Dangerous (VOLTOOID)

2.26

POV Kim:

De afgelopen weken waren echt hel. Vandaag mag eindelijk het gips eraf, en ik ben nog nooit zo blij geweest. Een arm minder gecombineerd met een zwangerschap die inmiddels op eenendertig weken zit is niet ideaal. Mijn buik is enorm gegroeid en zit met veel dingen in de weg. Daar word ik enorm gefrustreerd van, wat vaak eindigt in een emotionele bui waar Jason me bij moet troosten. Jason heeft het lage springen met Satelliet nog een aantal keer opgepakt, maar ook bij hem gaat het lang niet altijd zoals hij het zou willen. Daphne rijdt Satelliet voornamelijk dressuurmatig, omdat ze hem daar al lastig vindt. Ik word uit mijn gedachtes gehaald door de dokter. "Oké Kim, ben je er klaar voor?" zegt hij. Ik knik. Hij zet de zaag aan en zaagt het gips door. Daarna knipt hij met de schaar de laag watten door. "Nu ben je weer vrij." zegt hij met een glimlach. Mijn arm is enorm dun geworden doordat alle spieren weg zijn gevallen. "Je arm kan wat gevoelig zijn de komende paar dagen, maar als het echt pijn gaat doen moet je terugkomen." Ik knik braaf en verlaat al gauw met Jason het ziekenhuis. "Ik heb samen met Lau weer wedstrijd over twee weken, ga je dan ook mee?" zegt Jason terwijl we in de auto stappen. Ik knik. "Ga je King nog M2 starten of al in ze Z1?" vraag ik. "Z1, we gaan gewoon een poging doen. Lukt het niet, even goede vrienden." zegt Jason. Ik knik en dwaal al snel weer af. 

Als we thuis aankomen loopt Daphne net met Satelliet naar de binnenbaan. Ze zwaait even naar ons en loopt dan door. "Ik denk dat ik oprecht het zadel niet eens meer in kom nu." zeg ik lachend. Jason stapt uit en helpt me daarna uit de auto. "Nog even en je moet verplicht op de bank blijven." grapt Jason. "Echt niet, mij niet gezien." zeg ik met rollende ogen. "Ik ga zo King rijden, ga je mee?" vraagt Jason. "Is goed, zou ik hem alvast poetsen? Kan jij de spullen opruimen binnen." zeg ik. Jason kijkt me twijfelend. "Ik ga echt geen zadel dragen, beloofd." zeg ik. Jason twijfelt nog heel even, maar knikt dan. "Ik kom er zo aan." zegt hij. Ik loop naar stal en word begroet door gehinnik van King en Chaser. Dangerous' lege stal raakt me allang niet meer zo erg. Af en toe heb ik dagen dat ik niks anders kan dan huilen, maar het gaat steeds beter. Ik pak de poetskist en zet hem voor de stal. Ik haal Kings dekens er af, wat meer moeite kost dan ik had verwacht. Het wordt echt tijd voor lente, dan kunnen de paarden weer lekker de hele dag op de wei en kunnen de dekens af. Ik begin King te poetsen en zoek naar zijn kriebelplekje. De hengst draait zijn hoofd naar mij en begint me terug te kriebelen. Ik grinnik en ga door met poetsen. Al snel komt Jason binnen en pakt het zadel. "Laura komt er zo ook bij, dus rijden we lekker met z'n drieën." zegt Jason. "Denk je dat we Dange ooit nog zullen vinden?" vraag ik. Jason pauzeert even. "Als ik eerlijk moet zijn, ik denk het niet. Ik denk dat hij al ver weg in een ander land staat." zegt Jason. Ik moet even slikken, ook al denk ik er zelf ook zo over. "Ergens heb ik nog hoop, maar het is niet veel meer." zeg ik zacht. Jason geeft me een kus en legt het zadel op King. "Er komt een dag dat je terug denkt aan hem met een glimlach. Of dat nou nu of over tien jaar is, daar kom je vanzelf achter. Ik ben wel heel blij dat we hem hebben leren kennen." zegt Jason en hij doet het hoofdstel om bij King. Ik glimlach even. "Daar heb je wel gelijk in. Zonder hem waren wij nooit zo close geweest als dat we nu zijn." zeg ik en ik geef hem een kus. Samen met Jason en King loop ik naar de binnenbaan. 

POV Jason:

Daphne draaft de baan rond op Satelliet en Laura is net aan het warmstappen. Ik stijg op en Kim doet de bakdeur dicht. "Lekker warm hè jongens!" roep ik, en ik krijg twee dodelijke blikken. Ik grinnik en laat King aan een lange teugel losstappen. Het is al een flinke tijd geleden dat ik met King wedstrijd heb gereden, dus het wordt voor ons beide even wennen. King wordt enorm heet van publiek, dus ik denk niet dat ik me veel zorgen hoef te maken. 

Na het rijden laat ik King aan de lange teugel uitdraven. Daphne staat met Kim te praten en ook Laura is aan het uitstappen. Als ik een overgang maak naar stap komt Laura naast me rijden. "Zin in?" vraagt ze. Ik knik. "Ik vind het wel spannend, maar gezonde spanning. Dit wordt de eerste keer in het Z1, ik ben heel benieuwd hoe King en ik het doen." zeg ik. "Jij start in de M1 met springen toch?" "Ik wil heel graag de blikken op mensen hun gezicht zien als ik met Macho de baan in kom. Zo groot is Mach natuurlijk niet, maar hij kan het makkelijk aan." zegt Laura. We laten de paarden halthouden en stappen af. Ook Daphne is al afgestapt, en loopt samen met Kim naar Satelliets stal. "Ik kan echt niet wachten totdat de baby er is. Het duurt natuurlijk nog wel een maand, of twee misschien zelfs, maar inmiddels heb ik echt wel zin om vader te worden." zeg ik. Ik zie Laura glimlachen. "Jullie worden top ouders, of jullie het nou willen of niet." zegt ze. Ik kijk haar dankbaar aan en loop dan met King terug naar stal. 

Een wat korter hoofdstuk, maar ik maak mezelf helemaal knettergek met constant ideeen verzinnen waardoor het niet saai word haha. Het boek loopt nu echt op zijn einde, ik denk nog 2/3 hoofdstukken en dan zijn we er. Ik ben wel enorm blij hoe het boek is gelopen moet ik zeggen. Er komt ook nog een epiloog aan, maar na de epiloog ga ik dit boek eindelijk met rust laten ;)