Dangerous (VOLTOOID)

7

POV Kim:

Jason en ik staan al een tijdje in stilte naar Dangerous te kijken, die inmiddels staat te slapen. Dan draait Jason zich naar me om. "Zullen we naar buiten gaan? Ik ken een mooie plek in het bos." zegt hij. Ik knik. Geruisloos verlaten we de hooischuur en samen lopen we naar stal om de paarden te zadelen. Snel meld ik Daphne even dat Jason en ik naar het bos gaan en we op tijd weer terug zijn. Snel zadelen we de paarden en rijden het erf af. Net op tijd, want de auto van Anastasia komt het erf op rijden, maar helaas gaat het raam naar beneden. "En waar gaan jullie naar toe?" vraagt Anastasia arrogant. "Naar een vriend van mij, hij gaat ons lesgeven." liegt Jason. Zonder Anastasia verder nog de kans te geven om iets te zeggen laat Jason Chaser wegstappen. Ik laat Nature snel achter hem aan gaan. "Daar had ik nou echt even geen zin in." zucht Jason. Ik grinnik en klop Nature op zijn hals. Als we bij de splitsing aankomen wil ik Nature de sporen geven om over het crosspad te gaan, maar Jason neemt de andere weg. "Jason? Via het crosspad is het korter." zeg ik verbaasd. Beide wegen leiden naar dezelfde plek. "Nee, ik wil zo rijden." zegt Jason kortaf. Verbaasd rijd ik heb achterna. Waarom doet hij ineens zo?

POV Jason:

Ik haal even diep adem. De rustige sprongen op de bosgrond gemixt met de dennengeur is een geweldige combinatie. Kim zal zo alles begrijpen. Waarom ik bij haar bleef slapen. Waarom ik niet via het crosspad wil. Dan zie ik de bekende afslag. "Hier naar rechts." zeg ik, en ik stuur Chaser door het pad tussen de struiken. Chaser en ik kennen dit pad inmiddels uit ons hoofd. Na een paar bosjes te hebben doorgewaad zijn we er. Ik stap van Chaser af en zie Kim bewonderd naar de plek kijken. Ik kan het haar ook niet kwalijk nemen, dit stukje van het bos is echt prachtig, en gelukkig ligt het redelijk afgelegen. Er staan een aantal rozenstruiken en het meer is prachtig helder. Ik bind Chaser aan het bankje en hij begint meteen te eten. Ik wacht tot Kim Nature ook vast heeft gemaakt en naast me zit. Ik haal even diep adem. "Ik zal je alles vertellen." Ik zie Kim me verward aankijken. "Nog geen drie jaar geleden zijn mijn ouders overleden. Beide waren ze internationaal crossruiter, daardoor kon ik makkelijk zien dat Dangerous springgefokt is. Zoals elke andere week waren mijn ouders aan het trainen in het bos. Elite, het paard van mijn moeder, bleef ineens hangen aan een van de hindernissen. Mijn moeder en Elite vlogen over de kop, Elite's achterbenen raakten mijn vader tegen zijn hoofd waardoor hij op slag overleed." Ik haal even trillend adem. De tranen stromen alweer bijna over mijn wangen. "Mijn moeder belandde onder Elite, maar hij was in shock waardoor hij op mijn moeder bleef liggen. Door de klap op de grond raakte ze bewusteloos, en is dus gestikt onder het gewicht van Elite." Inmiddels stromen de tranen over mijn wangen. "Chaser was mijn vaders paard. Hij is de enige overlevende van het ongeluk. Doordat Chaser naar huis is gerend wisten we dat er iets mis was. Het beeld van mijn moeder onder Elite en mijn vader met een gat in zijn hoofd ernaast staat nog vers op mijn netvlies gebrand. In die tijd was ik emotioneel niet sterk genoeg om op mezelf te gaan wonen, dus kwam ik in een pleeggezin. Een heel leuk pleeggezin, een man, vrouw en een jongetje van zeven. Maar na nog geen half jaar gingen mijn pleegouders scheiden. Mijn pleegmoeder nam mijn pleegbroertje mee, en ik bleef bij mijn pleegvader voor Chaser. In het begin ging het nog wel, maar na een tijdje begon mijn pleegvader mij als een soort bediende te gebruiken. Hij gebruikt het dreigen met Chaser als een soort chantage, aangezien hij alles betaald van Chaser. Ook deelt hij regelmatig klappen uit, maar dat is voornamelijk als hij teveel heeft gedronken." Ik probeer mijn gesnik een beetje onder controle te krijgen. "Dat is de reden dat ik gisteravond naar jou toe kwam. En dat is de reden dat ik niet durf te crossen. Chaser is het enige wat ik nog van mijn ouders heb, en ik wil hem niet ook verliezen." zeg ik zacht. Zonder wat te zeggen slaat Kim haar armen om me heen.

POV Kim:

Ik ben best erg geschrokken van Jasons verhaal. Geen wonder dat hij bij me wilde blijven slapen. Ik zit al een hele tijd met mijn armen om hem heen, en hoor hem nog zachtjes snikken. Jason maakt zich voorzichtig los uit mijn greep en veegt zijn ogen droog. "Zullen we weer terug naar stal gaan?" vraagt hij en hij probeert een beetje te glimlachen. Ik knik. "En je kan zo lang bij me blijven slapen als nodig is." zeg ik en ik knijp zachtjes in zijn hand. "Dank je." zegt Jason zacht. We maken de paarden los en stijgen op. In een rustig tempo rijden we terug naar stal.

Dit hoofdstuk in nauwelijks veranderd, omdat wat er met Jasons ouders gebeurd is een redelijk belangrijke factor van het verhaal is. Ik hoop dat ik vanavond nog minimaal 1 hoofdstuk kan schrijven, maar ik heb morgen ook 2 proefwerken waarvoor ik niet geleerd heb oeps XD. xxx mij