę, by przytulić swoje duże dziecko, podczas gdy pielęgniarka delikatnie chwyciła ramię Minho.

Chan pozwolił Minho ukryć twarz w jego klatce piersiowej, podczas gdy młoda sanitariuszka powoli przecierała to miejsce alkoholem, który wydawał się zimny na skórze mężczyzny.

– Wyssiesz całą krew? – wykrzyknął Minho, czując igłę w skórze przez ponad trzydzieści sekund. – Dlaczego ona nie zatrzymuje Chan~ –  jęknął minho, podczas gdy członkowie personelu, którzy stali wokół, tylko chichotali z Chanem.

Chan powoli pogłaskał młodszego po włosach, mówiąc: – Już prawie gotowe, Min. Wszystko w porządku. – młodszy wtedy poczuł, jak igła opuszcza jego skórę, gdy pewna mała rzecz została dość szybko przyciśnięta do tego samego obszaru.
– Gotowe – pielęgniarka uśmiechnęła się, a Minho delikatnie odsunął się od Chana, z czerwonym nosem i szklistymi oczami, co sprawiło, że Chan gruchnął na widok tego, jak słodko wyglądał.

Minho zerknął na swoje ramię i zobaczył mały okrągły bandaż. Westchnął z ulgą i zaczął czuć się lepiej, dopóki jego wzrok nie spoczął na strzykawce wypełnionej jego krwią. Jego oczy rozszerzyły się, gdy wykrzyknął: – Prawdopodobnie to cała krew, którą miałem! Cholera, chan! Umrę – i znowu wszyscy śmiali się z uroczego mężczyzny.
– Jesteś taki słodki, Min~ – Minho spojrzał na swojego męża, starając się wyglądać na wściekłego i przerażającego, chociaż jego czerwony nos i policzki sprawiały, że wyglądał inaczej. – Staruszek śpi dzisiaj na kanapie. – powiedział młodszy z kamienną twarzą, zwracając się twarzą do pielęgniarek, wywołując kolejny chichot Chana, podczas gdy pielęgniarki tylko chichotały między sobą.