EVRİM

E-7

Babam mı? Önceden birisi böyle bir şey söyleseydi güler geçerdim fakat doğru olabilirdi . Ne de olsa evlatlıktım ben .Babam olduğunu iddia eden adamla birlikte içeri girdik . Adam koltuğa oturduktan sonra ellerini bacaklarının arasına sokup gözlerime dikti gözlerini.

" Bu zamana kadar neredeydin peki ? " Efsane soruyu yöneltmiştim ona. Hep böyle sorarlardı  filmlerde.

" Çok fakirdim kızım , sana bakamıyordum . Annen de başka bir adamla kaçıp , terk etti bizi . "

Vay canına, işe bak.  Zaten benim annem o değildi . Ben kendimi bildiğimden beri Türkan annemdi beni sarıp sarmalayan, hasta olduğumda o beklemişti  sabahlara kadar. Tamam babam Dilara'yı çok seviyordu ama annem asla ayrım yapmazdı aramızda .

" Bu genç adam kim ? " Selçuk'a şüpheli şüpheli bakıyordu .

" Şey , okuldan bir arkadaşım . Onunla kalıyorum." dedim .

Lanet olsun , herkes bizi sevgili sanıyordu . Aslında ondan hoşlanmaya başlamıştım ama belli etmemeye çalışacaktım . Kaçan kovalanırdı değil mi?

" Ben artık kalkayım , bir gün evime götürmek isterim seni kızım . " Cevap vermemiştim , o da gitmişti . Kendimi koltuğa atıp derin bir nefes aldıktan sonra hızlıca verdim nefesimi . Hayatımı yazsam roman olurdu herhalde . O anda aklıma e postam geldi , ne zamandır bakmıyordum .

Selçuk'un duşa girmesini fırsat bilip odama çıktım . E postam açık duruyordu .Önemsemeyip gelen mesajlara baktım.

" Zayıfladın ya g*tün kalktı değil mi kız? "

Son mesaj beş dakika önce gelmişti.

" Umarım buna cevap verirsin . Bugün gelen adam baban değil tatlım sakın güvenme ve Selçuk'un durumu iyi değil ona yardım et."

Oturumu kapatıp sandalyeden kalktım . Cama yaklaştım . Evin önünde siyah minibüs duruyordu , bugün okulun önündeki adam da minibüsün önünde durmuş evi gözetliyordu.Selçuk'un odası benim odamın yanındaydı . Odamdan koşarak çıkıp onun odasına koştum , kulağımı kapıya dayayıp ses var mı diye kontrol ettim . Ses gelmiyordu lanet olsun. Kapıyı yavaşça açıp içeri girdim.

Banyodan su sesi de gelmiyordu , gözlerimi elimle kapatarak banyoya girdim . Ayağım bir şeye takılmıştı . Korkuyla çektim ellerimi gözlerimden.Selçuk yerde kanlar içinde yatıyordu.Cebimden telefonu çıkarıp 112 yi aradım .

***

Selçuk'un kendisine gelmesini bekliyordum hastanede . Kimdi o adamlar? Bizden ne istiyorlardı?

" Selçuk Bey'in yakını kimdi? Hasta kendine geldi . " Hemşire ile birlikte Selçuk'un odasına girdim , gözleri açık uzanıyordu.

Gülümseyerek yatağın yanına yaklaştım. " Selçuk , iyi misin? "

" Utanmadan geliyorsun bir de! Hemen çık , git buradan . Ben eve gelince seni görmeyeceğim . Defolup gitmiş olacaksın . "

" S-selçuk. Ben ne olduğunu bilmiyorum bile."

" Defol dedim! " Selçuk bunu yüksek sesle söylemişti. Bana tuhaf tuhaf bakan hemşireye aldırmadan gözyaşlarımın , gözlerimden akmasına izin verdim.Odadan çıktım , gözlerim bulanıklaşmıştı . İnsanlara çarpa çarpa hastaneden çıkmıştım .
Montumun yakasını düzelttim .
Ne istiyorlardı benden ? Selçuk neden böyle davranmıştı bana , neden? O adamlar kimdi?

O sırada ağzım , güçlü bir el tarafından kapatılmıştı . Çığlık atamıyordum .