Daylight | Taekook

1.

Jungkook'un anlatımıyla:

Yarın okulun ilk günüydü. Her zaman olduğu gibi kendimi yine çok tedirgin hissediyordum çünkü lanet olası bir sosyal anksiyeteye sahiptim.

Okulda pek çevrem yok bu sebeple. Hatta pek demeyeyim hiç çevrem yok. Sadece sevgilim Taehyung var. Onunda kalabalık sebebiyle yanına gidemiyorum. O da okulda vaktinin çoğunu arkadaşlarıyla beraber geçiriyor. Onun benim aksime geniş bir çevresi var.

Bizde o yüzden bugünü beraber geçirmeye karar verdik. Taehyung'un evinde salonun koltuğunda yatarak film izliyorduk. Yarını düşünmekten dolayı filme bile odaklanamıyordum. Taehyung'un elini yüzümün önünde sallamasıyla kendime geldim.

"Hey, Jungkook sen iyi misin? Sana sesleniyorum duymuyorsun bile."

"Şey ben biraz dalmışım özür dilerim."

"Yarın için mi endişeleniyorsun?"

"O kadar belli oluyor mu?"

Ufak bir tebessüm ederek başını aşağı yukarı beni onaylayarak salladı. Sonrasında koltukta yan dönerek yüz yüze gelmemizi sağladı. Bir elini kaldırıp yavaşça yanağıma yerleştirip okşarken tekrar konuştu.

"Güzelim benim, endişelenmeni gerektirecek bir durum yok ortada. Aynı sınıfta olmasakta aynı okuldayız. Hem beni tanıyan herkes senin anksiyeten olduğunu biliyor, ona göre hareket ediyorlar. Daha fazla bunları düşünüpte sıkma canını."

"Teşekkür ederim Taehyung beni anladığın için ama söylemesi kadar kolay değil işte."

"Teneffüste yanına gelmemi ister misin?"

"Taehyung gerçekten çok teşekkür ederim ama gelme. Şimdi sen gelirsen beraberken daha çok kişi bakar. Biliyorsun, kalabalık gitsin diye çıkışta bile 10 dakika geç çıkıyorum."

"Haklısın üzgünüm ama yinede karar değiştirirsen sevgilin burada."Dedi sırıtarak.

Yavaş yavaş dudaklarını dudaklarıma yaklaştırdı. Ufak bir buse bırakıp geri çekildi. Ben utançla yüzümü aşağı eğdim. Sonra ufak bir kahkaha attı.

"Hadi ama Jungkook bundan da utanmazsın"

"Saat geç oldu ben artık gitsem iyi olur."

"Pekala kendin bilirsin yarın görüşürüz."

"Görüşürüz herşey için teşekkür ederim."

Beraber koltuktan kalkıp kapıya doğru yürürken veda konuşmamızı yapmıştık. Kapının önüne geldiğimizde ona kısaca sarıldım ve yanağından öpüp kendimi dışarı attım. El sallayarak evinin önünden uzaklaştım.

Karanlık caddede kulağıma kulaklığımı takıp yürümeye devam ettim. Evlerimiz arasında 5 dakikalık bir mesafe vardı. Yavaş adımlarla evimin önüne geldim.

Saat 10'a geliyordu hızlıca bir duş alıp tavşan desenli pijamamı giyip yatağıma yerleşmiştim.

Her ne kadar uyumayı denesem de uyuyamıyordum. Elime telefonumu alıp Hoseok Hyunga mesaj attım.

Kookie:
Hyung nasılsın?
Özür dilerim bu saatte
rahatsız ediyorum.
Beni uyku tutmadı da
yazmak istedim.
Uyudun muu?

Hoseok Hyung:
İyiyim Jungkook sen
nasılsın?
Hayır rahatsız etmedin.
Henüz uyumamıştım.
Bir sorun mu var neden
uyuyamadın?

Kookie:
Yarın için biraz endişeliyim.

Hoseok Hyung:
Jungkook seninle bu konu
hakkında çok konuştuk.
Korkma,endişe etme lütfen.
Herşey iyi olacak.
Şimdi yat ve uyumaya çalış.
Eminim ki yarın senin için
güzel bir gün olacak.