''ဝုန်း. .''
''အဆောက်အဦးကထပ်ပြိုနေပြီပြေးကြ. .ပြေးကြ''
''မန်နေဂျာချုပ်အမြန်အပြင်ထွက်ရအောင် အမြန်''
ဘန်တို့ရောက်သွားတော့အခြေအနေဟာတော်တော်
ကိုဆိူးရွားနေသည်။ အလုပ်သမား ငါးဆယ်ကျော်
လောက် ထိခိုက်ဒဏ်ရာရတာကိုတွေ့ရသည်။
ဒါတောင်အဆောက်အဦးအပိုင်းအစတွေအောက်ပိ
နေတဲ့ အလုပ်သမားတစ်ချို့ကို ကယ်ထုတ်နေဆဲ။
ဘန် သွေးပျက်ပြီးကြောင်အကာရပ်ကြည့်နေဆဲမှာပဲ
ကျန်ရှိနေတဲ့အဆောက်အဦး တစ်ဝက်က ပြိုကျလာ
သည်။ ဘန်လွတ်ရာကိုပြေးဖို့ထက် ဘန့်ရဲ့ရှေ့နား
မလှမ်းမကမ်းမှာ ဘိလပ်မြေ ခဲ ကြီး ပိ၍ အော်
ဟစ်နေသောလူထံမှမျက်စိများကမခွာနိုင်။
ခြေထောက်တွေကလည်းနောက်ကိုလှည့်ပြေးဖို့
ထက်ရှေ့ကိုပဲဦးတည်နေခဲ့တာ ၊ နိုယူခေါ်တာကို
လည်းမကြားတော့။
''မန်နေဂျာချုပိ''
ဘိလပ်မြေအတုံးပိနေတဲ့လူဆီကိုသွားလိုက်ပြီး
ကျွန်တော်အားအကူန်သုံးကာ ဘိလပ်မြေတူံးကြွ
လာအောင်မသည်။ သို့ပေမယ့်နညိးနည်းလေးမှကြွ
မလာ။
''ဦးလေး ခဏတောင့်ခံထားနော် ကျွန်တော်ရအောင်
ထုတ်ပေးမယ်''
''အား..နာတယ် ကယ်ကြပါဦးဗျာ''
ဘန်တစ်ကိုယ်လူံးချွေးတွေရွှဲနစ်နေပြီ၊ သိပ်မကြာခင်
မှာအဆောက်အဦးတစ်ခူလူံးကလည်း ပြိုကျတော့မယ်၊ ဘန်တို့နှစ်ယောက် လွတ်အောင်ပြေးဖို့
အချိန်ဆိုတာအနည်းငယ်ပဲကျန်သည်။
လေတစ်ချက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းရူပြီးမှုတ်ထုတ်လိုက်
သည်။ ပြီးနောက်. .ခြေထောက်ကိုခိုင်ခံအောင့်ရပ်ကာတစ်ကိုယ်လူံးကအားမှန်သမျှအကူန်စုစည်း
ပြီးမလိုက်တော့ ကြွလာသည်။နောက်ဆူံးတော့.
ထိုလူ့ကိုကယ်လိုက်နိုင်ပြီ။
''လာဦးလေးကျွန်တော့်ကိုတွဲ
သွားမယ်''
ထိုလူ့ကိုတွဲကာ ဘန်တတ်နိုင်သမျှမြန်မြန်လမ်း
လျောက်ရသည်။ အောက်ပိုင်းထိခိုက်ဒဏ်ရာရထား
သဖြင့် ပြေး မရသောကြောင့်ခပ်သော့သော့
လျောက်ရသည်။ ထိုစဥ်
''ဝုန်း. . .''
**********
'' ကြီးမေ ဘန်ခုထိပြန်မရောက်သေးဘူးလား
ဘယ်နှနှာရီရှိနေပြီလည်း ထမင်းစားချိန်
တောင်ရောက်နေပြီ''
YOU ARE READING
ရှင်သန်ရာဤအရပ်ဝယ်
Fanfictionခံစားချက်တွေ အသက်ဝင် စေ မည့် မင်း ရှိရာအရပ်တွင်သာ ရှင်သန်ချင်သည်။ (ဒီ jenlisa ficလေးမှာတော့လီလီ့ကို boyနေရာမှာထည့်သွင်းရေးသားထားပါတယ်)
