Atlanta'nın Kalbi | Tamamlandı

9. Bölüm

9. BÖLÜM

Uyarı: Bölümde kan, şiddet ve ölüm gibi tetikleyici unsurlar olacaktır.

Melisa'nın bakış açısından

***

Kalbime saplanan acı yüzünden nefessiz kalmıştım. Kulaklarımın uğultusu yüzünden etrafı duyamıyordum.

Tam Evren'in yanına koşacaktım ki dünya ayaklarımın altından kayıyormuş gibi hissettim. Her şey iç içe giriyor gibi bir kargaşa olmuştu. Gözümün önündeki görüntü birden yok oldu. Hızlıca nefes alıp elimi kalbime götürdüm. Geleceği görmüştüm.

Şok içinde Kubilay hocaya döndüm. "Hmm." Dedi ve az önceki gibi yine duraksadı. Her şey az önce gördüğüm şekilde gerçekleşiyordu "Aklıma bir fikir gel-"

Lafını tamamlayamadan elindeki silaha doğru koştum. Silahı hiçbir uyarı vermeden elinden çekip aldım. Kubilay hoca, şaşırsa bile hemen kendisine gelmişti. "Evet, gücünü denemiş olduk." Dedi gülerek.

Bunu komik mi bulmuştu? Korkudan kalbime inecekti. Elimi alnıma koyup yüzümü buruşturdum. Gözlerimin dolmaması için çok çaba sarfetiyordum. Gerçekten Evren'i vuracaktı. Bunu gerçekten yapacaktı.

Kendimi toparlamak için arkamı döndüm. Kubilay hoca, yeni farkına varmış gibi "Fazla mı ileri gittim?" diye sordu. Zor da olsa nefesimi düzene soktum ve arkamı döndüm. Gülümsedim.

"Sorun yok, sadece biraz korktum." Dedim. Apaçık yalan söylüyordum. Kalp atışım daha normale dönmemişti bile.

Evren, hızlıca yanıma geldi. İstemsizce kendimi onun göğsüne, kurşun yaralarının olduğu yere bakarken buldum. Evren de gerilmişti, yüz ifadesinden anlıyordum. Kolunu omzuma attı. Buradan sonra da dersin kalanına konsantre olamadım. Kubilay hoca, mahcup bir şekilde aralarda bana bakıyordu. Genel olarak hepimiz gerilim hattından kopup gelmiş gibiydik.

***

"2 el ateş etti." Dedim. Yatakta huzursuzca kıpırdadım. Beste, karşımda oturmuş dikkatlice beni dinliyordu.

"Evet ama gücünü denemek için yaptı." Dedi. Daha sonra söylediğinin saçma olduğunun farkına varmış olacak ki kaşlarını çattı.

"Ya bunun olacağını görmeseydim. Vuracaktı onu." Dedim.

Bu düşünce bile delirmeme sebep oluyordu. Beste, beni sakinleştirmeye çalışarak "Gücünün çalışmadığı durumlar çok nadir oluyor." Dedi.

Bu söylediğinin beni rahatlatması gerekiyorsa kesinlikle ters tepmişti. Daha da gerilmiştim. Gücümün çalışmadığı durumlar olduğu gerçeğini hatırlamıştım.

"Evrim Hoca ile tanıştığım gün de Evren'in bir yaratık tarafından pençeleneceğini görmemiştim." Dedim.

"9 yaşındaydın. Güçlerinin uyanmasına daha 1 yıl vardı." Dedi Beste kollarını iki yana açıp.

Fazla korktuğum ya da üzüldüğüm zamanlarda gücümün çalışmadığı oluyordu. Bu yüzden hep duygularımı bastırmaya çalışıyordum.

Bu olay da üzerime rahatsız edici bir farkındalık yüklemişti. Evren'e ciddi anlamda alışmaya başlamıştım. Ona bir şey olduğu fikri bile neredeyse aklımı kaçırmama sebep oluyordu.

Bunun önüne nasıl geçeceğimi de bilmiyordum.

***

Arda ve Beste ile dersler dışında da görüşmeye başlamıştık. Bahçedeki çimenlerde oturmuş durum kritiği yapıyorduk.