Ağlasam Sesimi Duyar Mısın?

2. Bölüm

Sellammm -Ya Severse? Kurgusunu ve bunu aynanda yürütmeye çalışıyorum sizden isteğim emeğinin karşılığını almak:)
Vote ve yorum atmayı unutmayın lütfen.
İnstagram için iletişim.
serolingo__ (iki alt tire)

(PSiKOLOJİK OLARAK KENDİNİ İYİ HİSSETMEYENLER VE İNTİHARA MEYİLLİ BİREYLERİN OKUMAMASI RİCA OLUNUR KENDİNİZ İÇİN:)

-

Uyumaya çalısmıştım ama zerre uyku tutmuyordu. Dayımın beni tehdit edişi, üzerime doğru yürüyüşü, daha doğrusu alkolün etkisiyle yürümeye çalışması.. hatırladıkça kanım donuyordu.
Dayım zaten dışarıdan bakıldığında da evsiz gibi duruyordu. O göbeği, pürüzlü ve fazladan yağ bezelli yüzü saç sakal birbirine karışmış kılları..

Allahım yengen bu adamla niye evlenmişti?
Acaba dayım falan mı zorlamaştı? korkulası bi adamdı zaten yolda görsem korkardım. eve geldiğimden beri o yüzden dayımla konuşmaktan kaçıyordum. korkunç bi insan gibi gözüküyordu ki öyle de zaten. belki yengem de korkup evlenmeyi kabul etmişti? Bu işte bi iş vardı ama çok da merak etmiyordum zaten birazdan çıkıp ölmeye gidecektim.

Söylemesi ne kadar da kolay gelmişti.. halbuki yıllardır ölmeyi istesemde götüm yemiyordu.

Eskiden yani teyzemin evinde televizyona bakarken hep görürdüm intihar eden gençleri. acırdım onlara ne yaşadılar da kendilerini öldürmek istiyorlar derdim. Haklılarmış belki de ölmek gerçek bir kurtuluştu. Zamanında başkalarına acırken şimdi ben acınacak hâle gelmiştim.

Canım tatlıydı benim. teyzemin evinde de mükemmel bi hayatım yoktu evet ama kendime dikkat etmeye çalışırdım. Onların evinde de hizmetçi gibiydim. yemek yap, evi topla gibi her iş bendeydi ayriyeten hafta sonlarında mesaim vardı. Çalışıyordum. Zorla evlerinde kaldığım insanlar bi yere kadar para vermişlerdi, bi yerden sonra artık kendi paramı kazanmam gerektiğini, okul masraflarına paralarının yetmediğini söylemişlerdi.

Halbuki kendi kızları özel okulda okuyordu..
Olsun dedim kendi kendime. onların öz çocuğu, onun için en iyisini yapmaları doğru olandı zaten bana yapmasalar da olurdu.

sadece geceleri ders yapma fırsatı buluyordum. Teyzemlerde sevmiyorlardı beni. Gerçi çok da haksız sayılmazlardı düşünsenize gıcık olduğunuz bi kardeşiniz var biriyle evlenmeden, keyfi bi şekilse çocuk yapıyor ve bir gün sanki ekmek getirmiş gibi kapıyı çalıp buna ben tek başıma bakamam. kendi hap paramı zor buluyorum. Buna nerden para bulayım? diyip size veriyor sanki bi çöpmüş gibi.. aslında ben olsam bakardım, teyze anne yarısı demekti. Başımın üzerinde yeri vardı. Sonuçta her bebek yaşamayı ve ailesinin olmasını hak ediyordu ama ben etmemiştim. Ne bi ailem vardı, ne de yaşamam gereken bi hayat.

Düşüncelerimden ayrılıp hemen yanımda duran telefonu elime aldım ve saate baktım. 05.00'a geliyordu. Ölmek için güzel saatlerdi. Aslında ben 6da ölmek istiyordum düşününce tam güneşin doğuş zamanlarında.  Tıpkı güneş doğarken ayın ölümü gibi..

Yataktan yavaşça Ayağa kalktım. Yetişmem gereken bi yer yoktu. ha cehennem ya da cennet orası Allâ-u Teâlâ'ya kalmış bir şeydi. cehennem biraz daha bekleyebilirdi, ama cennet bekliyorsa daha hızlı olabilirdim.

Bu zamana kadar hiç büyük bi yaram olmamıştı. hep büyük acıları merak etmiştim acı çekerek ölmek istiyordum. Sanki bu dünyada yeteri kadar acı çekmemişim gibi..

-Şimdi bana bu ne ? alt tarafı annesi babası yok demeyin lütfen. kimse kendi psikolojisi dışındaki bi insanın psikolojisini bilemez o bunları kaldıramamış olabilir ki ben olsam bende kaldıramazdım. kaldıranlar varsa helal olsun, kaldırmaya devam edenler varsa da Allah yardım etsin.-