Ağlasam Sesimi Duyar Mısın?

14. Bölüm

Yeni bölüm için lütfen beğenin:)

İyi okumalar bebeeklerimmmm.

-

Mağazada elimde paketlerle kasaya ilerliyordum. Ta ki kenarda yengem ve dayımı görene kadar onlardı değil mi?

Uzun boylu kapkara saçlara sahip dalgalı olan saçlarını fark ettim. Evde hiç böyle değildi, güzel bi insan olduğunu biliyordum evet ama evde hep saçları karışık olurdu. Birden aklımda o ân dışında başka bi anı geldi gözlerimin önüne, ona saçlarını örmeyi teklif ediyordum. Ancak o dayın gelir yine çeker bozar saçlarımı diyince onun adına üzülerek odama gidip tekrar ders yapmaya başlıyordum çünkü sonumun onun gibi olmasını gerçekten istemiyordum. Anının yerine tekrar onları gördüğüm ân geldi aklıma. Evet evet onlar diye düşünmeye başladığımda gözlerimin karardığını hissedince derin derin nefesler aldığımı hissettim ve gözlerimi açtım. Bembeyaz bi tavan gördüğümde hemen kafamı kaldırıp elimi saçlarıma götürmüştüm ancak dirseğimden gelen sızıyla birlikte acıyla nefes verdim ve koluma baktım. Serum takılıydı. çağların sesini duydum bi anda ona döndüğümde şiş gözleri selamladı beni dünkü ışıltı yoktu sanki o kapkara gözlerinde.
Uyumamıştı değil mi?
Uyumamıştı.

'İyisin, bir şey yok.' Dedi ve havada olan elimi eliyle tekrardan yatağın üstüne koyduğunda diğer eliyle de omzumdan bastırarak tekrar kafamı yastığa koymamı sağladı.

Hatırlıyordum.

Neden bayıldığımı hatırlıyordum..

Onlardı herşeyin olduğu gibi bununda tek sorumlusu onlardı. Hayatımın değişeceğini düşündüğüm ilk günde bile beni mahvede biliyorlardı..

'İyisin değil mi?' Diye yanımdan ayağa kalkıp diğer tarafına yürüdü. Bardağa su doldurdu ve bana doğru uzattı ancak su istemiyordum. Kafamı hayır anlamında salladım. İstemiyordum.

'Lalin lütfen.' Dediğinde gözlerimin içine bakıyordu.

'İstemiyorum.' Diye düz bir şekilde reddettiğimde daha fazla ısrar etmeyip tekrar yanıma oturdu. Tek düşündüğüm şey yengemdi. Gidicem diyordu, o iğrenç yerden gidecekti. Gitmemişti? Ve gitmediği yetmezmiş gibi güle oynaya eğlenerek birlikte iç çamaşırı bakıyorlardı.

Bu kadar mıydı?
Bu kadar mı nefret ediyorlardı benden?
Bu kadar istemiyorlardı evlerinde?
Halbuki ben hep yengeme iyi yaklaşmıştım.. yazıktı, çok yazık.

Yalvarmıştım ben be o kadına! bende geleyim senle demiştim ayaklarına çökmüştüm.. hiç mi acımamıştı? Hiç mi dememişti ben bu kıza daha fazla yalan söylemeyeyim..

'Kabus mu gördün?' Diye yine ilgiyle bakan kapkara gözlerine döndüğümde kafamı sallayarak cevap verdim. 'Bayıldığım ânı hatırladım.' Dedim,
Gözlerinde sanki ilgiyi görmüştüm.

'Anlatmak ister misin?' Diye sevecen tavrıyla yaklaştığında ona kim hayır diyebilirdi ki?

'Onları gördüm.' Diye tek seferde konuştuğumda rahatlamış gibi hissediyordum. Bir kaç saniye devam etmemi bekledi ama ben susunca soru sormaya devam etti.

'Onlar kim güzelim.' Dediğinde konudan alakasızdı ama aklıma sanki güzelim kelimesini iltifat etmek için değil de benim ismim yerine söylediğini fark ettim. Bana sadece kızdığı zaman mı lalin diyordu? Sanırım evet.

'Yengem ve amcamı.' Dediğimde tekrar susacağımı sanmış olmalı ki yine soracak gibi olunca gözlerimi yumup devam ettim.
O ise sanki destek vermek ister gibi elini omzuma tekrar koymuş sıvazlıyordu. Ondanda güç aldım ve başladım.