'' မင်းက မောင့်ကိုကျတော့အခုလိုဆက်ဆံတယ်
ကိုကိူနဲ့ကျတော့ငြိမ်ခံနေတယ်ပေါ့လေဟူတ်လား''
'' ဘာတွေလာပြောနေတာလည်း၊ မာနိုဘန် မင်း
သောက်ထားတာလား နံစော်နေတာပဲ၊
မူးနေရင်လည်းအိပ်လိုက်တော့''
'' မင်း နဲ့ကိုကိုနဲ့ ဘယ်အတိုင်းအတာအထိရောက်
ပြီးပြီလည်း ဟမ် ပြောစမ်း''
'' ငါ့ကိုဘယ်လိူအစားမျိုးထင်နေလည်းမာနိုဘန်၊
မင်းတရားလွန်နေပြီ၊ နောက်ပြီးတော့ ငါ့ဘာငါ
ဘယ်အတိုင်းအတာပဲရောက်ရောက် ငါက မင်းအစ်ကိုနဲ့တရားဝင်စေ့စပ်ထားတဲ့ဇနီးလောင်းဆိုတာ
မေ့နေပြီလား၊ မင်း ထွက်သွားတော့ငါ့အခန်းထဲက၊
မင်းမျက်နှာကိုမမြင်ချင်တော့ဘူး''
'' မောင်က မောင်က မင်းကိုချစ်လို့ပါကွာ၊ မင်းကတော့မောင့်ကို မချစ်တော့ပေမယ့် မဟူတ်ဘူး
ချစ်ခဲ့မှာမဟုတ်ပေမယ့် မောင်ကတော့ နှလုံးသား
တစ်ခုလုံးနဲ့ရင်းပြီးချစ်ခဲ့တာ၊ မင်းမရှိရင် သေတော့
မလိုပဲ၊ မင်းကိုမေ့ဖို့ မောင်နေ့တိုင်းညတိုင်းကြိုးစား
တယ်ဒါပေမယ့်မေ့လိုမရခဲ့ဘူး ၊ မင်း ကိုချစ်
နေတုန်းပဲရူဘီ''💔
''ငါတို့ကမဖြစ်နိုင်တော့ဘူးမာနိုဘန်၊ ငါတို့ဇတ်လမ်းကပြီးခဲ့ ပြီ၊ မင်း သွားပါတော့''
မောင့် အားအခန်းအပြင်ဘက်ကိုအတင်းတွန်းထုတ်ကာ တံခါးကိုလော့ခ်ချလိုက်သည်။ ပြီးနောက်တံခါး
ကိုမှီကာရူဘီလည်းထိုင် ငိူချပလိုက်တော့သည်။
'' ရူဘီ့ကိုစိတ်တွေထွေပြားအောင်မလုပ်ပါနဲ့တော့
မောင်ရယ်''
တံခါးရဲ့တစ်ဖက်မှာလည်းကောင်လေးတစ်ယောက်
ဟာမျက်ရညိတွေအပြည့်နှင့်။
. . . . .. . . . . .
မနက်စာ ထမင်းဝိုင်းတွင်ဖြစ်သည်။ ဖေဖေေရာလူစုံ
တက်စုံရှိနေသဖြင့် ဘန်စကားစလိုက်သည်။
''ဖေဖေ သားပြောစရာရှိတယ်''
''ပြောလေ သား''
''သား ကျောင်းပိတ်တုန်းcompanyမှာအလုပ်
ဝင်ချင်တယ်''
YOU ARE READING
ရှင်သန်ရာဤအရပ်ဝယ်
Fanfictionခံစားချက်တွေ အသက်ဝင် စေ မည့် မင်း ရှိရာအရပ်တွင်သာ ရှင်သန်ချင်သည်။ (ဒီ jenlisa ficလေးမှာတော့လီလီ့ကို boyနေရာမှာထည့်သွင်းရေးသားထားပါတယ်)
