EVRİM

E-25

-3 Ay Sonra-

Öykü*

Bebeğimiz 3 aylık olmuştu. Her şey o kadar güzel gidiyordu ki , bir şey olacak diye korkuyordum. Enes sanki hastaymışım gibi davranıyordu bana, baba olacağı için çok heyecanlıydı ama bazen sıkılıyordum bu ilgisinden.Hapşırsam hastaneye götürmeye çalışıyordu, azıcık başım ağrısa kıyameti koparıyordu , kendine bakmıyorsun sen artık anne olacaksın sorumluluklarını bilmelisin falan filan işte.

Abim sevdiği kadını unutmuş gibiydi ya da unutmuş gibi yapıyordu.  Onun için üzülüyordum. Korkuyordum. Onu tekrar kaybetmekten korkuyordum.

" Aşkım daldın yine , hadi geç kalıyoruz bir an önce oğlumun cinsiyetini öğrenelim. Ben biliyorum ama senin morardığını görmek istiyorum."

" Kızım olacak benim tamam mı? Kes sesini! " Niye benimle uğraşıyordu ki , hamileyim ben.

¤¤¤

" Küçük prensesinize  merhaba diyebilirsiniz" dedi doktor hanım gülümseyerek. Kızım olacaktı, bana benzeyen bir kız.

" Benim şimdi kızım mı olacak? Ben sana dedim Enes. Kızım olacak dedim." Sırıtarak Enes'e bakıyordum.

Enes ile beraber hastaneden çıkıp arabaya binmiştik , yol kapalıydı sanırım ileride kaza olmuştu.

" Enes Batıkan'ım kızım ben. Bir dahakine gol olacak. Bana ikiz çocuk doğuracaksın" diye gürledi.

" Kes sesini. Ben ikiz nasıl doğurayım bu minnak halimle"

Güldü ve gaza bastı , yol açılmıştı. Kısa sürede eve varmıştık. Artık kocama ne istersem yaptırabilirdim.

" Enes bugün yemeği dışarıda mı yesek? Ya da sen yapsan? "

" Abin davet etmişti. Bizi bayan bir arkadaşıyla tanıştıracakmış. "

Kaşlarımı çatarak ona baktım.

" Arya'yı unutmaya çalışıyor , ama ben bu oyunu bozarım aşkım." dedim sinsice sırıtarak.

Odaya çıkıp üzerime rahat edebileceğim kıyafetler giydikten sonra Enes'in yanına indim. Beni görünce elimi tutup evden çıkardı. Kapıları kilitledikten sonra arabaya bindik.

Abimin evine gittiğimizde bahçede masa kuran bir kız vardı. Sanki tanıyor gibiydim. Abim beni görünce koşup bana sarıldı.

" Cinsiyet ne? Çabuk söyle. " Güldüm.

" Kızım olacak abi. " dedim ona sıkıca sarılarak. Abimin aklına gelmiş olmalı ki kızı yanına çağırdı.

" Ecrin bak bu benim kardeşim. Kendisini yıllar sonra buldum. Evlenmiş , şimdi de  hamile. " Ecrin bana bakıp gülümsedi. Gözlerinde anlayamadığım bir şey vardı. Öfke mi nefret mi?

" Memnun oldum canım." dedim gözlerinin içine bakmadan. Gülümsedi ve bizi hazırladığı masaya götürdü.

Hiç bir şey yiyesim yoktu , sadece su içip masadan kalktım. Ecrin ile bulaşıkları makineye atıp çalıştırdık.

" Ailen burada mı? " Sorduğum soruyla neye uğradığını şaşırmıştı.

" Şey , onlar bir kazada öldü. Ben yetimhanede büyüdüm " dedi duygusuz bir sesle.  Bu kız da bir şey vardı ve ben bunu ortaya çıkaracaktım.

¤¤¤

Eve geldiğimizde deli gibi düşünüyordum , onu nereden tanıyordum? Kenafir gözlünün kızının adı da Ecrin değil miydi? Ama o ölmüştü, belki de ölmemişti.Hemen televizyon izleyen Enes'in yanına gittim. Düşündüğüm şeyleri anlattım, bulduğum ipuçlarını da.

" Cengiz bu işi çözer sevgilim , endişelenme sen. Yangının olduğu evi hatırlıyor musun? Oraya gidip araştırma yapacağız"

" Abimi de bilgilendir lütfen, tehlikede olmasını istemiyorum."