Kimsesiz ve her konuda sıkıntıları olan bir kızın ölmek için yolda yatması ve tam o sırada son hızla oraya gelen motorunun hikayesi acaba motorcu durabilecek mi?
Ya da kızın istediği gibi durmayıp onu öldürecek mı?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bu görseller gökçenkitabından alınmıştır)
AÇIKLAMA Lütfen benden kurgu'da hemen herşeyin olup bitmesini istemeyin kuzular. Bu bölüm daha çok kızın hayatını görmemiz içindi Bi sonraki Bölümlerde daha çok konuşma ve içaçıcışeyler olabilir (bende daha karar vermedim iyi mi kotü mü olacağına) ayrıca yazım yanlışı ve ya noktalama yanlışı yaptıysam hepinizden özür dilerimm.
İnstagram için iletişim. serolingo__ (iki alt tire)
İyi okumalar dilerim:)
- herkesin bi ruh eşi vardır değil mi? öyle yani Allah bizi çift yaratmış falan derler ki bence haklılar herkes bi gün eşlerini bulur ama ben inanmıyorum. Benim atalarım hep başka insanların ruh eşlerini çalmış. Bende aşkainanmamayı annem ve babamdan öğrendim başka bi açıklama bulamıyorum, çünkü neden evlenip çocuk yaptıktan sonra eşini terk edersin ki? hadi onu geçtim herkes kavga edebilir hatta bi yerden sonra insan herkesten soğuyabilir peki çocuğundan?
bırakıp gidebilir misin ki onu.. o yeni doğan, daha melek kokusu yayan bir yavru nasıl bırakılır ki? daha hayvanlar bile çocuklarını doğurduktan sonra temizlerken onları diğer hayvanlardan saklarken, insanlar nasıl bırakıp gidebilir ki? bilmiyorum belkide kendince sebepleri vardır ama benim aklım almıyor ve almayacakta bi gün gelip benim başımı sevmek isteyecekler ama orta da ne bir baş ne de bir insan kalacak.
Dayımla yengemin sesiyle uyanmıştım. Uyanalı çok olmamıştı zaten. Her zamanki gibi odamda annemle babamın birbirlerinden ne kadar çok nefret ettiklerini düşünüyordum. Aşkın ne kadar iki yüzlü bir şey olduğunu.. Dayımla yengemin sesleri de bunu tetikliyordu. Onlar farklı olur sanmıştım ama yanılmışım. Birbirlerini severek evlenmişlerdi dayımı bilmiyorum ama en azından yengemin sevdiğini biliyordum.ya da ben öyle sanıyordum. Evin içinde 1 dakika bile kavga etmeden duramıyorlardı.. dayım biraz şiddete meyilli gibi biriydi. dayımın eve giriş saatleri hep değişiyordu. bazen hiç uğramıyordu bile şahsen ben buna seviniyordum. Evde bi sessizlik oluyordu.
Madem kavga ediyorsunuz niye evlendiniz? Anlamakta cidden zorluk çekiyordum. Dayım yengemle evlenirken de kavga ediyorlardı düğünlerinde bile kavga etmişlerdi. Yengem hiç mi anlamamıştı o adamla karı koca olunmayacağını? kafam hiç boş durmuyordu. Kafayı yemek üzereydim. dersler bi yandan, yanlızlık bi yandan, öğretmenler, dayım ve yengem, çalıştığım yer ve daha bir sürü sorun.. artık taşıyamıyordum.
"Kime sesleniyorum kızım ben!" Sertçe kapıyı açıp içeri giren yengeme baktım. Uzun boylu kaşı gözü güzel bi insandı. Dayımla ilk evlendiklerinde onun gibi güzel olmak isterdim ama şimdi düşünüyorum da umarım bu dileğim kabul olmazdı. Onun kadar güzel olsamda bencil bi insandı. Ben o kadar kırıcı olmak istemezdim.
