Daylight | Taekook

7.

Jungkook'un anlatımıyla:

Gözlerimi araladığımda bembeyaz bir tavanla bakıştım. Burası neresiydi bilmiyorum. Birkaç saniye olduğum yeri idrak etmeye çalıştıktan sonra en son yaşadıklarım aklıma firar etmişti. Taehyung'un benden ayrılması. Benim arkasından ağlamam ve sonrası kalp sıkışıklığıyla göz kararması. Sol kolumda hissettiğim ağrı ile kafamı o tarafa çevirmiştim. Yarısı bitmiş olan bir serum takılıydı kolumda. Olduğum yeri yeni anlamıştım. Bir hastane odasındaydım.

Yattığım beyaz çarşaflı, rahatsız yatakta oturur pozisyona geçmiştim. Başımda enfes bir baş ağrısı vardı. Serum olmayan sağlam elimi başıma götürüp hafif hafif ovalamıştım. Sanki ağrısını alabilecek bana bu yaşadıklarımı unutturacak gibi, hiç yaşanmamış hale getirecek gibi...

Odanın kapısı sessiz bir şekilde açıldığında bakışlarım oraya dönmüştü. Annem arkasında Hoseok Hyung ve Bayan Jung sırasıyla odaya girmişlerdi. Annem endişeyle yanıma gelip yatağın boş kısmına oturmuştu. Serum takılı olan elimi çok fazla hareket ettirmemeye özen göstererek avuçları arasına hapsetmiş, ufak bir öpücük kondurmuştu. "Güzel oğlum, iyi misin?" Gözlerim dolu doluyken, yüzüme yerleştirdiğim buruk bir gülümsemeyle annemi cevaplamıştım. "İyiyim. Seni endişelendirdiğim için özür dilerim." Kafamı aşağıya doğru eğdiğim zaman annem hemen bir elini çenemin altına koyarak kafamı eğmemi engellemişti. "Jungkook özür dileme. Evet senin için çok endişelendim, çok korktum. Haberi aldığım zaman buraya nasıl geldiğimi bile bilmiyorum. Ama senin bir suçun yok ki." Beni yatıştırıcı şekilde konuşmuş, usul usul da elimin üzerini okşamıştı. Adeta fısıltı gibi çıkan sesimle teşekkür etmiştim. Gözyaşlarımı daha fazla tutamıyordum, annem ve Bayan Jung'tan bizi Hoseok Hyungla yalnız bırakmasını istemiştim.

Onlar odadan çıktığında annemin kalktığı yere Hoseok Hyung oturmuştu. Annemlerin de çıkmasının rahatlığıyla içimdeki tüm birikmişliği şimdi ağlayarak çıkarıyordum. Hoseok Hyung telaşla benim yanaklarımı kuruluyor, sakinleştirmeye çalışıyordu. "Jungkook endişelendirme beni ne oluyor sana böyle? En son evden mutlu çıkıyorsun sonra hastaneden haberini alıyoruz. Bu da yetmezmiş gibi şimdi ki haline bak. Ne oldu kimmiş gelen arkadaşın?" Burnumu çekerek gözlerimi Hoseok Hyung'un gözlerine çıkarmıştım. "Taehyung geldi hyung." Ağlamam daha da şiddetlenirken Hoseok Hyung'un aklı iyice karışmıştı. "Taehyung geldiyse eğer mutlu olman gerekmez mi? Onunla mı birşey oldu?" Şuan konuşacak halde hissetmiyordum kendimi. Sadece baş sallamasıyla yanıtladığım zaman sıkıntıyla bir nefes vermişti. Ardından kendime gelmem için biraz süre tanımıştı. Kendimi daha iyi hissettiğimde ise konuşmaya başlamıştım.

"Benden ayrıldı hyung." Sadece tek cümle çıkmıştı ağzımdan Hoseok Hyung'un gözleri şokla büyümüştü. İlişkimiz güzel gidiyordu en azından ben öyle sanıyordum. Tepkisine bakılırsa o bile beklemiyordu ayrılığı. "Nasıl ayrıldı? Kavga falan mı ettiniz?" Kafamı onaylamazca iki yana salladığımda kafamdaki ağrının şiddetlendiğini hissediyordum, yine de bunu belli etmemek için yüzümü buruşturma isteğimi bastırmıştım. Sonra sorularını cevaplamak için kurumuş dudaklarımı aralamış, konuşmaya başlamıştım. "Hayır hyung kavga etmedik. Beni yanına yakıştıramadığını, ezik, aciz biri olduğumu, beni sevmediğini bu da yetmezmiş gibi bir de başka birini sevdiğini ve onun çok güzel olduğundan bahsetti."

Gözyaşlarım, ben tutmaya çalıştıkça bana inat yine bir yolunu bulup gözlerimden firar etmişti. Hıçkırıklarım boğazıma takıldığında ise birkaç saniye nefes almakta güçlük çekmiştim. Bu durumumu fark eden Hoseok Hyung şaşkınlığını ve sinirini bir kenara bırakıp beni sakinleştirmek için sımsıkı sarılmıştı bana. Kafamı boynuna gömerken ağlamalarım şiddetlenmişti. Bu da başımdaki ağrıyı inanılmaz arttırıyordu. Daha fazla dayanamamış ağzımdan ufak bir inleme çıkmıştı. Şuan o kadar kötü bir durumdaydım ki gözlerimi açık tutmak bile zor geliyordu. Hoseok Hyung geri çekilerek sarılmamızı bölmüş ardından beni yatağa yatırarak ayaklanmıştı. Bakışlarım onu bulduğunda hemşire çağıracağını söylemişti. Ben daha birşey diyemeden odadan çıkmıştı.