Ağlasam Sesimi Duyar Mısın?

29. bölüm

‼️Uzun bi aradan sonra merhaba, önceliklee kısa bir şekilde  neden bu kadar geç bölüm atmadığımı anlatıcam. Okumak istemeyen geçebilirrr‼️

Bölümü yazmaya okul sınavlarım yüzünden yazmayı bıraktığım bi ara oldu, bunu zaten bu sayfada açıkladım ama ondan sonra yakın bi akrabamızın kanser olduğunu öğrendik. Zordu, hala da zor.. çünkü iyileşemedi ve iyileşmemek için direniyor gibi. Nedendir bilinmez verilen ilaçları kullanmak istemediğini söylüyor ve bu durum oldukça zor.. çok sevdiğim bi yakınım bu yüzden bu olayı kaldırmam bir az uzun sürdü aynı şekilde hem okul, hem bu, hem ayriyeten kişisel olarak hastalıklarım da üst üste gelince yazamadım ve bi süre ara vermek sorunda kaldım. Yakınımız hakkında hala bir gelişme yok maalesef.  İlaçları kullanmamakta hâlâ direniyor ama bi şekilde doktor eskisine göre daha iyi diyince bi yerden başlamam gerektiğini fark ettim. umarım anlayışla karşılarsınız ve bol bol dualarınızla şifa dilersiniz. hepinize simdiden teşekkürler anlayışınız için iyi okumalarr dilerim.

(İnstagram: serolingo_._)

Normalde iftardan sonra atacaktım ama iftara kadar belki kafanızı dağıtmak istersiniz diye düşündümm

Alev'in ağzından-

Çarpışan arabalarda gülmekten bi hâl olan Lalin'e baktım. Fazlaydı o.. bu grup 4 kişilikti ve hiç bir zaman 5 olmayacaktı.

Hep; 'bu grup 4 kişilik güzel, 5 olursak grubun dengesi bozulur' derdik ama şimdi bu dediklerinden eser yoktu..

Bu kadar mıydı onlarda ki değerim? Bu kadar hızlı satılacağımı düşünmemiştim hemde biri degil hepsi tarafından. Özellikle de kaya geldi aklıma.. 'ben seni kimseye değişmem kızıl kızım.' Demişti bana bi keresinde.

Değişirmişsin kaya.. sende Değişirmişsin.. 

Kayayla olan bu anımız aklıma geldiğinde diğer anılarda gözümde canlandı birden, ama sadece biri çok acıttı canımı.

O gün, beni ağlarken gördüğü ve benim hâlâ onu kabullenmediğim gün. Annem'in öldüğünü öğrendiğim o gün.

8 yıl önce..

'Seni ağlarken görmeye alışık değilim.' Diye bi ses duydum kafamın üzerinden. Evin çatısında bulunan tuğlalara oturmuş salya sümük ağlarken kimseyi yanımda istemiyordum. Hele de sonradan aramıza dahil olmaya çalışan bi çocuğa asla güvenim olmamalıydı.

'Gitsene o zaman gerizekalı!' Dediğimde burnumu yanımda bulunan peçeteye sildim. 'Ağlarsan bırakmam peşini kızıl kafa.' Dediğinde
Yanıma eğilip karmaşık olan saçlarımı bir kez de o karıştırdı. Elini sertçe ittim, ne bana dokunmasını, ne de yanımda durmasını istiyordum.

'O zaman hiç ağlamiyim sende siktir git?' Diye ciddi bir şekilde bir soru sorduğumda güldü.

'Senin ağzın ne bozukmuş böyle ya' Dediğinde hâlâ alaya alıyordu beni.

'Ciddiyim. Gitsene, istemiyorum seni burda. Hatta bu evde, hatta bu evrende istemiyorum.' Dediğimde yüzünü  önüne döndürdü. 'Kaya sen ölsene?' Dedim, Her zaman ki gibi yine sinirimi ondan çıkarıyordum.

'Neden ağlıyorsun alev?' Dedi bu sefer kafasını bana çevirerek, sustum. Çünkü beni susturmayı iyi biliyordu daha o günlerden beri.. Geldiği neredeyse 4 ay olmuştu ama ben onu hâlâ kabul edememiştim, Etmeyecektim de.

'Seni alakadar etmez.' Dedim tek düze konuşup mesafemi koyarken. 'Neden ağlıyorsun alev?' Dedi yine aynı bakışla, aynı duruşla. Bende Aynı cevabı verdim. 'Seni alakadar etmez.' kollarını sertçe sırtıma sararak bana sarıldığında boğazım düğümlendi. 'Ona veremediğin sevgi için kendini suçlama.' Dediğinde bi eli sırtımdan saçıma doğru çıktı yavaşça saçlarımda gezindi elleri. 'Kaya, o beni seviyordu ama ben hep ondan gizlendim..' Diye tekrar hıçkırıklara boğulduğumda elimle ağzımı kapattım. Daha sıkı sarıldı.