ချစ်​သော.......

Part 30

     Part 30

ဒေါက်.....ဒေါက်

"ရိပ်.....ကိုယ်ဝင်လာလို့ရမလား......"

"ရိပ်....ရိပ်....."
တော်တော်ကြာသည်အထိ ဘာသံမှမကြားရသောကြောင့် ထက် ဆေးရုံအခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

အခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှမရှိ။ကုတင်ရော စောင်ရော အခန်းရောက အသစ်အတိုင်းသာဖြစ်နေသည်။

"ရိပ်....."

ရေချိုးခန်းတံခါးကိုဖွင့်ပီးခေါ်တော့လဲ ရိပ်ရဲ့အရိပ်အယောင်ပင်မတွေ့ရ။ထက် စိတ်ပူစပြုလာတော့သည်။အခန်းတံခါးဖွင့်ကာ အခန်းနံပါတ်ကိုသေချာပြန်ကြည့်တော့လဲ ရိပ်ရဲ့အခန်းသေချာပါသည်။

ဖြတ်လျှောက်လာတဲ့ nurse တစ်ယောက်ကို မေးလိုက်တော့သည်။

"ဆရာမ ......ဒီအခန်းကလူနာကိုမတွေ့လို့ပါ အခန်းပြောင်းသွားတာလား....."

Nurseက မှတ်တမ်းစာအုပ်ကိုလှန်ကာ စစ်ကြည့်ပေးသည်။

"အခန်းမပြောင်းဘူးရှင့်.......ဆေးရုံဆင်းသွားတာပါ......"

"ခင်ဗျာ.......ကျတော် သူ့အမျိုးသားပါ....ကျတော့ကိုအသိပေးတာမျိုးလဲမရှိပါဘူး.....သွေးနုသားနုနဲ့ကိုဒီတိုငိးပေးဆင်းရလားဗျာ........"

ထက် ဒေါသတွေကို nurseဆီသို့သာ ပုံချမိတော့သည်။

"လူနာရဲ့အဖေကိုယ်တိုင် လက်မှတ်ထိုးပီးခေါ်သွားတာပါရှင့်......."

Nurse ထွက်သွားပီးသည်ထိ ထက် ကြောင်အမ်းအမ်းနှင့်သာ ကျန်ခဲ့တော့သည်။ရိပ် တကယ်ပဲခွင့်မလွှတ်နိုင်မှာကို ကြောက်မိသည်။ရင်သွေးလေးကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီ.....ရိပ်ကိုတော့ ထပ်အဆုံးရှုံးမခံနိုင်.......ဒီဘဝရော ဘဝဆက်တိုင်းရောကို ရိပ်ကိုသာပေးဆပ်ချင်ပါတော့သည်။

ထက် ကားမောင်းပြီး ရိပ်ရဲ့အဖေ့အိမ်ဆီသို့ဦးတည်လာလိုက်သည်။

"အဖေ အဖေ.....တံခါးလေးဖွင့်ပေးပါဦး....ကျတော်ထက်ပါ ....."

တံခါးကိူ ဆက်တိုက်ထုနေမိတော့သည်။

"ကျွီ........ဝင်ခဲ့"

ရိပ်ရဲ့အဖေက တံခါးလာဖွင့်ပေးသည်။