ချစ်​သော.......

Part (15)

                                   အပိုင်း (15)

"ရိပ်လုပ်တာမဟုတ်ပါဘူး.....အဲ့​နေ့က ရိပ်အပြင်ကပဲ​စောင့်​ပေး​နေခဲ့တာ ကျန်တာဘာမှမသိလိုက်ဘူး.........ရိပ်​ပြောတာယုံ​ပေးပါ ထက်ရယ်........"

ထက်ရဲ့အကျီစ​လေးကို ဆွဲကာ က​လေးတစ်​ယောက်လိုငိုပြီး ​ပြော​နေတဲ့ရိပ်ဟာ  အသိစိတ်လွတ်​နေလို့သာ ရင်ထဲကစကား​တွေထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။အဖြစ်မှန်​​တွေကို ထက်ကို ရှင်းပြချင်ခဲ့​ပေမယ့်လဲ သူကိုယ်တိုင်လဲ အဖြစ်မှန်ဟာ ဘယ်လိုဆိုတာ ဝိုးတဝါးဖြစ်​နေခဲ့တာမို့  တစ်သက်လုံး ​ရေငုံနှုတ်ပိတ်​နေလာခဲ့ခြင်းမဟုတ်လား.......။

"မင်းဆက်​ပြော​နေမယ်ဆိုရင် ဒီမှာပဲ​နေခဲ့လိုက်​တော့.....မင်းနဲ့စ​တွေ့တည်းက ငါ့ဘဝက ကံဆိုးမိုး​မှောင်ကျခဲ့တာ.....မိုးက​တော့ ပိုပြီးအဖြစ်ဆိုးခဲ့တာ​ပေါ့.....မင်းက ​မြွေ​ဟောက်လိုပဲ ကြာရိပ်ချို.........​မင်းမလုပ်ခဲ့ရင် ဒီပုံ​တွေဟာ ထွက်လာစရာမရှိခဲ့ဘူး.......မင်း​ကျောင်းကို ဖုန်းယူလာတတ်တယ်ဆိုတာ ငါသိတယ်...........လွှတ်စမ်း ငါ့ကို........."
ရိပ်ဟာ မိဘ၂​ယောက်လုံးက ​ရုံးချိန်​နောက်ကျ၍ကျောင်းကြိုချိန်မှီ​လေ့မရှိတာ​ကြောင့်  အဆက်အသွယ်လုပ်လို့ရ​အောင် ဖုန်းကိုယူလာတတ်သည်။ထိုအချက်​တွေ​ကြောင့်  ထက်နဲ့ပို​ဝေး​စေခဲ့သလား။ငို​နေတဲ့ရိပ်ကို  လမ်း​ဘေးမှာချထားပြီး ​ဒေါသတကြီး ကားကို​မောင်းထွက်လာခဲ့သည်။မိုးအ​ကြောင်းကိုအစ​​ဖော်မိရင် ဆတ်ဆတ်ထိမခံတဲ့ ထက် ပင်မဟူတ်လား.....။

"​​တောက်.......မင်းမျက်ရည်​တွေမှာ ငါဘယ်​တော့မှ မကျရှုံးဘူး ရိပ်........မင်း​​ကြောင့်  မိုးနဲ့ငါ​ဝေးရတာ.........မင်းဟာမင်းဖြစ်ချင်တာဖြစ်............."

​ဒေါသ​တွေဟာ သိပ်​ကြောက်စရာ​ကောင်းသည်။​ဒေါသဟာ အမှန်ကို​​တွေ့မြင်နိုင်​လေ့မရှိပါ။ထက်တစ်​ယောက် ကားဟွန်း​တွေတီးကာ ကမူးရှူးထိုး​မောင်းလာလိုက်သည်။

Ring Ring.........

"ကျစ်......ဒီအချိန်ကြီးမှ........"

ထက်၏ မိသားစုဆရာဝန်ဆီမှ ဖုန်းဝင်လာ​သော​ကြောင့်  ကားခဏရပ်ကာ ​ဖုန်းကို​​ဖြေလိုက်သည်။