Motorcu • Texting

Bölüm²⁰

Satır arası yorumlarda buluşalım, seviliyorsunuz❣

~Keyifli Okumalar~

Telaşla kulağımın üstündeki telefonun açılmasını beklerken hızlı adımlarla yürüyordum. Tam kapanmak üzereyken açılan telefondan Nida'nın sesini duydum.

"Kızım sen nerdesin?!"

"Nida duymamışım, o kadar ısrarla arayacak ne oldu?"

"Kıyamet koptu gerizekalı! Anmen akşam annemi aramış ben Ekin'e ulaşamıyorum telefonu verir misiniz demiş. Annemde tabii burda olmadığını söylemiş annenle baban her yerde seni arıyordu annen sinir küpüne dönmüş durumda!"

"Nida ciddi misin?"

"Ciddiyim mal! Hemen nerdeysen eve git!"

"Geldim eve sitenin bahçesindeyim. Nida ben anneme ne diyeceğim?"

"Bilmiyorum bilmiyorum of! Bora'da bekleseydi yani biraz! Buluşacak yer, vakit mi kalmadı?! Gece gece kalkıp evine gidiyorsun?! Tamam gidiyorsun bari sabah adam akıllı kalk okuluna git sonrada eve gel."

"Ya uykuda kalmışım, alarm falan duymadım ki!"

"Yapacak bir şey yok güzelim, beni merakta bırakma mutlaka haber ver."

"Tamam görüşürüz."

Telefonu kapattığımda bu kata gelen asansöre bindim. Ne yapacaktım ben şimdi? Ne diyecektim anneme?

Güneş tamamiyle doğduğunda saat tam altıyken girmiştik yatağa. Sözde yarım saat dinlenip kalkacaktık ama ben uyuya kalmıştım. Gözlerimi açtığımda Bora yoktu ve saat ikindi vaktini çoktan geçmişti. Telefonum cehennemin dibine girmişken ne bir arama duymuş ne de alarmı işitmiştim. Bora ise ben uyandığımda yoktu. Sadece baş ucuma bir not kağıdı bırakmıştı. 'O kadar güzel uyuyorsun ki kıyamadım, uyandığında işte olacağım sevgilim. Seni seviyorum' içerikli bir nottu. Kendimi apar topar dışarı attığım için onu aramayada fırsatım olmamıştı.

Asansör durduğunda korkulu adımlarla gidip kapıyı çaldım. Kapı annem tarafından hızla açıldığında göz göze gelir gelmez kıpkırmızı kesilen gözlerine baktım.

Ben içeri adımladığımda kapıyı arkamdan sertçe kapattı. "Nerdesin sen?!" dedi bağırarak. "Geceden beri her yerde seni arıyoruz! Hangi cehennemdeydin?!"

"Anne..."

"Hani Nida'nın evine gidiyordun annesini aradım gitmemişsin bu saate kadar nerdeydin sen?! Biz neler yaşadık senin haberin var mı?! Canımızcan can gitti can! Nerde bu kız başına bir şey mi geldi diye düşüne düşüne mahvolduk! Bütün karakol arıyor seni her yerde!"

"Anne ben..."

"Bana hemen bir açıklama yapacaksın! Nerdeydin ve kiminleydin bu saate kadar?!"

Başımı öne eğip sessiz kaldım. Yanaklarımdan yaşlar birer birer süzülürken annem hırsla devam etti. "Telefonunu ver!"

"Anne-"

"Telefonunu ver dedim sana!"

Pantolonumun cebinden aldım telefonumu ve uzattım ona. Şifresizdi zaten ekranı açar açmaz bir şey yapmasına kalmadan telefon elindeyken çalmaya başladı. Ekrandaki ismi okuduk aynı anda.