''အိုင်ရင်း ပြန်ရောက်နေတာဘာလို့ကျွန်တော့်ကို
မပြောတာလည်း''
''အော် ဘန့်ကိုအံ သြ သွားစေချင်လို့လေ၊ မနေ့ည
ကမှပြန်ရောက်တာ''
''ဘယ်လိုလည်း စင်ကာပူမှာပျော်ခဲ့ရဲ့လား ကျွန်တော့်
အတွက်ဘာပါလည်း''
''ပါတာပေါ့ ဒီမှာ ရေမွှေး ၊ သိပ်မပျော်ခဲ့ရပါဘူးဘန့်ကိုသတိရလို့လေ''
စကားတွေ ပြောပြီးပြုံးပျော်နေလိုက်တာများ ရူဘီ့
ဟာ ကိုယ်ပျောက်လူသားအလား၊
''နေပါဦးသူ့ကိုတွေ့ဖူးပါတယ် ၊ အော် ကျောင်းကပဲ
မောင် နဲ့ကအဲ့ဒီလောက်တောင်ရင်းနှီးကြတာလား''
ခြံတံခါးကိုပြန်ပိတ်ကာ သူတို့ကိုဂရုစိုက်မနေတော့ပဲ
ပန်းပင်လေးတွေကိုသာရေလောင်းနေလိုက်သည်။
''အိုင်ရင်း လာလေအိမ်ထဲဝင်ဦး''
''မဝင်တော့ပါဘူး ၊ ဘန်အပြင်လိုက်ခဲ့လေ''
''ကောင်းပြီ လေ ''
အိုင်ရင်း စင်ကာပူကိုခရီးထွက်နေတာ တော်တော်
ရက်ကြာတယ်၊ ဟိုမှာရောက်နေတုန်းကလည်း
ခဏခဏဘန့်ဆီကိုဖုနိးဆက်တယ်၊ ဘန်ကတော့အိုင်
ရင်းကိုသာမန်သူငယ်ချင်းလိုပဲသဘောထားပါတယ်၊
ဒါပေမယ့်အိုင်ရင်းဘက်ကတော့အဲ့ထက်ပိုမယ်
ထင်သည်။
ပန်းလေးတွေကိုရေလောင်းနေရင်း မောင်တို့ဘက်ကို
တစ်ချက်တစ်ချက်အကြည့်တွေဟာရောက်သွားသည်။
ခဏကြာတော့ မောင့်လက်မောင်းကိုထိုမိနိးကလေးဟာတွဲခိုကာ အပြင်ထွက်သွား သည်။
''ကျစ် ဒီရေပိုက်ကလည်း ဒီနေ့ကျမှဘယ်လိုဖြစ်
နေမှန်းမသိဘူး''
ဘာမှမဆိုင်တဲ့ရေပိုက်ကိုသာဒေါသထွက်လို့နေသည်။
သဝန်တိုနေတာလား၊ မဟုတ်ပါဘူး ရူဘီကလေ
မောင့်ကို. .
သဝန်တိုနေတာ ရူဘီကိုယ်တိုင်တောင်
ဝန်မခံနိုင်ဘူး။
''အဲ့ဒီလိုပဲ ဒေစီတွေ ဟာ မာနခက်ကြီးကြီး''🌸
ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင်ပြန်လိမ်နေတဲ့မုသားတွေဟာ
လောကမှာအဆိူးဆုံးမုသား။
မောင် တို့အပြင်ကိုထွက်သွားသည်နှင့်ရေပိုက်ကိုပိတ်ကာ အိမ်ထဲသို့ပြန်ဝင်ခဲ့သည်။ စိတ်ထဲက
ဘယ်လိုဖြစ်မှနိးမသိ၊ အစာမကြေသလိုလို ရင်ခံ
နေသလိုလိုပဲ ၊ အဲ့တာနဲ့ ဧည့်ခန်းတွင်ထိုင်ကာ ခဏအမောဖြေနေလိုက်သည်။
YOU ARE READING
ရှင်သန်ရာဤအရပ်ဝယ်
Fanfictionခံစားချက်တွေ အသက်ဝင် စေ မည့် မင်း ရှိရာအရပ်တွင်သာ ရှင်သန်ချင်သည်။ (ဒီ jenlisa ficလေးမှာတော့လီလီ့ကို boyနေရာမှာထည့်သွင်းရေးသားထားပါတယ်)
