လွန်ခဲ့သော နှစ်နှစ်ဆယ်ခန့်က. .
'' လွှတ် မေမေ့ကိုဘယ်ခေါ်သွားကြမလို့လည်း၊
မေ မေ. .မေမေ ရေ. .''
ဆေးရုံတစ်ခုတွင်ဖြစ်သည်၊ ကောင်လေးတစ်ယောက်
ရဲ့ အော်ဟစ်ငိုကြွေးသံများ ကြောင့် ဆေးရုံအတွင်းရှိ
လူအများဟာ တစ်စ တစ်စ စုဝေးဝိုင်းအုံလာကြသည်၊
''သား မေမေကိုမထိနဲ့ လွှတ်''
''သားလေး၊ သားမေမေ က အခုကောင်းတဲ့နေရာကို
သွားတော့မှာမလို့ လွှတ်လိုက်ပါနော် ၊ ဘန်လေး
အတွက်မုန့်တွေအများကြီးဝယ်လာမယ်တဲ့၊ ပြီးတော့
အဲ့ဒီနေရာမှာဆိုရင်လေ သားမေမေကို အမြဲရန်လာလာရှာတဲ့ဟိုမိန်းမကြီးလဲ မရှိဘူး''
''တကယ်လား အန်တီ ယွန်းအာ''
''တကယ်ပေါ့သားရဲ့''
''ဒါဆို ဘာလို့မေ့မေ့ကိုအဝတ်ဖြူနဲ့အုပ်ထားရတာလည်း''
''အော်ဒီလိုလေ သားလေးရဲ့ ၊ မေမေကအခုအိပ်
ပျော်နေတာ မျက်စိကိုအလင်းတွေစူးမှာစိူးလိူ့ ပေါ့၊
ဒီဦးလေးတွေကလေ သားမေမေကို အဲ့ဒီနေရာ ဆီ
ခေါ်သွားပေးမှာ၊လွှတ်လိုက်နော်''
''ဟုတ်''
ထိုအခါမှသာ ကောင်လေးဟာ ကုတင်ပေါ်တွင်အဝတ်
စအဖြူအုပ်ထား ခြင်းခံရသော ငြိမ်သက်စွာလဲလျောင်းနေသည့် မိန်းမကြီး၏လက်အား လွှတ်
ပေးလိုက်တော့သည်၊ ဆေးရုံဝန်ထမ်းများ က
အလောင်းကို သယ်ဆောင်သွားကြတော့သည်၊
. . . .
''ဘန်''
''ဗျာ အန်တီယွန်းအာ''
''အခုကစပြီး သားလေး က ဖေဖေ့ဆီကို သွားနေရတော့မယ်နော်၊ ''
''ဟင် ဖေ ဖေဟုတ်လား၊အန်တီယွန်းအာ၊ သားမှာ
ဖေဖေရှိလို့လား''
''ရှိတာပေါ့သားလေးရယ်၊သားဖေဖေကလေသိပ်ကို
ချမ််းသာတာ၊ သားလိုချင်တဲ့အရုပ်တွေ သားစားချင်တဲ့ မုန့်တွေကို သားဖေဖေက အကုန်ဝယ်ကျွေးဝယ်
ပေးနိုင်တယ်၊ အဲ့တာမလို့ သားလေး ဖေဖေ့ဆီသွားနေနော်''
''အာ အန်တီယွနိးအာကလည်း သားမနေချင်ပါဘူး
ဒီမှာအန်တီနဲ့အတူတူနေရတာသားပျော်တာကို''
YOU ARE READING
ရှင်သန်ရာဤအရပ်ဝယ်
Fanfictionခံစားချက်တွေ အသက်ဝင် စေ မည့် မင်း ရှိရာအရပ်တွင်သာ ရှင်သန်ချင်သည်။ (ဒီ jenlisa ficလေးမှာတော့လီလီ့ကို boyနေရာမှာထည့်သွင်းရေးသားထားပါတယ်)
