Atlanta'nın Kalbi | Tamamlandı

12. Bölüm

12. Bölüm

Dikkat: Bölümde rahatsız edici unsurlar olacaktır. Hassas kişilerin dikkatli olmasını tavsiye ederim.

Evren'in bakış açısından

***

16. Caddeden buluşma yerine doğru yürüyordum. Montumun yakalarını düzeltip sıkıca tutarak etrafa bakınıyordum. Dürüst olmak gerekirse içinde yoğun bir heyecan vardı. İlk kez böyle bir işe kalkışıyordum.

Heyecanımı diğerlerine yansıtmamak için epey uğraşmıştım. Görevi batırmaktan korkuyordum. "İlk görevde batırdı" denmesini istemiyordum.

Sokağı döndüm ve çocuğu bulduğum yere doğru yürüdüm. Sağa dönünce karşımda benimle konuşan adamla birlikte 2 kişi daha vardı.

Temkinli şekilde yaklaştım. Adam tokalaşmak için elini uzattı. Tereddüt ederek karşılık verdim. "Gelmene sevindim." Dedi.

"Evet?" Dedim hemen konuya girmesini isteyerek. Fazla konuşmadan olayın aslını öğrenmek istiyordum.

"Direkt konuya gireceğim. Dün seni burada puma ile savaşırken gördüm."

"Para dedin." Dedim. Para için kabul edecek gibi davranacaktım. Planın kilit noktası buydu.

Adam, gülümsedi. Para için geldiğime inanmış gibi gözüküyordu. "O konulara da geleceğiz. Önce yanımıza alacağımız adamı tanımalıyız." Dedi ima ile.

Derin bir nefes aldım. Kendi kendime motivasyon konuşması yapıyordum. Yapabilirsin, o kadar çalıştın. Çalıştığım her şey aklıma geliyordu. Unutmamış olmam rahatlatıcıydı.

"Beni çoktan araştırdığınızı ve kim olduğumu zaten bildiğinizi düşünüyorum." Dedim.

"Doğru, hakkında bilgi sahibiyiz. Sana güvenmemiz için hepsini teyit etmelisin." Dedi.

Zarf atıyordu. Hakkımda hiçbir şey bildikleri yoktu. Kim olduğumu bilselerdi şu an burada karşımda 2 kişi ile dikiliyor olmazdı. "Adım İlker. İlker Güler." Dedim. Adam başıyla onayladı. "Evet?" Dedi.

"Güçlerini böyle kullanmayı nereden öğrendin?" Dedi sert bir şekilde. İfadesinin birden sertleşmesi ile afalladım. Takımına adam mı seçiyordu yoksa sorguya mı çekiyordu?

"Annem ve babam yangında vefat etmeden önce beni yetiştirmişlerdi. Onların vefatından sonra kendi başıma kaldım." Dedim.

"Hangi yangından bahsediyoruz?" Dedi. Hiç de karşı tarafı tanıyor gibi gözükmüyordu.

"5 yıl önceki Merkez bankası soygununda çıkan yangında. Annem ve babam bankadaydı." Dedim. Üzülmüş gibi gözükmek için başımı öne eğdim.

"Paraya mı ihtiyacın var? Yaptığımız şey hakkında bir fikrin var mı?" Dedi.

"Paraya ihtiyacım var." Dedim. "Tam olarak ne yaptığınızı da bilmiyorum ama diğer insanlarca pek tasvip edilmeyen yönleri olduğunu düşünüyorum."

Adam kaşlarını çattı. "Sen bu konu hakkında ne düşünüyorsun?" dedi.

"Gerçek bir ihtiyaç anında herkesin prensiplerinden şaşabileceğini düşünüyorum." Dedim.

Adamın bu dediklerime inanması için dua ettim. Stresten avuç içlerimi tırnaklıyordum. Yakalanmaktan korkuyorum. Adam, sırıttı ve "Güzel. Tam ihtiyacımız olan profile uyuyorsun İlker." Dedi.

Bunu dediğinde inanılmaz rahatlamıştım. Adam da üzerindeki o gerginliği atmıştı. Bir sorun çıkacak gibi gözükmüyordu. Tek sorun İlker ismine tam alışamamış olmamdı. Bana İlker dediklerinde garipsiyordum.